Rosa Luxemburg naast Karl Liebknecht, Thaelman en tientallen anderen op het ‘gedenkmahl’ maar duizende andere socialisten op het achterliggende kerkhof: der “Toten mahnen uns”.

Deze LL-betoging, voor sommigen de LLL-betoging (Luxemburg, Liebknecht, Lenin) is onderdeel van de gedenking van de overleden socialisten in Duitsland die, gespreid over de ganse dag, elk jaar 100.000 mensen naar de begraafplaats in Friedrichsfelde brengt. Op het kerkhof vindt om 9h telkens een stille herdenking plaats waar de ‘gevestigde parijen’ hun kransen komen neerleggen zoals de Burgemeester van Berlijn en Gysi van die Linke. De kleurrijke en soms militante betoging, met in het verleden nogal eens schermutselingen met de massaal aanwezige politie geeft een beeld van de diversiteit van alle mogelijke linkse bewegingen, groeperingen, organisaties en partijen in Duitsland en andere landen die zich rond het kerkhof en de tientallen standjes verenigen in de gedachtenis aan twee voorvechters van het communisme, Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht die in de woelige dagen na de nederlaag van Duitsland in 1919 werden vermoord in de straten van Berlijn door restanten van het Duitse legergroepen. Door deze moord werd mede de basis gelegd van wat later de NSDAP en het nationaal-socialisme zou worden. Na de LL-demonstratie werden nog twee ‘acties’ gerealiseerd: aanbrengen van een gedenkplaat op de plaats waar Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht werden opgesloten en gemarteld en het aanbrengen van een naamplaat Rosa Luxemburg op de brug van waaraf zij dodelijk verwond of dood in een kanaal werd geworpen aan de Zoölogische garden. In deze betoging en haar historische referentie komt een nieuwe kiem tot ontwikkeling die het socialistische ideaal voorop stelt en de linkse bewegingen meer en meer op een gemeenschappelijk platform verenigd.

In de marge van deze demonstratie en herdenking vinden er in Berlijn allerhande conferenties en samenkomsten plaats waarop het punt gemaakt wordt van de socialistische strijd, het al of niet binnen Die Linke ijveren voor een politieke (her)verzameling links van de sociaal-democratie en bv ook het jaarlijkse Antifascistische Jeugdtreffen dat zich opmaakt om de jaarlijkse betoging van 6 à 7.000 Neo-Nazi’s in Dresden op 13 februari 2010 nu eens eindelijk effectief te ‘blockieren’. Berlijn, ook in de winter een stad om te smaken, met ondermeer een bortsch in Zielona Gora (Grundbergstrasse 73), een op vrijwilligers draaiend politiek café met Volksküche (Voku), en dit naar aanleiding van een avond met video-verslag van een huisbezetting en acties tegen de neo-nazis in Minsk, Belarus. Wat men elders nooit hoort vindt men in Berlijn.

Jan Hertogen, Berlijn 11 januari 2010.

De stille en ‘officiële’ herdenking voor de LL-demonstratie nadat deze betoging in het verleden nogal eens leidde tot een confrontatie met de politie. 3de vooraan rechts is Gregor Gysi, oud voorzitter van de SED, PDS en nu topman bij Die Linke, die ook in de demonstratie met verschillende afvaardigingen aanwezig was.

De LL(L)-demonstratie vertrekt elk jaar vanaf de Franfurtur Tor zichtbaar in de verte, op het snijpunt met de Karl Marx-Allee, de prestigieuze DDR-laan, toen nog de Stalin-allee genoemd.

”Nur der socialismus kan die Welt befreien” is zowat de grondtoon van de betoging waar alles op varieert en dat in alle toonaarden in de verf gezet wordt.

Opvallend aanwezig is de anti-oorlogsbeweging met de eis tot terugtrekking van de Duitse en alle andere troepen uit Afghanistan. De Duitse Kommunistische Partij met een van de grootste blokken in de betoging voert deze vredeseis in het vaandel.

Op het andere einde van het linkse gamma de turkse Kommunistische Partij, hun beeltenis meedragend en alle namen scanderend van Engels Marx, Lenin, tot Stalin en Mao. Zij waren veruit de meest militante groep in de betoging.

Groeten van het graf van Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht en alle anderen, ook de speciale gedenksteen voor de Russische slachtoffers van oorlog en fascisme.

Rode anjers werden massaal aangeboden en neergelegd op de graven, zodat de grafstenen amper nog te zien waren.

Ingetogen, met aangepaste muziek: die toten Mahnen uns.

De Rosa Luxemburg Stichting, die een driedaags seminarie hield in Berlijn is met een eenvoudige stand aanwezig.

De Berliner Geschichtswerkstatt had naar aanleiding van de LL-demo nog twee acties gepland met o.a. een gedenkplaat: „Hier stand das Hotel Eden. Anfang 1919 war es Stabsquartier der
konterrevolutionären Garde-Kavallerie-Schützen-Division. Rosa Luxemburg
und Karl Liebknecht wurden hier unmittelbar vor ihrer Ermordung am 15.
Januar 1919 verhört und zusammengeschlagen.“

De 2de actie is de ‘Rosa Luxemburg Brücke” Omdat in 2002 het besluit van de “Bezirksverordnetenversammlung Mitte” niet gevolgd werd om de voetgangersbrug de „Rosa-Luxemburg-Brücke“ te noemen, waar het levensloze lichaam van Rosa Luxemburg in het Landwehrkanal geworpen werd. De senaat van Berlijn heeft dit voorstel van de deelgemeente Mitte evenwel niet gevolgd. Zo voegt men zelf de daad bij het woord en wordt de Brug alvast met een Rosa Luxemburgbrug naamplaat bedacht.

Op 9 januari ging het “Bundesweit Antifascistisches Jugendtreffen” plaats met een viertal werkgroepen: Nazis blockieren, Nazi’s in dorp, school en bedrijf, Neofascisme en extreem-rechts in Europa, Beperking van vrije meningsuiting en activisme in Europa en het slotdebat: De vloek van Büchenwald verplicht tot strategiën en perspectieven voor een Europa zonder fascisme en oorlog.”

Extreem Rechts in Duitsland en europa, een uiteenzetting door Carsten Hübner, journalist, met een website: http://www.eurorex.info . Hübner schetste op een indrukwekkende wijze de aanwezigheid van extreem rechts in z’n verschillende gedaanten, in alle landen van West- en Oost-Europa. He Vlaams Belang, dat hij haarfijn kon analyseren naast het Front National in Europa, kwam uit deze vergelijkende studie als procentueel meest aanwezige extreem-rechtse partij in Europa, West- en Oost-Europa samen genomen. Het besef dat Vlaanderen als decennia op een exteem-rechtse vulkaan leeft is wel internationaal maar zeker nog niet in Vlaanderen goed doorgedrongen. Hij riep tot slot op om een Europees antifischtische conferentie, platform, verzameling tot stand te brengen om de evoluties in alle landen op te volgen en strategiën van antifascistische actie te ontwikkelen.

Op het Jugendtreffen werd uitvoerig ingegaan op de noodzaak en wijze om de grootste Neo-Nazi verzameling in Europa te breken, nl op 13 februari 2010 in Dresden. Eindelijk heeft men zich kunnen verzamelen in één platform met medewerking ui diverse ‘reguliere’ politieke hoeken. Misschien ook iets om vanuit België te ondersteunen? Voor een verslag van de acties op 13 februari 2008, zie http://www.indymedia.be/en/node/26120