Foto's: han Soete

Het ABVV had vooraf op duizend aanwezigen gemikt. Het werden er 2500. Het grote auditorium van de Heyzel was te klein om iedereen een zitplaats te bieden. “Dit is spontaan uit zijn voegen gebarsten. Dat bewijst toch dat het ongenoegen heel diep zit”, zei Rudy De Leeuw. Samen met algemeen secretaris Anne Demelenne somde hij nog eens de oorzaken voor het ongenoegen op. Volgens het ABVV is er sprake van een helse prijzenspiraal. De Leeuw: “Het geld van ons gezinsbudget vliegt gewoon de deur uit en ondertussen staat er ook vijf maanden na de verkiezingen nog altijd niemand aan het roer. Het moet uit zijn met dat communautair gekrakeel.”

De index vangt de gevolgen van de prijsstijgingen wel voor een stuk op, maar dat volstaat niet volgens het ABVV. “Prijsstijgingen treffen de mensen met kleine inkomens veel harder: levensnoodzakelijke middelen, de huishuur en de verwarming nemen een flinke hap weg uit een klein gezinsbudget”, aldus De Leeuw. De ABVV-voorzitter pleit voor maatregelen om te vermijden dat de kloof tussen bescheiden en hoge inkomens toeneemt. Zo wil het ABVV dat er maximumprijzen worden ingevoerd voor brandstof en dat Electrabel verplicht wordt een verwarmingscheque te financieren. Het recht op een stookolietoelage moet uitgebreid worden tot mensen met een inkomen tot 20.000 euro. Nu ligt die grens op 13.246 euro.

Bij het ABVV maken ze zich ook zorgen over wat er op de onderhandelingstafel ligt van de toekomstige regering. De Leeuw: “Als we alles samenvoegen – de verminderde bedrijfsvoorheffing, de verlaagde bijdragen op ploeg- en nachtwerk, de bijdragenverlagingen op overuren en de notionale interestaftrek – dan heeft het patronaat zomaar eventjes 2,6 miljard euro op zak gestoken. Met zo'n bedrag kan je 4 miljoen gezinnen elk 1000 liter stookolie geven.” Volgens Anne Demelenne zit alles wat de werkgevers vragen in het oranje-blauwe programma. Zij krijgen een loonmatiging van 2 %, een generatiepact bis dat de pensioenleeftijd van 65 jaar in vraag stelt, meer flexibiliteit, lagere lasten en werkloosheidsuitkeringen die beperkt worden in de tijd.

Na De Leeuw en Demelenne was het de beurt aan enkele secretarissen en militanten om lucht te geven aan hun ongenoegen. De werkzoekende bibliothecaris Michael uit de regio Luik moet rondkomen met 316 euro per maand en krijgt op 100 verstuurde sollicitatiebrieven amper drie reacties. Aan de andere kant van het land vindt ook Lieve uit Roeselare geen werk. Op haar vijfstige verloor ze haar baan bij een bank na een herstructurering. Zes jaar later is ze nog steeds werkloos ondanks haar ervaring en haar bijscholingen. “Werkloosheid wordt behandelt als een besmettelijke ziekte. In plaats van te demoniseren, zouden ze toch beter stimuleren.” Een vakbondsafgevaardigde uit een vestiging van Carrefour stelt tot haar verbazing vast dat er steeds meer gewone levensmiddelen als brood en vlees gestolen worden in de supermarkt. “Als delegee heb ik ook mijn job zien veranderen. Ik ben stilaan een sociaal werker aan wie mensen komen vragen of ze een voorschot op hun loon mogen krijgen.”

Bruno Verlaeckt is voorzitter van de Algemene Centrale van het ABVV in Antwerpen. “Ik zie bedrijven uit de chemiesector astronomische winsten boeken. Bayer maakte 104 miljoen euro winst in Antwerpen alleen en betaalde daar maar 8 % belastingen op. En toch is dat blijkbaar nog niet genoeg. Verschillende bedrijven willen nog meer winst door te besparen op personeel en taken uit te besteden.” Volgens Verlaeckt is er ook geen speling meer om de flexibiliteit te verhogen. “Uit ons eigen onderzoek blijkt dat één op zes werknemers in de chemiesector leidt aan accute werkdruk. Zij kunnen dus elk moment ziek worden van de stress.”

Rudy De Leeuw wil nu kijken of het signaal gehoord wordt bij de oranje-blauw. “En ondertussen voeren we verder campagne en gaan we de mensen in de bedrijven sensibiliseren.” Vanop het podium klonk toch ook al even dreigende taal. “We gaan ons verzetten in gemeenschappelijk vakbondsfront en als het moet ook alleen”, aldus De Leeuw.