Raf Verbeke30 juni 2009 – 22:23

Volgens het Hof is het Verdrag van Lissabon, zoals het EU-verdrag officieel heet, niet in strijd met de Duitse grondwet, maar moeten wel de rechten van het Duitse parlement binnen de Europese besluitvorming beter worden geregeld eigenlijk net als in Belgie! Daarvoor is een verandering van de Duitse wetgeving nodig. Ook in Belgie wachten we nog op een dergelijk interparlementair akkoord.

Volgens de rechters moet door een gebrek aan structurele démocratie bij de EU, het duits parlement de efficienty van het stemrecht van de burgers garanderen en er op letten dat de competenties van de EU dit door de kiezers gegeven mandaat, niet ondermijnen.

Vlak na de Europese verkiezingen, tijdens de vrolijke stoelendans van EU-topjobs en voor het beslissende Ierse referendum over het EU-Verdrag is dit uitzonderlijk nieuws! EU Gids- Duitsland moet zijn eigen wetten aanpassen, anders is de ratificatie van het Verdrag door de Bundestag niet geldig. Wie had dat ooit kunnen inbeelden?

Duitse staats rechtskundigen denken wel dat de aanpassing snel kan gebeuren. De Duitse Bondsdag besloot dinsdag meteen om in het zomerreces op 26 aug bijeen te komen om te spreken over de vereiste wetgeving. De Bondsdag zou dan op 8 september daarover kunnen stemmen. Ze noemen het een kleine hobbel in de weg. In Belgie heeft men er al tien jaar over gesproken maar is dit nog steeds niet gelukt!

De meeste duitse partijen zijn voor het verdrag en waren blij met deze uitslag van het grondwettelijk Hof en deden alsof het daarmee geklonken is. Barrosso, Merkel,Verhofstadt, Dehaene en de Ierse regering zijn al begonnen om dit besluit te minimaliseren. Zij willen nl graag zo snel mogelijk de nieuwe vetbetaalde EU job volgens het nieuwe Verdrag verdelen! De EU patricraten willen ook ten alle prijs de Ierse bevolking, de enige die nog zijn zeg heeft over dit Europese grondwettelijke verdrag, isoleren.
Het Verdrag van Lissabon is de bundeling van 30 jaar neoliberaal EU-beleid, waarin de liberalisering van de markten en de militaire opbouw, tot Grondwet wordt verheven, zonder dat het Grondwet mag genoemd worden en dat zint de Ieren niet!

België zit dus in het zelfde schuitje als Duitsland. Net als in Duitsland heeft België het EU-Verdrag geratificeerd zonder haar nationale wetgeving aan te passen. Op 18 juni 2008 diende Herman Van Rompuy een wetsvoorstel in om solidariteitsakkoorden mogelijk te maken tussen de 9 Belgische parlementen. Deze 9 parlementen krijgen door het Verdrag gelijk met de andere nationale parlementen van de lidstaten vetorechten om het wetgevend werk van de EU te blokkeren ( subsidiariteit) en om naar het Europees Hof te kunnen stappen. De Belgische ratificatie is niet rechtsgeldig indien 2/3 meerderheid van de Kamer geen wettige basis geeft aan akkoorden tussen parlementen om van hun rechten gebruik te maken. Een zelfde opbodpolitiek zoals wij gezien hebben met BHV of zoals wij vandaag zien met de begroting, dreigt zich voor te doen wanneer deze Belgische Staatshervorming, die de Europese staatshervorming moet mogelijk maken, nog niet gestemd is.

Net als in Duitsland stapten in België burgers, naar het Grondwetttelijk Hof om de ratificatie van het EU-Verdrag nietig te verklaren en van voor af aan te beginnen met een breed maatschappelijk debat en een degelijke informatie van de verkozenen en de publieke opinie. De eerste besluiten hierover verschenen al in het Staatsblad maar de debatten zijn nog aan de gang. U vind er hier meer over :
www.onzezeg.be

Gisteren startten ook de gesprekken tussen de federale- en de deel regeringen over een solidariteitsakkoord ivm de Belgische begroting. De EU is toezichthouder op de begrotingen van de lidstaten. Via het Stabiliteitspact dat de Maastricht begrotingsnormen oplegt. Het Stabiliteitspact is een sluitstuk van het EU-Verdrag.

Van Rompaey vaart uit naar de “ vechtfederalisten” van de Forza Flandria achter de regeringsonderhandelaars. Maar hij geeft de vechtfederalisten zo maar een cadeau ! De 9 deelparlementen krijgen de zelfde rechten als de Deutsche Bundestag (bv ook het handvol nederlandstalige verkozenen in het Brussels Parlement of de Duitstalige Raad)! Hoe geloofwaardig en democratisch is dat in het land van alarmbellen en bevoegdheidsconflicten ? Het lijkt wel alsof Van Rompaey de Belgische communautaire agenda wil exporteren naar de EU om er vanaf te zijn.

De Wever daarentegen hangt de stoere jongen uit met dreigementen over herziening van het Stabiliteitspact. Maar in wezen is hij net als de andere partijen de EU-waterdrager die het EU-Vedrag aanvaardt, zonder dat het "eigen volk" ook maar iets erover te zeggen heeft. Zijn houding heeft niets te maken met een democratische Staatshervorming laat staan zelfbeschikking van het Vlaams volk. Integendeel ! Het Verdrag van Lissabon wordt door de strot van de bevolking geduwd zonder informatie, zonder debat laat staan een referendum.

Wie 5 minuten politieke moed heeft trekt zijn lessen uit de Duitse kink in de EU-kabel. In plaats van te schaduwboksen over de benoeming van Barosso zouden de pas verkozen euro-parlementsleden een eigen basistekst uitwerken met de spelregels van een Europese democratie. En die voorleggen in een referendum aan de volkeren van de 27 lidstaten.

Het eurosceptisme zou wegsmelten als sneeuw voor de zon. De bevolking zou zich kunnen vereenzelvigen met haar instellingen. En België… zou tenminste werk kunnen maken van een echte Staats hervorming waar de democratie niet geleid wordt door communautair opbod, maar waar de verhouding tussen gemeenschappen gebaseerd is op een ander Europa .

Overigens heeft de crisis het EU-Verdrag al lang ingehaald. De banken zijn in staking. De belastingbetaler betaalt hun financiële minimale dienstverlening doordat de banken onze steun kregen via de overheid. Na de recessie wil men terug de oude orde van liberalisering, averechtse herverdeling en besparing op sociale zekerheid veilig stellen. Daarom moet het Verdrag van Lissabon door de strot van de bevolking geduwd worden. Zonder informatie, zonder debat, laat staan een referendum. De landen die het meest geliberaliseerd hebben lijden het meest onder de crisis. In landen zoals Belgie waar sociale steun maatregelen van kracht zijn voor de bevolking blijft de koopkracht beter op peil of gaan mensen in acute financiele nood naar het OCMW.

Raf Verbeke