Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Interview] Rudy De Leeuw: "Wij hebben niks tegen winsten, maar die mogen wel niet naar de dividenden en de aandeelhouders gaan"

[Interview] Rudy De Leeuw: "Wij hebben niks tegen winsten, maar die mogen wel niet naar de dividenden en de aandeelhouders gaan"

Voortaan wordt het ABVV geleid door het duo Rudy De Leeuw en Anne Demelenne. Na de zomer volgt hun vuurdoop. Ze staan ze voor de aartsmoeilijke opdracht om een nieuw interprofessioneel akkoord af te sluiten.

ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw begint aan zijn eerste dag in zijn nieuwe kantoor. De stapels mappen liggen klaar. De meubels zijn verhuisd. Het korte maar goedgevulde hoofdstuk met Mordant en Verboven aan het hoofd van de socialistische vakbond is definitief afgesloten. “Je weet wie je voorgangers zijn en je beseft dat je voor een enorme uitdaging staat. Ik pak de job van voorzitter dan ook met de nodige schroom aan,” zegt De Leeuw daarover. “Ik heb het geluk gehad om met die mensen samen te werken. Van hen heb ik geleerd dat je de steun krijgt van de militanten als je hen recht in de ogen kunt kijken.”

001_DSC_0486_ZW_600.jpg

(Foto, han Soete, indymedia.be)

Uit de afscheidstoespraken blijkt dat zowel Verboven en Mordant veel geleerd hebben uit hun ervaringen in een centrale. Geen spijt dat u die ervaring niet hebt?

“Ik heb wel jarenlang met beide voeten in de vorming aan de basis gestaan. Dat is één van de belangrijkste periodes geweest in mijn syndicale loopbaan. Ik werd er zowel geconfronteerd met militanten die op zoek zijn naar basisvorming als met door de wol geverfde delegees uit de verschillende centrales. Ook in de dienst ondernemingen heb ik samen met delegees ondernemingsraden voorbereid. Dat ik louter een interne loopbaan achter de rug heb, klopt dus niet. In het nieuwe federale secretariaat worden de verschillende ervaringen en achtergronden gebundeld. De nieuwe federale secretaris Eddy Van Lancker komt uit de textielsector en was delegee in een bedrijf. Caroline Copers komt uit de Algemene Centrale. Ook Anne Demelenne was tot gisteren nog dagelijks met delegees aan het werk. Ik denk dat we een goede mix hebben.”

Het vorige interprofessioneel akkoord dat onderhandeld werd door uw voorgangers werd nipt weggestemd door de basis. Hun mandaat stemde blijkbaar niet overéén met de wensen van de achterban? Zal die mix er voor zorgen dat zoiets niet meer gebeurt?

“Die bladzijde wil ik omslaan. We staan voor een enorme uitdaging. Het mandaat zal niet eenvoudig zijn. De winsten van de ondernemingen zijn hoog. Zelfs de Nationale Bank spreekt dat niet tegen. Wij hebben niks tegen winsten, maar die mogen wel niet naar de dividenden en de aandeelhouders gaan. Er moet dringend geïnvesteerd worden in opleiding en innovatie. Het zal ook moeten gaan over reële loonsverhogingen want de binnenlandse koopkracht blijft zeer belangrijk. Geen electorale fiscale snoepjes want die zijn niet gedekt door de begroting en dus geen goede zaak op lange termijn want zo komt de sociale zekerheid in gevaar. Wij hebben de werkgevers de afgelopen jaren 5 miljard euro lastenverlagingen gegeven. En toch blijft België een achterlijk land op vlak van vorming. Vandaar onze vraag aan de werkgevers: wij hebben gegeven, wat komt er nu terug? Als we op die vlakken vooruitgang boeken, zal ik met volle vertrouwen terugkeren.”

001_DSC_0465_600.jpg

(Foto, han Soete, indymedia.be)

Sommige perscommentatoren zien in die episode gewoon het bewijs dat de ABVV-leiding niet genoeg de touwtjes in handen houdt.

“Ja, dat de top de basis niet onder controle heeft. Ik ken die verwijten. Maar ook ik ben gerevolteerd als ik sociale onrechtvaardigheid zie. Van top tot basis leggen we ons niet neer bij de 600.000 werkzoekenden, bij de ongelijkheid tussen man en vrouw, bij de kloof tussen het Westen en de derde wereld of bij het racisme en de discriminaties. Het feit dat wij de polsslag van de basis voelen geeft mij juist een gevoel van zekerheid. Wij gaan zelf naar de militantenvergaderingen om een akkoord voor te leggen. Wij zijn ook geen eenvoudige megafoon van wie het hardst roept. Wij maken een synthese, zoeken een consensus en doen tegenvoorstellen. Vegen we alle problemen onder de mat? Nee, we erkennen het probleem van de loonkosten en brengen daarom de vakbonden van de omringende landen samen in de groep van Doorn om daar met hen over te discussiëren. Om te voorkomen dat we in een negatieve spiraal terechtkomen.”

Heeft die groep van Doorn ooit al iets opgeleverd?

“Ik stel vast dat de Duitse vakbond IG Metal een duidelijk looneis boven de inflatie had. Drie procent loonsverhoging is niet weinig.”

In die groep van Doorn zit het ABVV samen met Duitse en Nederlandse vakbonden die toch een heel andere syndicale traditie en stijl hebben dan de Belgische. Is dat geen rem op de samenwerking?

“Onderschat het Duits syndicalisme niet. Zelfs in het mitbestimmungsmodel (medebeheer, nvdr) heb je syndicalisten die voor harmonie zijn en syndicalisten die een kritische benadering hebben en willen dat de vakbonden autonoom handelen. Toen de melk in Nederland overkookte, gingen er toch ook 300.000 mensen de straat op om te betogen tegen Balkenende. Qua doelstellingen zitten we dicht bij elkaar. Ik denk dat we die verschillen moeten overstijgen. In Stockholm gaan we eind deze maand het congres van het Europees Vakverbond voorbereiden. Daar moeten we stappen vooruit zetten.”

Waaraan denkt u concreet?

“Het EVV is nog teveel een lobby. We moeten die vaststelling durven maken. Het EVV moet lessen trekken uit de strijd tegen Bolkestein en tegen de havenrichtlijn. Het is volstaat niet om aan de Europese Commissie te zeggen dat je 60 miljoen leden vertegenwoordigt. Je moet ook een vuist kunnen maken. Ik denk dat er concrete programmapunten op tafel moeten komen die we willen realiseren zoals een Europese harmonisatie van de vennootschapsbelasting, meer middelen voor de nieuwe lidstaten in Oost-Europa en een echte sociale dialoog. Keerzijde daarvan is dat we als nationale vakbonden ook een stukje middelen en zeggenschap zullen moeten afgeven.”

In uw eerste toespraak als voorzitter hamert u drie of vier keer op het feit dat een vakbond niet conservatief is.

“Die negatieve perceptie over het ABVV stoort mij. De betoging van 28 oktober toonde wel aan dat we gelijk hadden, hé. Dat we de polsslag juist hebben aangevoeld. Wij hebben ook tegenvoorstellen. Ons voorstel van een Algemene Sociale Bijdrage is een antwoord op de onhoudbare situatie dat de werknemers 94 % van de uitgaven in de gezondheidszorg dekken terwijl ze maar een deel van de bevolking vertegenwoordigen. Volgens het ABVV moet iedereen bijdragen zowel de zelfstandigen, de werknemers, de vennootschappen, de winsten als de inkomens uit kapitaal. Ben je conservatief met zo'n voorstel? Ik aanvaard niet dat onze voorstellen niet ernstig worden genomen. Mag ik er trouwens op wijzen dat een deel van het voorstel ondertussen al gerealiseerd is?”

Zijn de voorstellen van het ABVV niet te technisch? Hoeveel leden snappen waar de ASB over gaat?

Het begint bij je militanten en delegees. Dat passeert wel bij de mensen. Je hebt een groep van 50.000 kandidaten voor de sociale verkiezingen die heel goed weten waarover het gaat en die het ook aan de mensen op het terrein kunnen uitleggen. Dat is de kracht van de vakbonden die de grootste vrijwilligersorganisaties zijn in België. Dat iedereen moet bijdragen aan de sociale zekerheid is trouwens niet zo'n moeilijk idee.”

001_DSC_0515_600.jpg

(Foto, han Soete, indymedia.be)

Op het congres werd ook nog eens de federale eenheid van het ABVV bevestigd. Maar ondertussen is er een nieuwe ploeg aan het hoofd van het Vlaams ABVV die er duidelijk voor gaat. In Wallonië is er sterkhouder Jean-Claude Vandermeeren. Wordt het niet almaar moeilijker om daar als federale niveau tegen op te boksen?

“Er wordt op geen enkel niveau gebroken met de rode waarden en tradities. Natuurlijk is er diversiteit. De sociaal-economische situatie is anders. In Vlaanderen zal de vergrijzing harder toeslaan. In Wallonië blijft de werkloosheid een groot probleem. Vergeet ook de specifieke situatie in Brussel niet. We moeten die diversiteit overstijgen en zien als een verrijking. We weten dat een splitsing van de sociale zekerheid ons zal verzwakken en de belangen van de werknemers zal schaden. Als de cao's worden opgesplitst dan kunnen er in de éne vestiging van een distributiebedrijf rond Brussel andere lonen en voorwaarden gelden dan in een andere vestiging enkele kilometer verder. Gaan de producten in de éne winkel met de lagere lonen dan ook goedkoper zijn? Los van die technische problemen weet je dat je de solidariteit kapot maakt, dat het draagvlak voor de financiering van de sociale zekerheid versmalt. Dan krijgen we volop voorstellen à  la Somers over de beperking van de werkloosheidsuitkeringen over ons heen. Alle socialistische partijen moeten daarom de krachten bundelen. Op het moment dat je bouwt aan een Europees model, moet je je eigen model toch niet beginnen ondergraven.”

Nochtans lijkt een verdere regionalisering bijna onafwendbaar na de verkiezingen van 2007.

“In de politiek haalt de ratio het niet altijd van de scoredrang. Wij laten de rede spelen en gaan voluit voor de verdediging van de federale zekerheid.”

Dan riskeert u wel een nieuwe clash met de sp.a die vragende partij is om de arbeid te regionaliseren.

“Ieder zijn job. Ik behoed me voor antipolitiek. Mensen moeten met politiek bezig zijn, ook onze leden. We zijn een socialistische vakbond. De leden weten dus goed genoeg wat onze principes zijn en dat ze voor politieke partijen zouden moeten stemmen die progressief en democratisch zijn. We hebben ook een politiek relais nodig om ons syndicaal programma uit te voeren: partijen die in staat zijn een regering te vormen. Met een stevige rechtse regering als Martens-Gol hebben we niet veel van het ABVV-programma kunnen realiseren. Ik doe toch een oproep om de krachten te bundelen.”

Op een ideologisch congres van de sp.a in november zal het over sociaal-economische thema's gaan. Zal u daar op proberen te wegen?

“We gaan eerst rustig evalueren wat er tijdens het Generatiepact is gebeurd. Vraag is of de sp.a nog wel bereid is om al haar slagkracht aan te wenden om dat socialistische programma te helpen realiseren. Willen ze naast de middenklasse ook alle andere groepen in de samenleving meetrekken? We zullen die teksten niet ongemerkt voorbij laten gaan als we vinden dat ze tegen de solidariteit ingaan.”

Bij het ACV kijken ze geamuseerd toe op die discussies. Daar zijn wij al een tijdje over, zeggen ze.

“Ook het ACV richt zich toch in de eerste plaats op de ACW-mandatarissen? Dat is toch hun politiek relais? Toen de liberalen en de CD&V een regering vormden in de jaren '80 hebben we nooit de kans gehad om betrokken te worden want er werd met volmachten geregeerd. Dat zijn wij ook nog niet vergeten. Het Generatiepact bewijst ook dat we tegen de socialistische partijen durven ingaan als we het niet eens zijn.”

Hoe waren de eerste contacten trouwens met het ACV?

“Ik heb een eerste informeel contact gehad met Luc Cortebeeck in Genève op de conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie. We hebben eerder al samengewerkt. Ik ben niet van plan om onze verschillen te benadrukken. Er zijn wonden geslagen tijdens het Generatiepact. Onze eigen mensen vragen wel om de consensus te zoeken in dossiers als de bescherming van delegees.”

Hoe gaan die wonden helen? Door vaak samen te gaan eten?

“(lacht) Nee, dat is niet goed voor mijn gezondheid. Dat zal in de praktijk en op het terrein moeten gebeuren.”

index

Ik hoor Rudy Deleeuw vandaag klagen over de lagere lonen.
Het is toch hij die de indexen tegen houd.Lagere lonen krijgen drie keer minder index dan de hogere lonen.Toch zijn de stijgende prijzen voor iedereen dezelfde.
Door de schuld van Rudy Deleeuw en al zijn vakbond collegas worden de armen armer en de rijken rijker.

my comment

Rudi pleit voor een 'crisis'taks of hoe ge het ook noemen wilt van de banken, dit als een vorm compensatie voor de steun door de regering. Volledig akkoord met deze visie, maar zou het ook niet beter zijn dat de syndicaten in gezamenlijk overleg eens actie zouden voeren tegen de ongelooflijk hoge verloning van de beheerders en de CEO van de banken ? Waarom kan dat alles,terwijl er almaar afslankingen komen? Het is ongehoord dat er in ALLE banken herstructureringen worden doorgevoerd. Dit is ten koste van het aantal werknemers (die massaal moeten 'afvloeien'). Verleden jaar tijdens de Algemene Vergadering van aandeelhouders heb ik bij ING in Amsterdam nog gepleit in deze zin en dhr Tilmant gevraagd, die toen aan de vergadering vroeg om een goedkeuring voor verhoging van zijn basiswedde met 6%, of het uitvoerend personeel ook 6% weddeverhoging zou krijgen. Uiteraard was dit een doorgestoken kaart, want het gros van de aandelen (stemmen) berust bij die heren en een beslissing is al genomen voordat zulk een vraag wordt gesteld aan de vergadering.

Pierre Vanrijkel
ere-voorzitter van de Europese Federatie van Werknemers-Aandeelhouders (EFES).