Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Journalist Hans Vandeweghe – “Mexicaans leger bij De Morgen”

Journalist Hans Vandeweghe – “Mexicaans leger bij De Morgen”

Over het verschijnsel De Morgen is hier al veel inkt gevloeid en zijn er traantjes gestort wanneer het weer eens in vieze papieren zat.(1) De Morgen is de meest “geredde” krant van Vlaanderen en blijft telkens weer schaamteloos de trukendoos van de vermoorde onschuld bovenhalen. Ik heb een hekel aan die hypocriete “progressieve” krant en zei hier een klein jaar geleden: “Moest die krant verdwijnen, ze zal geen gat in de markt achterlaten. Ze maakte zichzelf overbodig”. (2)

Afgekochte bescherming.

Ze heeft zich in ieder geval uitgeschakeld als progressieve of god betert “linkse” krant. In die richting denkt ook Hans Vandeweghe, de bejubelde sportjournalist met niveau. Hij kon bij de voorlopig laatste zuivering op de redactie van De Morgen zijn biezen pakken. Alhoewel hij als syndicaal afgevaardigde “bescherming” genoot die door de directie werd “afgekocht”. Bij Het Nieuwsblad / De Standaard moesten ze niet lang nadenken. Kwaliteit journalist Vandeweghe werd er met open armen als Senior Writer binnengehaald. Wat later echter werden ook dààr zes journalisten met een lange staat van dienst de deur gewezen. Ontslagen die op de valreep “bevroren” werden.(3)

Hans Vandeweghe is lid van dezelfde vakbond als ik: de Algemene Centrale van Openbare Diensten (ACOD – ABVV). Dus krijgen we hetzelfde syndicaal maandblad in de bus: Tribune. Dit tijdschrift doet er veel aan om meer te zijn dan een doorgeefluik van CAO’s en mosselsoupé’s voor gepensioneerde leden. De ACOD was en is één van de meer strijdbare vakbonden. Deze ACOD heeft er sterk toe bijgedragen dat na het faillissement van Volksgazet, De Morgen met de ploeg van de eerste hoofdredacteur, Paul Goossens, een kans kreeg. Ik heb in die periode met een “wildkard” aan de krant meegewerkt van uit de Antwerpse redactie.

Journalist moet niet objectief zijn.

In het september nummer van Tribune doet Hans Vandeweghe een beerputje open over zijn voormalige krant en haar bazen. Het volledige, lange interview is getiteld: “Een journalist moet niet objectief zijn”. Op Indymedia.be woedde enige tijd geleden een soms heftige polemiek over deze stelling. Een verslag zou “objectief” moeten zijn. Actie voeren én als journalist publiceren, zou niet kunnen… De mening van Vandeweghe verdient aandacht.

Hans Vandeweghe: “Eerst en vooral vind ik niet dat een journalist objectief moet zijn. (…) Een journalist moet op basis van de feiten zelf interpreteren, een mening vormen en die op een rustige manier poneren. Door de interpretatie verlaat je op een bepaald moment de objectiviteit en brei je eigenlijk een conclusie aan de feiten – maar wel op basis van de feiten…”

Vandeweghe: “Ik ben ook columnist en in columns ligt het anders. Dan schiet je los van uit de heup, vrijwel ongeremd, al is het niet de bedoeling onzin te vertellen of om mensen te beschadigen. Een column is een karikatuur van de werkelijkheid”.

Kosten stegen met 6 miljoen €.

Hans Vandeweghe is bij De Morgen buiten gewerkt om zijn syndicaal engagement, ondanks zijn grote kwaliteiten als journalist. Hij was verkozen personeelsafgevaardigde in de ondernemingsraad. Waar hij veel voorgekauwde cijfers zag. Hij beschuldigt de directie van overinvesteringen met onvoldoende opbrengst. “Pas vorig jaar werd het echt duidelijk dat er ernstige foute keuzes werden gemaakt bij De Morgen. De directie onder Klaus Van Isacker was van plan 26 personeelsleden te ontslaan omdat de kosten te hoog opliepen. Die waren plots met 6 miljoen euro gestegen op een budget van 30 miljoen euro”.

Hoe was die enorme stijging te verklaren ? Vandeweghe: “Het waren de nieuwkomers, het “Mexicaans leger” dat ontstond rond Van Isacker en Van Doorne, die een enorme meerkost betekenden. Om een voorbeeldje te geven. Enkele jaren terug had ik het vijfde hoogste salaris bij De Morgen. Toen ik tijdens het sociaal conflict de loonschalen inkeek, merkte ik dat ik niet langer in de top 25 stond. Dat wil zeggen dat er sinds de intrede van de nieuwe directie meer dan 20 personen over mijn loon waren gesprongen… Ik heb daar maar één woord voor: mismanagement”

Reactionair patronaat.

Het interview in Tribune met sportjournalist Hans Vandeweghe – nu dus Senior Writer bij Het Nieuwsblad / De Standaard – is één scherpe aanklacht van de door de directie én de hoofdredactie van De Morgen gehanteerde methodes. Journalisten worden een bruikbaar instrument of ze kunnen ophoepelen. Tribune zegt: “De gerenommeerde en populaire sportjournalist moest blijkbaar de tol betalen voor zijn syndicaal engagement en zijn recht-door-zee stijl”.

Vandeweghe zag grote spanningen ontstaan met de intrede van de nieuwe directie onder algemeen hoofdredacteur Van Isacker en hoofdredacteur Bart Van Doorne. Zij brachten dat volgzaam en vet betaald “Mexicaans leger” mee. Men wou van syndicalist Vandeweghe verlost raken, zoals de eerste de beste Aldi die de vakbonden criminaliseert.

Stijl Christian Van Thillo.

Bij talloze bedrijven waar een “délégué”, een vakbond afgevaardigde ondanks zijn of haar syndicale bescherming ontslagen wordt tijdens of na bvb. een sociaal conflict, is het kot te klein. De “progressieve” De Morgen gebruikt methodes uit het begin van vorige eeuw. Hans Vandeweghe was als délégué verkozen voor de ACOD – ABVV en kwam zoals het hoort op voor zijn werkmakkers. Hij heeft het geweten. Terwijl brave zielen “red De Morgen” riepen, gedroegen directie en hoofdredactie zich als het meest reactionaire patronaat.

Vandeweghe: “Die bescherming voorkomt geen ontslag, ze maakt het enkel moeilijker en duurder voor de werkgever. Ik heb er gemengde gevoelens over. Net als de andere beschermden die ontslagen werden, ontving ik een mooie vergoeding.(…) Dat staat in schril contrast tot sommige werknemers die niet beschermd waren en toch op de barricaden stonden. Zij moesten vertrekken met slechts twee of drie maanden loon”. Dit is duidelijk, zij die hun mond durfden opendoen zijn buiten gewerkt bij die geweldige, frisse gazet. In de stijl van Christian Van Thillo, afgevaardigd bestuurder van de Persgroep.

Slippendrager Yves Desmet.

Tribune, het maandblad van de ACOD – ABVV vraagt in het september nummer of de recente reorganisatie van De Morgen het einde van de progressieve krant in Vlaanderen betekend ? Hans Vandeweghe: “Er bestaat al lang geen progressieve krant meer in Vlaanderen. Alles is neoliberaal geworden. Kijk maar naar Yves Desmet. Dat was een zeer capabele journalist en hoofdredacteur. Hij is ook een heel slimme mens – veel slimmer dan ik – maar aan hem merk je dat De Morgen eigenlijk een links liberale krant is geworden. Hij is een slippendrager van Karel De Gucht en Guy Verhofstadt…”

Dit is dus inside informatie van op de werkvloer van De Morgen, gepubliceerd in een syndicaal maandblad. Over een krant waar ervaren maar niet volgzame journalisten als Hans Vandeweghe, Georges Temmerman en andere langs de achterdeur buitengetrapt worden om een peperduur en slaafs “Mexicaans leger” via de voordeur binnen te sluizen. Het is simpel. Mijnheer Van Thillo en C° wensen gedweeë ja knikkers. Daar willen ze iets voor betalen. Een journalist met kloten aan zijn lijf lukt daar niet in. Hans Vandeweghe: “Ik ben gewoon te zeggen wanneer iets op m’n lever ligt. Vroeger was dat mogelijk bij De Morgen, nu niet meer”.

Iedereen journalist !

Nog dit citaat van Vandeweghe: “De huidige directie wil graag een redactie waarbij de journalisten zoals in een fabriek in vakjes zitten, die ze kunnen aansturen en zo bepalen wat die wanneer gaan produceren. Het is meer dan eens voorgevallen dat journalisten van kranten van de Persgroep te horen kregen welk verhaal moest verschijnen, in welke teneur en gebaseerd op welke bronnen”. De journalist als hoer…

Journalistiek is een drug. De beste kunnen het niet laten gebruik te maken van het recht op vrije meningsuiting. En gaan Internetten. Het hier besproken verhaal van een gewaardeerde sport journalist die in de weg zat van een top “die nooit serieus bezig is geweest met krantenjournalistiek” toont aan hoe belangrijk vrije sites als Indymedia.be zijn. Op willekeurige basis naar de dop gestuurde beroepsjournalisten worden burgerjournalisten. Al doet de benaming er niet toe. Iedereen journalist !

De Werktitel.

Belangrijk is dat het monopolie van met geld gekocht “nieuws” stelselmatig doorbroken wordt. Daarvoor heb je geen fortuin nodig. Wel durf, inzicht, alertheid, creativiteit en een vorm van verslaving. Hans Vandeweghe vond een onderkomen bij Het Nieuwsblad / De Standaard. Andere laten hun stem via Internet horen. Zoals op De Werktitel, een nieuwe site bevolkt met ontslagen De Morgen journalisten.(4) En vergeet het niet: “Een journalist moet niet objectief zijn !”.

(1) Voor artikels, vermeld “De Morgen” in de zoekfunctie van deze site.

(2) “Masturberende chauffeur” http://www.indymedia.be/en/node/30834 .

(3) “Ontslagen bij Nieuwsblad bevroren” http://www.indymedia.be/en/node/35005 .

(4) “De Werktitel” http://www.indymedia.be/en/node/35155 .

YVES DESMET TOT RIDDER GESLAGEN !

Ai...,ai... Dit artikel was hier maar net gepubliceerd of we vernamen dat we ons in een mijnenveld begeven hadden. Het mijnenveld van onze Vorst, Koning Albert II. En dat nadat ik enkele maanden geleden op een fijne receptie vlak bij de Koning mocht gefotografeerd worden... ("Vive le Roi! Leve de Koning!" - http://www.indymedia.be/en/node/34635 )

Wat geschiedt? Politiek commentator van De Morgen, Yves Desmet, die we in navolging van een sportjournalistje een "slippendrager" van neoliberale politici noemden, wordt 50 jaar. Proficiat, dat kan nog net. Maar dat is niet voldoende eer. De site "De Werktitel - Journalistiek Laboratorium" onthuld dat deze "slimme mens", zoals Hans Vandeweghe hem afgunstig noemt, nu zaterdag uit de handen van onze Vorst een adellijke titel ontvangt! Hij wordt tot ridder geslagen! Ridder in een "Mexicaans leger"...

Het is een lang verhaal, met veel uitweidingen en dus des te boeiender. Lees: "Yves Desmet (bijna 50) krijgt adellijke titel voor verjaardag".( http://www.werktitel.be )