Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

10 ans plus tard / 10 jaar later:

10 ans plus tard / 10 jaar later:

Met de witte mars zijn er maar twee mogelijkheden: ofwel zwijgt ge daar over. Ofwel kunt ge niet stoppen met er over te praten, om te proberen begrijpen, te analyseren en de witte mars voort te lopen. Tussen te twee in is er niet veel soeps behalve allerlei journalistieke brol die al 1000 keer het zelfde heeft herkauwd sinds 1996 zonder iets te verklaren.


Sur la marche blanche on n'a que deux possibilités: ou bien on se tait là -dessus ou bien on ne peut pas arrêter à en parler, essayer à comprendre, analyser pour la continuer. Entre les deux il n' y a que du bazar journalistique superficiel, 1000 fois répété depuis 1996 pour dire qu 'il s'est passé quelque chose sans l' éclairer.

Wie erover zwijgt trapt in de val van de "wet van de stilte" altijd van kracht waar rijken en machtigen in hun positie worden bedreigd. Wie de witte mars een juiste plaats wil geven in de geschiedenis kan niet anders dan op zoek gaan om de maatschappij te veranderen en naar een andere politiek in België en in de wereld.

Ceux et celles qui se taisent respectent la "loi de silence" toujours en travail dans tous les évènements où les forts et les riches sont contestés. Ceux et celles qui veulent donner l'évènement une place dans l'histoire cherchent les clés pour changer la société et la politique dans ce pays et dans le monde.

De impact van de witte mars op de samenleving en de politiek in dit land is 10 jaar later nog inderdaad niet te onderschatten. Maar over welk impact gaat het dan wel ? Dat is nu net onderwerp van discussie en voorwerp van ontkenning

En effet 10 ans après, l'impact de la marche blanche sur la politique et la société belge n'est pas à sousestimer. Mais de quelle impact il s'agit ? C'est cela justement sujet de débat et objet de négation.

Keerpunt in de politieke cultuur ? Zeker !
Moment van vernieuwing in het democratisch debat en van de democratie ? Zeker !
Moment waarop nieuwe publieke figuren (al dan niet opnieuw) zijn opgedoken: de ouders, slachtoffers,geëngageerde ambtenaren, enz. ? Zeker !
Onthullend moment van misdaden en georganiseerd seksueel misbruik dat vroeger maar al te rap in de doofpot gestoken werden ? Zeker !
Conflictpunt binnen de instellingen tussen regering en justitie, tussen parlement en regering, binnen de politie, tussen politie en justitie enz. ? Zeker !
Moment van geluk voor duizenden slachtoffers om te durven spreken ? Duidelijk !
Sleutelmoment in alles wat de media aangaat en de problemen rond transparantie en openheid van het publieke ruimte ? Zeker !

Moment de changement de culture politique ? Très claire !
Moment de renouvellement dans le débat et la pratique démocratique ? Très claire !
Moment d' apparition ou de réapparition des nouvelles figures dans l'espace publique: les parents, les victimes, l'agent publique engagé, etc ? Très claire !
Moment de révélation de crimes et d'abus sexuel ou autre tant cachés avant ? Evidemment !
Moment de lutte de pouvoir à l'intérieur des institutions entre l' éxécutif et la justice, entre le parlement et l'exécutif ? Très claire !
Moment de révélation pour des milliers de victimes et encouragement pour oser parler? Evidemment!
Moment charnière pour la transparence et la manipulation par la presse ? Absolut

En we kunnen nog zo doorgaan. Maar al deze elementen in de beoordeling van de impact van de burgerbeweging van 1996/1997 op de structuur van de Belgische Staat en op de samenleving missen inzicht in de aard van de sociale klassen die de beweging schraagden en hun relatie tot die structuren.

Et on peut encore continuer. Mais tous ces éléments d' impact du mouvement citoyen de 1996/1997 sur la structure de l'Etat belge et de la société sans doute présents, manquent une analyse des classes sociaux qui était en mouvement et leur relation avec les structures d' Etat et de la société.

De witte mars was in wezen een massa-actie van de werkende klasse als klasse tegenover de Staat met een democratisch-utopisch programma van de middenklassen.

La marche blanche a été une action de masse de la classe ouvrière comme classe indépendant de
l 'Etat s'exprimant par une programme démocratique utopique des couches des classes moyens.

De witte mars van 20 oktober 1996 zou nooit zijn numerieke en politieke impact en zijn uitstraling in de media gekregen hebben zonder de stakingen ter ondersteuning van rechter Connerotte in tal van bedrijven onder impuls van de staking bij VW in Brussel. De witte mars zelf (330.000 mensen) was het orgelpunt van die stakingsweek zonder dat er sprake was van de zelfde deelnemers op beide evenementen (stakingen en mars).

La marche blanche du 20 octobre 1996 n'aurait pas ue sa dimension numérique et son impact médiatique et politique sans les grèves de soutien au juge Connerotte dans les entreprises à l'instigation de VW à Bruxelles. La marche blanche même (330.000 manifestants) complétait une semaine de grèves et des actions citoyens et figurait comme point de culminant sans qu' on peut vraisemblablement parler des mêmes acteurs à ses deux moments (manif et grèves).

Er is tot op vandaag nog geen enkele academische studie over dit aspect van de beweging, de naar schatting 600.000 stakers volgens journalisten tien jaar terug. Dat is een mooi bewijs van de werkzaamheid van de wet van de stilte op intellectueel vlak ! Ge hebt geen diploma nodig of ge moet toch niet IN die beweging gezeten hebben om de materiële band te zien tussen de actoren van de beweging ( "de burgers" )en de gebeurtenis die aanleiding gaven tot de turbulente week voor de witte mars, het Spaghetti-arrest. Dat verband is de werkplaats, het bedrijf, de school,het kantoor enz.

Aucune étude académique s'est déjà penché sur l' aspect des grèves dans le mouvement (600.000 grèvistes selon les journalistes il y a 10 ans), ce qui montre bel et bien la loi de silence intellectuelle ! Tandis qu 'on n' a pas besoin d 'un degré académique ni d'être engagé dans le mouvement comme moi-même pour constater le lien fysique évident entre les acteurs, les citoyens , et l’ évènement qui a provoqué les débrayements, l'arrêt Spaghetti. Ce lien fysique est l'usine, le lieu de travail, le bureau, l'école...

Het werk neerleggen in een sociale actie is nooit een lachertje. Het breekt de "normale" routine onder collega’s en in de sociale verhouding tussen werkgever en werknemer. Het riskeert sancties, financieel of disciplinair zeker als het wilde stakingen zijn waar de overlegprocedures geen rol spelen zoals toen het geval was. En er zijn in bepaalde bedrijven sancties genomen ! Het bijzondere aan de werkonderbrekingen tussen 14 en 20 oktober 1996 is dat ze niet op gang kwamen rond een zaak die te maken had met de arbeidsverhoudingen. Inzet was een burgerlijke rechtszaak.en dan nog wel na uitspraak van het hoogste rechtscollege in het land. Het is de enige algemene stakingsbeweging in België rond een burgerlijke rechtszaak. En we moeten daar eigenlijk nog het paniek-stakingsparool aan toevoegen dat de voorzitter van het ABVV tien dagen na de witte mars uitsprak tegen de loonnorm en dat alleen te verklaren is door het politiek klimaat dat in de bedrijven was ontstaan in die cruciale actieweek.

Arrêter le travail n'est jamais un jeu. Ca rompt "le normal" dans une communauté de travail et dans une relation social entre employeur et employé. Ca risque des sanctions disciplinaires ou financières si des procédures "normales" ne sont pas suivit et il y en avait des sanctions disciplinaires ici et là . Les arrêts de travail dans tous le pays entre 14 octobre et 20 octobre 1996 n'avaient pas comme objet un problème de travail, mais un affaire civil traité par le plus haute Cour de la Justice du pays. C'était le seule mouvement génerale de grève contre une affaire de justice civil dans l'histoire de notre pays. Et il faut y ajouter le mot d'ordre de grève générle contre le norme salariale déclaré en panique sur base de l'impact due mouvement de grèves et de la marche blanche par le président de la FGTB dix jours après le marche blanche.

Langzaam maar zeker verdwenen deze feiten uit de herdenkingsartikels in de media. De basis van deze "spontane" " vergetelheid" is de georganiseerde scheiding tussen de wereld van de arbeid en het privaat leven van mensen als burgers van de staat. Tussen de zogenaamde democratie waarop de staat en de samenleving gebouwd zijn en het monopolie van het kapitaal op de werkvloer en in de economie. Sinds 100 jaar en meer, na lange strijd, is dit monopolie gedeeltelijk aangetast en vervangen door bepaalde vormen van sociale paritaire democratie zonder aan de essentie te raken: het privaatbezit, het privaatbeheer en de controle van bovenaf op de productie-, distributie- en financiële middelen , op het gros van de economie dus. Op locaal vlak wordt dit monopolie regelmatig en tijdelijke doorbroken al dan niet beantwoord met tussenkomsten van de arm der wet.. Maar als je momenten van revoluties en burgeroorlog buiten beschouwing laat zijn de momenten waarop dit monopolie en deze georganiseerde sociale democratie op het nationale vlak aangetast worden door een algemene beweging heel zeldzaam. Momenten waarop het herstel van de gevestigde orde enkel mogelijk is door politiek ingrijpen van de Staat en waarop een overwinning van het volk afhangt van de democratische centralisering van de strijd en van politieke objectieven of hervormingen die de kern van de werking en de structuur van de staat betreffen.

Ces faits disparaissait lentement mais sûrement des tous les articles de commémoration des années passés. La base de cette "omission" "spontané" est la séparation consciemment organisé entre ce qui vit dans le monde du travail et les réalités de la vie privé vu par les institutions de l' Etat. Entre le soit- disant démocratie sur lequel l' Etat et la société civil se sont construite et le monopole de pouvoir des patrons sur les lieux de travail. Depuis plus de 100 ans, après des luttes ouvrières, ce monopole est déconstruit et remplacé par des formes de démocratie paritaires sans toucher à l'essentiel: la propriété privé et la gestion et le contrôle d'en haut sur les financec et sur le processus de production et de distribution dans l'économie. Au niveau locale et dans des entreprises ce monopole et ce démocratie sociale est régulièrement mis en question avec oui ou non intervention des pouvoirs publiqes pour protéger l'autorité patronale. Rare sont les moments ( en dehors des révolutions ou des guerres civils )où ce monopole et ce démocratie social est dépassé au niveau nationale par une action générale des travailleurs. Où le redressement de l'ordre établi dépend seule de l'intervention politique de l' Etat et où le résultat des luttes du peuple dépend de son centralisation démocratique de la lutte pour des objectifs politiques ou réformes qui concernent le fonctionnement et la structure de l'appareil d' Etat.

De witte mars is het sleutelmoment van de laatste jaren waarin de klassenstrijd deze grenzen van de gevestigde orde in bedrijven en in de samenleving overschreden heeft zonder dat er sprake was van een revolutionaire toestand en zonder gevaar dat de Staat zelf in haar wezen geraakt werd. De dysfuncties van politie en gerecht in de zaak van de verdwenen kinderen die de aanleiding waren van de beweging creëerden wel een tijdelijk regeringsvacuüm en waren een enorme aantasting van de legitimiteit van de Belgische Staat.. De regering was tijdelijk verlamd, ging mede dank zij de koning over tot de orde van de dag en had zich in april 1997 op het ogenblik van het rapport van de commissie Dutroux geheel hersteld. Er was nog de ontsnapping van Dutroux nodig in april 1998 om dit herstel om te zetten in een politiek akkoord van nationale unie rond de hervorming van politiek en gerecht (Octopus).

La marche blanche a été le moment clé des dernières années de la lutte de classe ou cette transgressions des frontières de l'ordre établie dans l'entreprise et dans la société s'est effectués sans apogée révolutionnaire et sans début d'éffondrement de l'Etat. Les dysfonctionnnements des institutions étatique (police et justice ) à l'ocasion de l'affaire des enfants disparus ont évidemment créé une situation temporaire de vide gouvernementale et de délégitimation de l'Etat belge qui a été dépassé notamment avec l’aide du roi. Le rapport de la comission Dutroux avril 1997 simbolisait cette evolution de normalisation et il faillat encore attendre la fuite de Dutroux en avril 1998 pour un accord politique d ‘union national autour de la réforme de politce et de justice (Octopus) Mais ce n'est pas ce moment de crise qui est la question clé dans l'évaluation de ce qui s'est passé il y a dix ans. C'est belle et bien de mouvement même qui sans par son caractère politique et sa nature de classe qui a été capable de provoquer une situation de crise et dont elle n' avait pas été capable de produire un issue.

Niet deze crisissituatie op zich heeft de beweging gecreeerd ! Omgekeerd het is het politiek karakter en de klassenbasis van de beweging die wel degelijk de crisis heeft uitgelokt en de oorzaak is van haar omvang tussen oktober 1996 en april 1997 en van de lange katharsis van de instellingen van de Belgische Staat tot april 1998 . Onafgezien van haar vermogen om een uitweg voor de crisis naar voor te schuiven. Het politiek karakter van de beweging is goed aangetoond de jaren na de witte mars. Dit was geen beweging van een bepaalde sector van de maatschappij, of een rond een bepaald thema. Ze stelde het geheel van de maatschappelijke verhoudingen in vraag en vergde een globaal politiek antwoord. Het is bv geen toeval dat alle publieke figuren die aan het hoofd van de beweging stonden allemaal op verkiezingslijsten stonden of zich openlijk uitspraken voor deze of gene partij in de kiesstrijd van 1999. Dat feit op zich toont niet alleen de politisering in de kringen rond de ouders, maar ook de noodzaak van de gevestigde politiek om zich het signaal van de witte mars toe te eigenen voor de toekomst.

Ce n’est pas la situation de crise qui a creeé la crise. Au contraire !C'est belle et bien le mouvement même qui sans par son caractère politique et sa nature de classe qui a été responsable pour l’ampleur de la crise entre octobre 1996 et avril 1997 et la catharse jusque avril 1998. Et cela indépendemment de sa capacité de produire un issue pour la crise.Le caractère politique du mouvement est bien prouvés par après. Ceci n'était pas un mouvement d'un secteur de la société, un autour d'un thème des problèmes de la vie. Ceci était bel et bien un mouvement qui a mis en question tous les relations sociales dans la société dont sa réalisation dépendait des répsonses politiques générales. Il n'est pas un hasard que tous les figures publiques du mouvement se sont retrouvés par après sur des listes électorales ou se sont exprimés d'une manère ou d'une autre pour un parti politique pendant les élections de 1999. Ce fait en soit exprime et bien la poussé politique dans l'entourage et dans la conscience des parents des enfants disparus et bien la nécessité pour l'ordre établi de s'emparer de ce message fort et indédit de la marche blanche.

Hoe banaal dit allemaal mag klinken zo complex is het begrip van de klasseninhoud van dit politiek karakter van de beweging. Het marxisme voorziet immers een speciaal statuut aan de ideologie van mensen in een maatschappij als een "vals bewustzijn". Dat wil zeggen dat zelfs het meest nobele bewustzijn, de meest sterke ethische normen en waarden, het meest gemediatiseerde, geobjectiveerde, gerationaliseerde of gesublimeerde denken op de een of andere manier, een of andere maatschappelijke belangen uitdrukt. Materiële belangen, klassenbelangen, belangen van groepen, subgroepen, clans, instellingen, politiek-strategische belangen, nationale, regionale, locale sectorale belangen enz. Maar die belangen worden nooit in zuivere vorm vertolkt in ideeën, woorden, teksten, beeldspraak, slogans enz.

Aussi banal ce constatation peut apparaitre aussi complexe est l'évaluation de la nature de classe de ce caractère politique. Le marxisme prévoit un statut spécial à l'idéologie des gens dans une société comme une "fausse conscience". Ce qui veut dire que la conscience le plus noble, le plus abstrait, le plus éthique, sublimé, médiatisé ou rationalisé exprime d'une manière à une autre des intérêts sociales spécifiques. Intérêtes matérielles, de classe,de groupe, de sousgroupe, de clans, des intérêts politiques, et d'institutions, des intérêtes national, locale et sectoral etc Mais ces intérêt ne sont jamais purement exprimés dans des idées, des textes, discours et métaphores,des paroles....

Links heeft ten tijde van de witte mars de hypocrisie wel doorzien van de instellingen in hun pretentie om het leven van kinderen veilig te stellen en in hun onterechte aanspraak om te zorgen voor het welzijn en de veiligheid van de bevolking. Maar links is afgegaan als een gieter om de klassenkarakter te doorzien van de "zuivere", "witte", "onschuldige" begrippen en metaforen die de beweging hanteerde om die hypocrisie bloot te leggen en die de ideologie van de beweging uitmaakten. Deze ideologie werd afgestoten om zich ofwel te scharen rond de verdediging van de instellingen of de beweging aan zijn lot over te laten, wat op dat ogenblik op het zelfde neer kwam. De overgrote meerderheid van de sociale bewegingen , democratische organisaties en arbeidersorganisaties hebben net geweigerd in de beweging naar de witte mars de politieke werkzaamheid van de werkende klasse te zien. Dat heeft het utopisch democratisch aspect van de "witte beweging" alleen versterkt en daarmee de invloed van de verzuchtingen van de brede middenklassen die door de dysfuncties van de instellingen sterk gemobiliseerd waren.

Si la gauche a bel et bien critiqué l' hypocrisie des institutions vis-à -vis de leur disours de protection de la vie et du bien être des citoyens exprimés par l'attachement aux besoin de soigner le futur des enfants, elle a complètement faillie à regarder la nature de classe à travers les notions "purs"
"blancs" "innocents" etc de l'idéologie du mouvement et se sont rangés autour de la défense des institutions. La plus part des partis et mouvements sociaux et démocratiques, la gauche dans son ensemble ont refusé de voire dans la marche blanche un travail politique de la classe ouvrière et ont par cela renforcé l'aspect démocratique utopique de l'idéologie du mouvement, venant des classe moyens qui étaient aussi largement mobilisés par les dysfonctionnements des institutions belges.

Inderdaad schept het hedendaags kapitalisme een heel complexe klassenstructuur waar proletarisering van de maatschappij en steeds toenemende concentratie van macht, kapitaal en financiële middelen gepaard gaat met de ontwikkeling van brede apparaten en sociale middengroepen, middenvelden en parastatale en private structuren en groepen die de commandoposten van het systeem innemen . Deze werken als middenvelden tussen de Staat en de maatschappij (de burger), tussen de economische netwerken en de Staat.. Met zijn groei worden deze middenvelden meer en meer parastatale apparaten, onderworpen aan commercialisering, maar die in het maatschappelijk leven steeds meer het karakter aannemen van een autonome sfeer in het beheer van de Staat. Met alle gevolgen van dien voor het bewustzijn van de mensen die er zich van bedienen en er in werken, hun visie op de maatschappij, hun kijk op hun eigen belangen, hun plaats in de geschiedenis en vooral ook hun opvatting over het "algemeen belang", en “ de politiek” . De politiek vandaag baseert zich in toenemende mate op deze middenlagen.

En effet le capitalisme contemporaine a produit une stratification de classe très complexes où la polarisation accrue à cause de la concentration plus aigue des forces productives et de la prolétarisation de la société, va de pair avec le développement des postes de commandes et des appreils de gestion intermédiaires de plus en plus large. Des intermédiaires entre l' Etat et la société; entre les réseaux économiques privés et l' Etat. C'est le fameux société civil qui devient de plus en plus vide à cause de la domination économique du capital, lié à la gestion mondial des forces productives des multinationals, mais qui se développe de plus en plus comme une sphère autonome dans la gestion de l'Etat avec tous ces conséquences pour la conscience et le vue des gens sur leur porpre sort, leur propres intérêts, leur popre place dans la société et l'histoire de la société, et sa place vis-à -vis de la "cause commune", " l'intérêt generale", la politique , l'Etat.

De witte mars is de unieke samenloop geweest van de Belgische arbeidersklasse en deze middenlagen die ook slachtoffer zijn of zich alleszins slachtoffer voelen van het functioneren van het kapitalisme. Een samenloop die tot stand kwam in het licht van de dysfuncties van de Belgische Staat die daar direct uit voortvloeiden. Inderdaad is de leidende ruggengraat van de Belgische Staat verdampt met de ovename van de Société Generale door frans kapitaal, door de val van de muur en dor de opkomst van extreem rechts, alle drie ongeveer op 2 jaar tijd eind jaren '80 begin jaren '90. Rond het Belgisch financiekapitaal, het Hof en de leidende politici is het vermogen tot historische compromissen onder leiders flink afgezwakt en dat heeft middelpuntvliedende krachten in het leven geroepen in alle richtingen en op alle niveaus. Consencus rond de gevestigde orde in de maalstroom van de neoliberale globalisering veronderstelt meer middenvelden, meer compromissen zowel regionaal als sociaal en meer inzet en invloed van de middenklassen die net door globalisering ook in hun opgang geremd worden.

La marche blanche a été la convergeance unique dans l’action de la classe ouvrière belge et des couches intermédiaires en tant que victimes du fontionnement du système de domination capitaliste. Un convergeance à la lumière des dysfonctionnements de l'Etat belge qui en découlent directement ! En effet depuis l'achat de la Société Générale par le capital francais, depuis que le mur a tombé et depuis la monté de l'extrème droite, tous trois en 2 ans, l'Etat belge a perdu son colonne vertebrale autour du capital financier qui se sent responsable de la stabilité des institutions et des compromis historiques entre Etats majors des régions et des classes comme forme de démocratie.Le déclin de cette arbitre historique autour de Roi, hautes finances et hautes politiques est affaibli pendant les années '90 et va de pair avec des forces centrifugales dans tous les sens et dans tous les niveaux. L'ordre établie suppose plus de compromis, plus d' intermédiares et des nouvevelles couches de classes moyens qui dans l'apogée de la mondialisations sont nécessaire pour cette stabilité, tant sociale que nationale, just à un moment ou ces couches sont aussi freiné par cette mondialisaiton dans leur apogée.

Onafhankelijk van de arbeidersactie in de week ervoor was de witte mars het resultaat van een unieke progressieve mobilisatie van de middenklassen, in onmin met de dysfncties in de instellingen en gericht op een vernieuwingsbeweging van de Staat. De afwezigheid van een nationaal links leiderschap vanuit de werkende klasse heeft deze progressieve middenklasse-mobilisatie niet alleen in staat gesteld om zich op te werpen als leidende ideologie van de beweging zeker na het einde van de grote volkstoeloop met de multicolore mars en na het rapport van de commissie Dutroux, keerpunt waarop de politieke normalisatie overging in de fnuikende tegenhervormingen in de instellingen.Deze afwezigheid heeft de installatie van de paarsgroene regering mogelijk gemaakt op basis van nieuwe politieke stromingen na de historische verkiezingsnederlaag van de CVP en de SP in 1999. Het bestaan van dit Verhofstadt tijdperk en het bilan dat vandaag op zijn beurt ervan moet gemaakt worden is niet te begrijpen zonder begrip van de democratische mobilisatie van de middenklassen doorheen de witte mars alsook van de afwezigheid van politiek leiderschap vanuit de werkende klasse .Zoals een deel van de blijvende opgang van het VB ook niet te begrijpen is zonder begrip van het effect op de bevolking van het uitblijven van echte democratische hervormingen of het effect van fnuikende tegenhervormingen zoals de eenheidspolitie en Octopus die allen tendenzen naar een sterke Staat verbergen en daarmee het programma van het VB legitimeren op de rug van de ontgoocheling na de witte mars.

Relativement indépendemment des actions ouvrières avant 20 octobre la marche blanche a été une mobilisation progressif des couches intermédiaires en critique avec les dysfonctionnements de l'Etat belge et en perspective de renouvellement de l'Etat. La manque de direction de gauche venant de classe ouvrière n' a pas seulement permis à l'ideologie de ces couches de s'emparer du mouvement après la marche multicolore, la fin des mobilisaton de masse et surtout après le rapport de la commision Dutroux, le moment de la normalisation et le début du renouellment étouffante des institutions. La mobilisation des couches intermédiaires avec des nouvelles courants politiques et ce manque de direction politique venant de classe ouvrière ont permis l'apogée du gouvernement arc en ciel après la défaite électoral historique du CVP et PS en 1999. L'existance et le bilan de cette nouvelle ère sous la direction de Verhofstadt n'est pas à faire sans comprendre la mobilisation des classe moyens et son impact de renouvellement politique après la marche blanche . Comme une partie de l' apogée du VB n'est pas compréhensible sans vu claire sur l'effet de l'absence de vrais réformes démocratiques et l'effet pervers des contre-réformes étouffantes type police unique et Octopus qui cache des élements d' Etat Fort sur base des fruits amers de l'absence politique de la gauche dans la marche blanche

De witte mars was een moment dat maar eens in de 50 jaar voortkomt, een beetje te vergelijken met de koningskwestie, mutadis mutandis. Een moment waarin de meerderheid van de bevolking (" de maatschappij") zich binnen de ruimte omschreven door de nationale staat, de belangrijkste ruimte die het kapitalisme voorbehoud voor de democratische organisatie van haar dictatuur, meester maakt van haar democratische rechten en middelen om zich uit te spreken over de globale richting van de maatschappij en de definiëring van het algemeen belang. En dat n.a.v. misdaden tegen kinderen en dysfuncties die op zichzelf dagelijkse kost zijn in het geliberaliseerde kapitalisme. En waar het kind en symbool van uitbuiting als metafoor voor verzet is. Het opduiken van deze metafoor is niet zonder toeval omdat de globalisering van het kapitalisme vooral na de val van de muur en reeds in de jaren '80, gepaard gaat met de veralgemeende liberalisering van alle sociale verhoudingen. Dat geldt in het bijzonder voor de sexuele verhoudingen en nog meer in het bijzonder de commercialisering van de sexuele behoeften van vooral volwassen mannen. Kindermisbruik en georganiseerd sexueel misbruik zijn uitingen van vooral mannelijke sexuele onvolwassenheid die met emancipatie van de vrouw en met de verbreiding van het internet nadrukkelijker naar boven komt. In die kontext wordt de levenskwaliteit van kinderen de toekomstige generatie vandaag, naar voor geschoven als terechte standaard voor de beoordeling van alle relaties in de maatschappij. In vergelijking met de middelen inzake onderwijs en het potentieel aan emancipatie is het misbruik van kinderen een graadmeter van de degradatie van miljoenen kinderen in de maatschappij en van de sociale en psychologischge achteruitgang van brede lagen van de bevolking die verdrukt en uitgesloten worden en niet meer meekunnen. Links begreep niet dat het "zuivere" van het kind als metafoor niet louter het resultat was van een ideologische regressie in een machtsverhouding die geen politiek omwenteling toeliet. Maar ook een uitdrukking van de sociale problemen ( zowel in de sfeer van de arbeid als in de private sfeer) van het flexibele gemondialiseerde kapitlaisme op het terrein van de democratie. Naast de idologie van de veniewng van de staat is de verdediging van het kind als keuze voor de toekomst van de maatschapij een van de originel ideologische bijdragen van de beweging. Een bijdrage die geleid heeft tot vele nieuwe initiatieven, organisatievormen, onderzoeksterreinen, verdediginsstrategieën . Dit alles natuurlijk begrensd door de politieke machtsverhoudingen die de beweign heeft weten af te dwingen.

La marche blanche a été un moment de tous les 50 ans (à comparaitre avec la question royale de 1950 - mutatis mutandis). La société se situant dans l'espace du globe qui est limités par l' Etat national, l’espace le plus important pour le capitalisme pour une organisation démocratique de sa dictature, s'empare de ses moyens d' expression démocratique pour s'exprimer sur l'intérêt génerale de la société. Et cela à l'occasion d'une affaire criminelle contre des enfants et des dysfonctionnements qui sont banales dans le capitalisme.L’enfant est simbole pour l’exploitations génerale et métaphore pour la résistance. L’apogée de ce métophore n’est pas un hasard dans l’ apogé du liberalisation du capitalisme depui les ann »e ’80 et après le tombé du mur qui va de pair avec une liberaisations de tous les relations sociales. Ces évoltuions ont vu parrallèlement une commercialisation et réifications acrus de tous les besoins humaines, notamment les besoins sexuelles surtout des hommes adultes. L'enfant vicitime du manque criminelles d' adulterie (?) masculine et de l'abus sexuel organisé est un degré de qualtié de vie d'une société et du futur d'une société. Des changements et certaines détoriations de la position de l'enfant en comparaisons des potentialités d' éductions et d' epanouissement énormes produit par le capitalisme sont la base pour le métaphore unificatrice de "l'enfant" tout comme la volonté de renouvellement de l'Etat, un des bases de l'ideologie particulière et originelle d' une mouvement generale à tendance politique. Il s'agit des vrais apports ideologique et pratiques dans la société qui a ouvert le voi des nouvelles pratiques de défence, d'organisation. Tout cela évidemment limité par le résultat de la marche blanche en terme de raport de force.

Links was gewoon stekeblind voor het feit dat gelijk welke klasse in haar strijd voor haar belangen op
een ogenblik dat de vertegenwoordiging van het algemeen belang in handen van de leidende klassen in vraag geteld wordt, dat gelijk welke kasse zich in haar strijd altijd uitdrukt in dit soort algemene metaforen, ideologiën, ideeën enz .Het zijn niet de metaforen en ideologiën op zich die het karakter van de bewegin uitmaakt. In tegendeel het opduiken van het soort algemene metaforen en de “witte ideologie” duidt net op de werkzaamheid van klassen in de strijd voor hun opvatting van het algemeen belang, werkzaamheid die zich uit op werkplaatsen, scholen, woonplaatsen in de organisatievormen en orgasnities die daar courant zijn. Links heeft de werkendek klasse achter de demoratisch utopie van een aantal meatforen niet gezien. Metaforen die op zich het kleinburgelijk kader van de middenlagen met verantoordelijkheid in het beheer van de staat niet overschrijdt. Maar die geen doel op zich zich en maar middel worden tot maatschappelijke verandering indien de productieve klasse in de maatschappij er een sociale inhoud aan geeft en er haar politiek leiderschap aan verbindt.

La gauche a perdu de vue qu c'est toujours à travers de ces métaphonres, idéologies, notions de telle types qu' une classe s' affirme et que la lutte politique n'est pas seulement une lutte de représentation des intérêts, mais bel et bien une lutte pour l'intérêt generale qui s' exprime à sur base des formes d'organsiation et des activités de classes spécifiques sur les lieux de travail, dans les zone d'habitations, dans les écoles et dans les organisations sociales et civils. Elle n'a vu les actes des prolétaires derrière les utopies démocratiques dans les mots. Mots qui en soit ne dépassent pas le caractère petite bourgeoise des larges couches intemédiaires avec responsibilités dans la gestion de l'Etat.

Links heeft niet begrepen dat zelfs in een situatie die NIET revolutionnair is, wanneer het wezen van de staat niet in gevaar is, maar een fase van delegitimering doormaakt, dat zelfs dan de politiek leiding van een klasse de doorslag geeft in het verloop van de dingen en in de vorming van de geetesgesteldheid bij de bevolking en bij de heersers. De afwezgiheid van de werkede klasse op het politiek terrein heeft de afloop van de beweging zo goed als voor niets in handen gegeven van de middenlagen die geen volgehouden kritiek op de instellingen volhielden en niet in staat waren democratisch hervormingen te formuleren, en de staat omarmden. Zij waren niet in staat de beweging te leiden, maar ook niet in staat die hervoringen te formuleren die het punt bereikten dat de Staat ze niet meer kon schragen.

La gauche n'a pas compris que même dans une situaton qui n'est pas révolutionaire quand l' Etat n' est pas en danger, mais traverse sa première fase de délégitimation, c'est la direction politique d'une classe décide sur le déroulement des choses et sur l' etat d'esprit de l'ennemi et des opprimés. L'absence de la classe ouvrière sur le terrein politique a donné gratuitement le résultat mouvement aux mains des couches intermédiaires qui dès que la capacité pour critiquer les limites du système et pour revendiquer des réformes affaiblissait se sont regrouper autour de l'Etat. Il n'étaient pas seulement pas capables de diriger le mouvement mais même de formuler un programme de réforme par peur de pousser les réformes jusqu' au-delà du point que l' Etat ne les pouvait plus porter.

De reden voor deze gestremde vooruitgang van het democratsch reveille , van democratische hervormingen en van de ontluistering van slachtoffers van het systeem in de beweging van de witte mars was niet het gebrek aan revolutionair potentieel van de beweging, of de onmiskenbaar regressieve karaktertrekken van de beweging, een visie die de eerste herdenkingenmoment binnen links de toont zette. De reden is dat de revolutioairen niet in staat waren de hervormingen door te zetten tot het punt dat het systeeùm niet meer in staat was ze te dragen.,Een politiek of maatschappeijk systeem valt nooit ineen zolang het al zijn hervormingskapacitietne niet heeft uitgeput. En dit niet in de betekenis dat de revolutonaire de beste hervormers zijn. Maar in de bertekenis dat de onderdrukte productieve klassen de politieke leiding moeten nemen van de beweging voor democratische hervormingen en niet de m
iddenklassen.

La raison pour lequel l' avancé avorté de la marche blanche au niveau de revielle démocratique, de renouvellement des institutions, de dévoilement des la souffrance des victimes, n' a donc pas été que le mouvement manquait une potentialité révolutionaire ou étaient réactionnaire et regressif comme etait l' opinion dominant les première commémorations. La raison était que les revoltuionaires n' était pas capable de mener les réformes jusqu 'au moment que le systmème n' était plus capables de les porter. Un système ne s'éffondre jamais tant que ses limites de réformes sont épuisés. Et ses limites ne sont que atteint tant que la classe productive s'empare lui-même du mouvement de reforme et prend sous les mains les classe intermédiaires.

Deze afwezigheid van leidinggevende kapaciteit van de arbeiderklasse en van links in 1996/1997 is de oorzaak van het kleinburgerlik overwicht op de witte mars en de belangrijke oorzaak van het electoraal overwicht van extreem rechts en van de neoliberale hervorming van bovenaf van de Belgische Staat. Beide bespelen het zelfde terrein, dat van de sterke staat tegen de werkende klasse en de democratie.

L'absence de ce capacité directive dans la classe ouvrière et à la gauche est la cause de domination petitie bourgoise du mouvement de la marche blanche et la raison profonde du surpoids de l'extrème droite et du capacité de réforme par en haut dans système politique belge. Tout les deux jouant sur le même terrain, celui du renouvellement et le reforcement de l'Etat contre la classe ouvrière et la démocratie.

Raf Verbeke
pendant la marche blanche delegué à Carnoy Gand dont est né le comité blanc Recht op Recht.
Tijdens de witte mars delegee bij Carnoy in Gent ontstaansplek van wit comité Recht op Recht.