Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Koen Dillen slachtoffer van nazi-praktijken?

Koen Dillen slachtoffer van nazi-praktijken?

Er is een rel lostgebarsten in intellectueel Vlaanderen. Aanleiding is de Mitterand-biografie van Vincent Gounod. De linkse boekhandel De Groene Waterman zou die roman uit de rekken hebben gehaald nadat bekend raakte dat niemand minder dan VB-politicus Koen Dillen achter dat pseudoniem schuil gaat. De Groene Waterman ontkent dat, maar dat belette een reeks bezorgde intellectuelen en opiniemakers niet om in De Standaard uit te halen naar de “krampachtigheid waar mee we in Vlaanderen met 'foute' auteurs omgaan”.

Het begon met een berichtje op boekblad.nl, een vakblad voor de boekensector. Die wilden wel eens weten wat ze er bij de Groene Waterman van vonden dat Gounod eigenlijk Koen Dillen was. “Dat was het eerste dat we daarvan hoorden”, zegt Diane Vangeneugden van de Groene Waterman. “We hadden het boek wel al in de winkel gehad omdat een klant het besteld had, maar het heeft nooit in de rekken gestaan.” Knack pikte het verhaal uit Boekblad op en schreef een beetje voortvarend dat het boek uit de rekken was gehaald. Volgens Vangeneugden heeft het er nooit in gestaan omdat de uitgeverij van Dillen (Aspect) het boek nooit heeft aangeboden. Maarten Dessing, de auteur van het stuk in Boekblad heeft ondertussen de versie van Vangeneugden bevestigd in een reactie in De Standaard. Wie het boek wil lezen, kan het dus bestellen bij De Groene Waterman of in een andere boekhandel. “Zolang hij in dat boek geen VB-praat verkoopt, geef ik hem het voordeel van de twijfel”, zegt Vangeneugden daarover.

Hoewel het boek dus een uitgever vond, besproken werd op Klara en in Nederlandse kranten en tijdschriften en makkelijk in huis te halen is, roept het bont allegaartje Etienne Vermeersch, Geert van Istendael, Benno Barnard, Johan Sanctorum, Jurgen Verstrepen en nog wat anderen dat er sprake is van een “feitelijke toestand van censuur”.

Censuur en vrije meningsuiting, weinig begrippen worden zo gretig misbruikt of zijn zo onderhevig aan inflatie als die twee. Dat een boekhandel of de redactie van een krant of weekblad beslist om een boek niet aan te prijzen of te bespreken heeft niets met censuur te maken en al helemaal niet met de uit “de publieke sfeer geweerde politisch-unfähige mensen, zoals dat onder de nazi's heette”. Jawel zo staat het in dat opiniestuk van de bezorgde intellectuelen. De Groene Waterman en iedereen die het boek van Dillen of Filip Dewinters pamflet Inch’ Allah niet prominent in het uitstalraam plaatst, bezondigt zich aan nazi-praktijken.

Natuurlijk is er wel degelijk wat aan te merken op het niveau van het intellectueel debat in Vlaanderen. Grofweg zijn er twee problemen. Ten eerste liggen de marges waarbinnen het maatschappelijk debat zich afspeelt benauwend dicht bij elkaar. Pluralisme wordt verengd tot alles waarover van mening verschild wordt binnen de regering en tussen de regering en de grootste oppositiepartij. Neem de crisis: je kan wel lezen dat het allemaal komt door een ontsporing, door te een beetje te veel of een beetje te weinig overheid of door inhalige CEO's en bankiers en dat het binnenkort (vierde kwartaal 2009 of ten laatste eerste kwartaal 2010) allemaal weer in orde komt, maar nergens zal je lezen dat er misschien wel iets schort aan de logica van het systeem en dat de crisis daardoor misschien wel eens heel lang kan aanslepen zoals eminente historici als Immanuel Wallerstein vrezen.

Tweede probleem: door de crisis in de media en de voortrukkende commercialisering is er nog weinig plaats voor ernstige kritiek. Dillen mocht nog rekenen op wat recensies, maar hoeveel essentiële boeken zijn er niet die geen enkele aandacht krijgen in de media? En trouwens ook over Dillen heb ik nog geen enkele ernstige recensie gelezen. Ja, op Klara roemen ze de vertelkunst van Dillen, maar wat met de historische waarde van het werk. En welke specialist zal eens de bedoelingen van de auteur ontleden? In zijn open brief aan De Groene Waterman wijst Dillen er bijvoorbeeld fijntjes op dat de linkse Mitterand dweepte met de fascistische schrijver Drieu la Rochelle. Om het ong wat dramatischer te maken schrijft Dillen dat Drieu la Rochelle een vriend was van de communistische dichter Louis Aragon. Toch een beetje de feiten gemanipuleerd. Aragon brak al tijdens de jaren '20 met zijn vriend Drieu la Rochelle die aanvankelijk met de surrealisten sympathiseerde, maar dan opschoof richting fascisme.

Over die mankementen van intellectueel Vlaanderen hebben de ondertekenaars van het opiniestuk het niet. Het is trouwens niet de eerste dat zij in zo'n constellatie opduiken. Eerder richtten ze ook al hun pijlen op Knack dat fragmenten uit het mailverkeer tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel had gepubliceerd. En een aantal van hen vond een tijd geleden ook al dat tegenstanders van Israël ook pro-Israëlische stemmen aan het woord moeten laten want anders “werken ze het antisemitisme in de hand”. Is dit een schuchtere poging om een rechts zuiltje op te richten binnen intellectueel Vlaanderen? In de VS bestaat het al langer, de rechtse hetze tegen de zogenaamde linkse mainstreammedia en het linkse establishment. Met verwoestende gevolgen. De ideologische ruimte waarbinnen het intellectuele debat zich afspeelt, werd nog benepener en journalisten doen nog meer aan zelfcensuur. Rechts populisme krijgt zo vrij spel. Dat het anti-censuuropiniestuk enkel door politici van LDD werd ondertekend is geen toeval.

Je hebt absoluut gelijk in

Je hebt absoluut gelijk in je laatste paragraaf. Net als in de Verenigde Staten tracht de rechterzijde een ideologische aanval in te zetten op de media (ginds "liberal media", hier de "linkse kerk"). Dat die media allesbehalve "liberal" of links zijn maar integendeel juist een erg gelimiteerd deel van de publieke opinie aan bod laten deert hen niet, want het doel van de hele operatie is net om zichzelf presenteren als de zwijgende meerderheid die monddood gemaakt wordt, en daardoor druk uit te oefenen op de media om hen meer aan bod te laten komen.

Want de echte linkerzijde komt bijna nooit aan bod. De VRT bv, plaatst consequent de SP.A tegenover de de NVA en de lijst Dedecker, maar een correctere tegenspeler zou de PVDA zijn. Dat dit onlangs gebeurde in een historische uitzending van Phara maakte pijnlijk duidelijk hoe zeldzaam dit is. In de plaats daarvan krijgen we nog steeds de neoliberale eenheidsworst ingelepeld: hier en daar wel wat smaakverschillen, maar dat is geneuzel in de marge.

Kortom, als er iemand zou moeten klagen dan is het de linkerzijde, want zij worden stelselmatig doodgezwegen. Misschien een goede strategische keuze naar de toekomst toe?

Jan

moet nu indymedia.be nu

moet nu indymedia.be nu juist de meest censurerende site zijn waar meningen niet geconfronteerd mogen worden.

"de linkerzijde, want zij

"de linkerzijde, want zij worden stelselmatig doodgezwegen"

In welk land leeft u ?

Wellicht niet in Vlaanderen, waar in ongeveer alle mainstream-media links permanent open doekjes krijgt, waar het tendentieus karakter van alle belangrijke kranten en tijdschriften niet weg te denken is, waar niet eens een "rechtse" tegenpoot bestààt in de MSM.

Vlaanderen is tot nader

Vlaanderen is tot nader order geen land :-)

Je kan toch moeilijk beweren dat de Dedeckers en de De Wevers van deze wereld niet aan bod komen in de media. Ik kan mijn TV niet aanzetten of ze zijn er alweer, ook op de zogenaamd "rooie VRT". Of zijn die politici misschien niet rechts?

Jan

christophe

Gepost door christophe
10.04.2009