600 aanwezigen volgens de organisatoren.
Ik was aanwezig en heb de koppen geteld: 483 aanwezigen.

Onder die aanwezigen een aantal waarnemers.
De sympathieke turk uit Beringen waarvan mij de naam niet te binnen schiet had aangekondigd met 7 van SPA Genk aanwezig te zijn.
Nog anderen stemde niet mee of tegen.
Stel nu nog dat er 500 overtuigden waren.
Hoeveel zullen willen opkomen met de verkiezingen?
200?
Dat lijkt mij zeer optimistisch.
En hoeveel van die 200 hebben een grote inplanting in de arbeidersklasse?
Zeker niet de 200 aanwezigen van LSP. LSP bestaat voornamelijk uit studenten.
Enige bekenden?
Zelfs Sleeckx wil niet bevestigen dat hij kandidaat is.

Dit initiatief lijkt mij een opgeblazen luchtbel.
0,2% van de stemmen: misschien haalbaar.

Het is een avontuur en meer en meer ernstige mensen zullen dat beseffen.
Waar is de steun van syndicalisten?
En die uit sociale organisaties?

En hoe komt het dat de PVDA niet uitgenodigd was?
De PVDA op zichzelf vertegenwoordigt 4 maal meer mensen dan wat er vandaag bijeen was.
Is dit omdat LSP een afkeer heeft van PVDA?

Na de conferentie ben ik naar de VUB gegaan (zeer korte afstand van de ULB).
Daar was 1200 man aanwezig om de solidariteit te organiseren met Cuba.
Ik snap niet waarom CAP dit liet samenvallen. Maar de progressieven hebben duidelijk hun keuze gemaakt: dubbel zoveel voor Cuba als voor CAP

Ik heb niets tegen de aanwezigen.
Ik ga er van uit dat zij het hart op de goede plaats hebben (links)
Waar ik wel moeite mee heb is dat sommigen zich zelf blazen wijsmaken.

Het is niet omdat de grote meerderheid van de aanwezigen stemt dat ze willen meedoen aan de verkiezingen in 2007 dat die deelname meer dan 0,2 % kan halen.
Bovendien verdenk ik er bepaalde troskisten van dat ze kost wat kost concurrentie willen doen aan de PVDA. Ook al halen ze een onbeduidend percentage.

Misschien dat Van Duppen en Sleeckx op éénlijst een goed resultaat zou kunnen leveren.
Maar, wil Sleeckx nog wel opkomen?
Wat die trotskisten betreft, ik heb het in de eerste plaats over LSP.
Die zijn maar in één zaak geïnteresseerd: hun eigen rangen versterken. Je kon er weer niet naast lopen. Gans de dag stond voor hen in die functie.
Ik ben niet van de PVDA, maar, zoals de boodschap van Houtart liet verstaan: het is momenteel het enige valabele alternatief, links van de SPA. Iets beginnen zonder hen kan alleen slecht aflopen.

Wat is een bescheiden succes?
Waarom zouden de leden van de PVDA een andere mening hebben dan hun leiding?

"een historische gebeurtenis"
"if not us, who?"

Dat je tevreden bent, tot daar. Maar als je de bijeenkomst objectief bekijkt dan was het een flop.
1/3 tot de helft waren studentjes van lsp.
Van de rest is een groot deel niet bereid om zich vollen bak in te zetten.

Als je al 400 actieve leden vindt, dat is nog altijd een fractie van wat de PVDA kan mobiliseren. Met nog één groot verschil: de PVDA is werkelijk ingeplant in de bedrijven en de volkswijken.

Om een serieus alternatief te vormen hadden er zeker 2000 mensen moeten zijn.

Bovendien: als de verkiezingen tegenvallen, wat gebeurt er de dag nadien? Alles opdoeken? Al vechtend over straat rollen? Allen aansluiten bij LSP?

Ik was bijzonder ontgoocheld over de opkomst: sinds 1 mei wordt door de CAP promotie gemaakt voor deze dag. Ik had verwacht dat er tussen 1000 en 2000 mensen zouden zijn. Voor een politiek initiatief dat toch nationaal georganiseerd werd, met zo'n grote ambities, is dat toch echt wel een minimum. Er waren zeker geen 600 mensen, maximaal 500. De LSP, die nu al maanden al zijn leden en sympatisanten oproept om aanwezig te zijn, zal er goed zijn geweest voor de helft van de aanwezigen. De SAP en KP die ook opriepen zullen samen ook wel goed zijn voor een 100-tal mensen. Dus waren er hooguit een 100-tal politiek daklozen zaols ik...
Bij de start lag blijkbaar al vast dat de CAP zal deelnemen aan de komende verkiezingen. Ik ben echt benieuwd waar ze de mensen en de middelen hopen te vinden. De dag verliep behoorlijk rommelig, onder andere omdat er geen adequaate vertaling was. 'Daarvoor hebben we het geld niet'was de uitleg. Tja, hoed denken ze dan in godsnaam te kunnen deelnemen aan de verkiezingen? Daarvoor is meer nodig dan de goeie wil vaan en paar honderd LSP-ers. Ik doe in elk geval niet mee aan dit zelfmoordproject.
Dat de PvdA er niet was uitgenodigd zoals de vorige reaktie vermeldt, klopt wel niet. De PvdA gelooft niet in dit project en wil zijn eigen project uitbouwen. Ik kan ze eerlijk gezegd geen ongelijk geven. Voor de start had de LSP al aangekondigd dat ze als zelfstandige partij zullen verder doen. Ook de SAP en de KP zullenzichzelf niet ontbinden dus wordt de CAP een initiatief waarin verschillende groepjes zullen proberen elkaar vliegen af te vangen. jammer maar dit wordt echt niks...

Jammer dat het samenviel met Cuba aan de VUB. Ik weet zeker dat mensen per vergissingen naar de vub gegaan zijn, i.p.v. de ULB.
En ja, er is een vorm van concurrentie, en nee: we hebben niet de basis bereikt, maar WEL onze doelgroep: verenigingen, syndicale afgevaardigden, activisten ... Dat er 200 van LSP waren? Ik heb een werkgroep geleid rond sociale zekerheid, ik heb 40 namen en ik wil geen afbreuk doen aan de inspanningen van LSP. In voorverkoop hadden ze 150 kaarten verkocht(vaak op manifestaties, aan niet LSP-activisten, en ja er zullen ook wel een aantal anderen op hun uitnodiging zijn ingegaan. Maar ik denk dat de helft van de voorverkoop gewoon uit sympathie was. En in mijn groep(armoedebestrijding) was het 1 op 45... Dat iedereen probeert zijn eigen beweging uit te breiden en in concurrentie... persoonlijk heb ik weinig bezwaar. Op die manier kunnen we wellicht meer mensen bereiken, en meer standpunten verduidelijken, meer problemen aankaarten...
Hou er ook rekening mee dat we geen media, geen budgetten, geen traditie hebben...En onze doelgroep is niet vermogend...vandaar dat we niet mogen verwachten dat iedeeen naar brussel komt.
Er zijn toch ook wel regionale verschillen. Wallonie, liet wat te wensen over (geen waal in mijn werkgroep, alleen brusselaars en vlamingen (ong 50% brussel of vl.brabant). Ook West-Vlaanderen en Limburg... Vandaar: de afstand heeft ook een grote rol gespeeld.
En als er over 4 à 6 maanden een congres komt: ja, dan zouden we er 3x meer moeten kunnen hebben... en dat kan!!!

blijkbaar vergeten jullie ook het debacle begin jaren negentig in het zuiden van het land.
Vele syndicalisten stonden toen ook op een lijst. Er was een enorme dynamiek. Wat was het resultaat? Nul! Die mannen kijken nu, door hun slechte, overmoedige, ervaringen heel sceptisch tegen een electoraal initiarief.
btw: is er echt niemand in CAP die de organisatie wat geld kan lenen om zo voor vertaling te zorgen?

Dat de PVDA niet uitgenodigd wordt is voor mij des te beter. Deze mensen steunen opelijk autoriteire regimes als Noord-Korea, Iran en Cuba. Dit kan ik toch afleiden aan een spandoek waarmee ik hen eens heb zien betogen. Om nog maar te zwijgen over hun Stalin en Mao mening. Stalin of Hitler, één pot nat hoor. Macht, macht macht.
Volgens mij is er zeker plaats voor een linkse partij in ons land. Als het in de buurlanden kan, waarom hier dan niet. Dat het maar niet van de grond komt is volgens mij de schuld van de leiding binnen klein links. Sorry Erik, Anja en Els, maar jullie zijn erg bekrompen. Een wereld van verschil als ik Jan Marijnissen van SP Nederland hoor spreken. Een veel openere geest en niet blijven hangen in oude theorieën zoals de LSP.

Nieuwe formatie gelanceerd!

Gisteren lanceerden zo'n 600 aanwezigen aan de ULB een nieuwe politieke beweging in België. We schrijven een jaar na de staking tegen het Generatiepact, die de breuk tussen grote delen van de vakbondswereld en de traditionele partijen in de verf zette.

Peter Delsing

De recente gemeenteraadsverkiezingen toonden opnieuw de ruimte aan voor een consequente, linkse oppositiestem die zich afzet tegen het neoliberale beleid van alle grote partijen. Dat deed de kiesuitslag vooral op een negatieve manier: het VB liet zich - alle reclametechnieken ten spijt - geen stemmen afsnoepen door de establishmentpartijen. Deze laatsten kenden, bijvoorbeeld in Antwerpen, hoogstens een onderlinge herschikking.

Wat er positief opviel op de conferentie gisteren was dat van meet af aan de toon werd gezet: dit zou niet zomaar een vrijblijvend theekransje worden over “linkse politiek”, maar een dag waarop ook beslissingen zouden worden genomen.

Bijvoorbeeld over deelname aan de federale verkiezingen in 2007, over de nood om een concreet programma uit te werken - volledig los van de heersende liberale dogma’s, en de intentie om van een beweging naar een volwaardige partij uit te groeien.

Over deze drie punten werd op het einde van de conferentie een stemming gehouden: telkens toonde een overweldigende meerderheid zich voorstander van de voorstellen. De hele conferentie werd getekend door een gevoel van dringendheid: dit is een unieke kans om een breed links alternatief, op termijn een nieuwe arbeiderspartij, te lanceren - met diepe wortels in de vakbonden en de wijken, onder scholieren en studenten.

Ondanks meningsverschillen over specifieke punten, werd door de verschillende groepen en individuen op de conferentie gezocht naar een gemeenschappelijke noemer waaronder een brede, anti-neoliberale formatie kan worden gelanceerd. Er was een scherp aangevoelde verantwoordelijkheid dat deze dag niet mocht mislukken, wilde het streven naar een nieuwe arbeiderspartij niet voor jaren worden teruggeslagen. Er is een enorm belangrijke stap vooruit gezet.

Zonder onszelf op de borst te kloppen, was het in belangrijke mate LSP-MAS dat steeds is blijven hameren op de nood van, allereerst, de conferentie zelf. Politiek is de kunst van het zien van een moment; van het grijpen van kansen, en ze niet door onze handen te laten glippen. Daarnaast was het was ook absoluut nodig om te komen tot praktische conclusies over de weg vooruit (onder meer over verkiezingsdeelname). De LSP behaalde haar eigen streefdoel om een 300-tal leden en sympathisanten naar de conferentie te mobiliseren.

Tijdens de eerste plenaire sessie schetste Jef Sleeckx (gewezen SP.a-parlementair) de achtergond van het initiatief. Daarna werd het woord gegeven aan syndicalisten, activisten uit diverse bewegingen (rond huisvesting, vrouwenrechten, antiracisme, ecologie, etc.), een gemeenteraadslid van de WASG in Aken, jonge sprekers die het belang van jongerencampagnes voor een nieuwe arbeidersformatie aanduidden,...

Er was ook Gustave Dache, monument van de Waalse arbeidersbeweging en oud-stakingsleider, die met - ondanks zijn leeftijd - ontembare geestdrift op de conferentie stelde: “Ik dacht eerst dat er iets van een 200 à  300 mensen zouden zijn, deze aanwezigheid verrast mij en verheugt mij zeer. Jullie aanwezigheid is op zich een politieke handeling. Dit moet in een nieuwe partij uitmonden, die nationaal georganiseerd is. Een partij voor de arbeiders en voor iedereen!”.

De discussies op de conferentie en in de werkgroepen weerspiegelden natuurlijk een grote diversiteit. Maar de wil leek aanwezig om te komen tot een werkbaar, gemeenschappelijk programma rond verschillende thema’s. In sommige gevallen werden daar ook al actievoorstellen aan gekoppeld.

Het zal nodig zijn om de discussie over het programma niet te betonneren. Iedereen heeft spreekrecht: we moeten ons verzetten tegen ideeën, door sommige groepen tijdens de weken voor de conferentie geopperd, om formeel het aantal sprekers per organisatie te willen beperken. Dat getuigt niet alleen van weinig respect voor de leden van die organisaties, het is fundamenteel antidemocratisch.

Wat ook belangrijk is: natuurlijk moet er gezocht worden naar een brede consensus over een anti-neoliberaal programma. Maar daarnaast mogen meningsverschillen aan bod komen, dat is trouwens onvermijdelijk in een breder initiatief. Zolang het maar op een beschaafde manier gebeurt, en er een oprecht streven is naar een gemeenschappelijke noemer waaronder een nieuwe arbeiderspartij kan opkomen.

Velen, onder meer in syndicale middens, zullen nog van buitenaf hebben afgewacht wat de conferentie zou opleveren. Het komt er nu op aan zelf actief te worden. De lokale afdelingen van het Comité voor een Andere Politiek moeten de komende weken worden geconsolideerd en verder uitgebouwd, onder meer door op straat campagne te voeren en tussen te komen in bewegingen. Nieuwe afdelingen kunnen op basis van de conferentie worden gelanceerd.

Dit kan de basis vormen voor een totaal andere soort partij dan de steriele eenheidsworst van de gevestigde burgerlijke politiek. Een arbeiderspartij met massaal actieve en betrokken leden. Met een laag van syndicale militanten die in de bedrijven een bredere laag kunnen bereiken. Een lidmaatschap dat niet streeft naar postjes, maar het collectieve belang van de werkende klasse en de jeugd vooropstelt.

Zo’n alternatief is een bom onder de politieke situatie in België en kan extreem-rechts de eerste reële verkiezingsnederlagen toedienen. Verwacht er niet overdreven veel over te lezen of te zien in de establishmentpers (TV hebben we niet waargenomen gisteren, misschien was 600 mensen te weinig?). Informeer je via de arbeiderspers, die ook een “nieuwe arbeiderspartij” tot één van haar instrumenten zal moeten maken, als ze het kapitalisme efficiënt wil bestrijden en verslaan.

Jo stelt: "Het CAP voert vooral oppositie tegen de partij waaruit de oprichter afkomstig is, tegen de SPA en tegen de vakbonden"

Tiens, hoe komt JO er bij dat er vooral tegen de vakbonden oppositie gevoerd wordt."

Daar kan toch geen grond van waarheid in zitten????????????

Om te beginnen ik ben geen PVDA'er,LSP'er,KP'er of wat dan ook.
Ik vind het heel verontrustend dat hier alleen maar negatieve commentaar wordt gegeven.
Iedereen zou beter is voor de spiegel gaan staan.
Wat haalt de PVDA met de verkiezingen na jaren en jaren van inzet?
Dit telt ook voor LSP.
Als je eerlijk bent dan moet je gaan nadenken want nergens (buiten enkele gemeente en districten) kom je niet aan de bak.
Links blijft maar op elkaars kap zitten i.p.v. godverdomme is rond de tafel te gaan zitten en blijven zitten tot men tot een concensus komt.
Er zal inderdaad langs verschillende kanten water bij de wijn moeten gedaan worden.
Ik ben maar een gewone man in de straat maar rechts organiseerd zich wel of ben ik de enige die dat ziet.
Dit moest me toch even van het hart.
I.p.v. te kibbelen ga samenzitten en terk ten strijde met een serieus links alternatief!!!

grtz

Te lezen op de website van lsp:

"De LSP behaalde haar eigen streefdoel om een 300-tal leden en sympathisanten naar de conferentie te mobiliseren. "

Aangezien iedereen die er was het er over eens is dat het aantal aanwezigen boven de 500 maar onder de 600 bedroeg, duidt dit op een grote dominantie.

CAP zal dus een beweging van voornamelijk studenten worden.

Jongens toch, iedereen die aanwezig was kon toch vaststellen dat het om een heel gevarieerd publiek, jongeren én ouderen, veel syndicalisten maar ook mensen uit andere bewegingen, vrouwen en mannen, mensen uit radicaal linkse partijen maar ook een pak anderen... Jij hecht plots wel bijzonder veel geloof aan hoe de LSP dit voorstelt naar zijn eigen publiek. Naar mijn weten heeft de LSP nog nooit méér dan 150 mensen op een activiteit weten te verzamelen.

geef toe,

het was voornamelijk een mannenzaak. En kleurlingen waren er ook bijna niet.
Syndicalisten: zeer weinig.
In elk geval: als LSP schrijft dat zij 300 van de 500 aangebracht hebben, als ze liegen, dan kan je zo zien aankomen dat ze een gevecht zullen aangaan om de zaak te domineren. Bij "une autre gauche" is het op die manier tot een breuk gekomen.
Ik heb met één LSP'er gesproken die het zo stelde: "Dat zal op niet veel uitdraaien. Het belangrijkste is dat we er enkele leden aan overhouden".

Gisteren op de LSP-site: 300 LSP-leden en sympathisanten
Vandaag op de LSP: 350 PLS-leden en sympathisanten.

Vandaag in De Morgen en de meest andere kranten: 650 of méér dan 600 aanwezigen.
Op de LSP site: nauwelijks 500 aanwezigen.

Binnen enkele dagen op de LSP-site:
Een dag met in totaal 400 aanwezigen waarvan ongeveer 600 LSP-leden en sympathisanten ;-)))

Het is inmiddels toch al veel langer geweten dat die gasten niet met spek maar met ganse varkenspoten tegelijk schieten.

Maar wel opletten met fluitjesjournalistiek hé vriendjes.

We moeten dit objectief bekijken: 500 à  600 mensen kwamen in Brussel samen voor een links alternatief tegen het neoliberalisme. Dat is heel goed, maar slechts een begin. We moeten gaan naar één breed electoraal initiatief dat vld en sp.a (en ook groen) de rekening presenteert van 8 jaar paars beleid. Stel je voor dat we in Antwerpen een lijst kunnen neerleggen met Jef Sleeckx, Dirk Van Duppen, een reeks delegees uit het Antwerpse, allemaal samen. Dat zou pas iets geven!
Wie maakt er zich nu zorgen over of er 500 dan wel 650 mensen waren zaterdag, of de lsp beweert er met 200 of 300 te zijn? Dat zegt enkel iets over de grote monden zelf die dat beweren. Dat is niet het echte debat. De inzet ligt elders: één eengemaakt alternatief; Sleeckx, vanoutrive, pvda, lsp, sap, kp, linkse syndicalisten van de 15decemberbeweging en allerlei activisten samen... Wie neemt zijn verantwoordelijkheid om dit waar te maken?

Wat is dat voor gezever.De dokters zijn van de PVDA en staan er vanzelfsprekend op en geeft de partij ook kansen om een goed resultaat te halen;De andere partijen pakken toch ook uit met hun kopstukken of met publieke figuren om meer stemmen te halen.Ik heb ook voor de PVDA gestemd ,niet uit protest maar om hun programma,lagere medische kosten dank zij het kiwimodel,lagere gemeentetaksen,energie goedkoper maken door als stad of gemeente in het groot aan te kopen en te verdelen onder de inwoners.De PVDA pleit ook voor een broodnodige vermogensbelasting ,waar ook de vakbonden achter staan.Allemaal zaken die de kleine man aanbelangt ,de armoede tegen gaat en de rijkdom een beetje herverdeeld.Daarom heb ik voor hen gestemd en als ze konsekwent blijven krijgen ze steeds weer mijn stem.Met alle respect voor al die linkse initiatieven maar dat komt electoraal nooit van de grond.De enige kans voor iets links van de SPA is een open lijst met de PVDA .

Beste Raf,
Aantallen zijn helaas wel belangrijk. Een nieuw politiek project moet, om levensvatbaar te zijn, ruimer zijn dan de achterban van LSP, SAP, KP. Jef Sleekx heeft zelf altijd gezegd dat het ruimer moet zijn dan klein links. Ik twijfel echt niet aan het engagement van de betrokken militanten maar dat volstaat dus niet. De LSP, zonder enige discussie de grootste groep op de conferentie, bestaat vooral uit studenten. Die zijn heel gemotiveerd maar financieel, organisatorisch en qua inplanting in de arbeiderswereld, stelt het niks voor. Kijk naar hun verkiezingsresultaten op 08/10/06: in totaal 3000 stemmen...
Als je de achterban van LSP, SAP, KP aftrekt, waren er op de conferentie hooguit 150 anderen. En dat voor heel Belgie !
In die omstandigheden beslissen om deel te nemen aan de verkiezingen over enkele maanden is een verkiezingsnederlaag organiseren. Waar haal je de middelen en de mensen om het programna bij een breed publiek bekend te maken? Ik heb een tijdje geleden een mail gestuurd waarin ik stelde dat er niet alleen politieke maar ook praktische objectieven gesteld moeten worden (per landsdeel 100.000 Euro en voor heel Belgie 3000 medewerkers) om enige kans van slagen te hebben bij de verkiezingen. (Overigens: deze brief werd niet gepubliceerd in de mailbox van CAP terwijl de website toch zegt dat,in tegenstelling tot de sites van andere politieke partijen, alle meningen welkom zijn en gepubliceerd worden. Ik heb al ervaren dat de website van de PvdA wel al mijn opinies publiceert, dus die doen blijkbaar wat de CAP zegt. Misschien is er geen sprake van censuur maar krijgt men het niet georganiseerd maar dat is dan eigenlijk al even erg: als je dat niet geregeld krijgt, waar zal dan het vermogen vandaan komen om over een paar maanden iets te kunnen realiseren in de verkiezingsstrijd? )
Mijns inziens kan zo'n politiek avontuur hooguit tot ontgoochel;ing leiden. Daarom vind ik het initiatief van 15 december veel beter: vooraleer deel te nemene aan de verkiezingen, moet er nog heel wat voorbereidend werk worden verricht om de vele politieke daklozen te verenigen want anders bereik je een averechts effect. Ik ben er zeker van dat als CAP deelneemt aan de verkiezingen en dan hooguit 0,5 tot 1 procent haalt, het initiatief heel snel een stille dood zal sterven.
Ik ben links maar ook praktisch. De muggenzifterij tussen LSP, SAP, Une autre gauche,...interesseert me niet maar het doet me wel sterk twijfelen aan de interne cohesie. LSP klaagt op haar website dat zij op 28/10 de afwas en de opkuis konden doen maar inhoudelijk niet genoeg aan bod kwamen en LSP kondigt al aan dat ze Une autre gauche niet zien zitten en dat ze in Wallonie een eigen CAP gaan uitbouwen. Tja, jongens toch...
Ik hoop dus Raf dat jij en de anderen die nu zo enthousiast zijn straks geen zware kater zullen hebben. Het gevaar daarvan is dat mensen gaan afhaken en denken dat een andere politiek toch niet mogelijk is. Ik geloof daar wel in maar het vergt meer voorbereiding en een veel breder draagvlak dan dat van 28/10.

Tja, de mist trekt blijkbaar wat op. Eerst beweren dat je 350 mensen hun stemgedrag kan controleren en dan blijkt achteraf dat het om 176 mensen gaat. Het CAP heeft de LSP absoluut niet nodig, integendeel...

Al de LSP leugens en die van good all ouwe zot worden hier bevestigd.

omdat de link uit de vorige post blijkbaar is verwijderd: ik heb de tekst opgeslagen. Veel leesplezier.

"Dissectie van een papieren tijger: de 15 decemberbeweging
Op donderdag 19 oktober kondigde de 15 decemberbeweging haar bestaan publiekelijk aan via een eerste persconferentie. “De massale oppositie tegen het generatiepact mist een politieke thuis. De 15 decemberbeweging wil daaraan tegemoet komen.” klonk het zelfverzekerd. Op de analyse is niets aan te merken maar het arrogant toontje is minder. Het getuigt van een zeker lef om in naam van die brede oppositie te spreken. Maar dat is dan ook het enige lef dat deze beweging tentoonspreidt. Voor de rest is het twijfelzucht en koudwatervrees troef. Het CAP is op dat vlak toch een stuk bescheidener en eerlijker en beschouwt zich als een (nu nog) klein deel van die brede oppositie zonder zich als dé spreekbuis te willen opwerpen. Het feit dat beide bewegingen in elkaars vaarwater zitten (en dit wordt ook zo gezien door de pers) moet toch de nodige vragen oproepen.

Om de toon, motieven en posities van de 15 decemberbeweging te snappen, moet men eerst eens kijken waar zij vandaan komt. Laat ons inderdaad eens de spreekwoordelijke stal belichten…

Een bastaardkind van de PVDA?

Het initiatief tot het oprichten van de 15 decemberbeweging kwam overduidelijk uit PVDA-hoek en haar syndicale periferie die voor een stuk het resultaat is van de beruchte ‘duikbootpolitiek’. Het is niet toevallig dat onder de 200 ondertekenaars heel wat vakbondssecretarissen zitten. Deze duikbootpolitiek houdt in dat men opklimt in het vakbondsapparaat niet op basis van strijd maar op basis van stil mollenwerk. Keerzijde van deze methode is dat éénmaal men in een bepaalde positie zit, men niet beschikt over een basis waarop men kan terugvallen om zich te verdedigen tegen de rechtse vakbondsbureaucratie. In de praktijk betekent dit dan ook dat men eigenlijk de keuze heeft om ofwel zijn mond te houden en zachtjes mee te huilen met de vakbondsleiding (terwijl er in de wandelgangen wel al eens een occasionele kritische opmerking afkan) of om zijn hoofd uit te steken en gelyncht te worden door diezelfde bureaucratie.

Op het vlak van postjesjagerij is de vakbondsbureaucratie vrij kannibalistisch ingesteld. Echter de ‘zelfverklaarde linkse vakbondssecretarisen’ verschillen in niets van de rest wat betreft gekonkelfoes en achterbakse spelletjes in ‘het gevecht om de postjes’. De affaire Faust in BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde is hier een bekende illustratie van.

Onze heldhaftige vakbondssecretarissen van de 15 decemberbeweging opteren dan ook voor een profiel dat ‘aanvaardbaar’ is voor de rechtse bureaucratie die liever op de schoot zit van de patroons en de sp.a dan consequent de belangen van de werkende klasse te verdedigen. Vandaar dat men opteert voor de vaagheid van een beweging en men zich ondubbelzinnig uitspreekt TEGEN een duidelijk electoraal alternatief op korte termijn. We citeren Jan Van Meirvenne van de 15 decemberbeweging: “Wij vinden het voorbarig om nu mee te doen aan verkiezingen. We willen eerst de beweging uitbouwen en een brede basis geven alvorens na te denken over verkiezingen. Wij volgen natuurlijk wel het initiatief van Sleeckx op, maar zoals het er nu uitziet zou dat voor ons echt wel zelfmoord zijn.” Op dat ene vlak zijn ze toch eerlijk.

Wat betreft de race tegen het Vlaams Belang kunnen we ons echter geen tijdverlies permitteren. De opbouw van een reëel politiek alternatief moet nu beginnen, niet in een verre toekomst. Het is nu al duidelijk dat de 15 decemberbeweging qua dadendrang niet echt hoge toppen scheert. We laten Luc Desmedt aan het woord:” We zullen politieke actiemiddelen gebruiken die de discussie uitlokken en we denken aan het lanceren van een petitie daarvoor een goed instrument kan zijn. Het vragen van een handtekening vergt immers een concrete discussie over een concreet actiepunt. Toch willen we nu even de onderhandelingen rond het IPA afwachten alvorens we een petitie lanceren. Na het IPA kan je van ons wel acties verwachten die de politiek terug naar de werkvloer brengen.” Tiens, tiens… het IPA zelf is kennelijk geen geschikte gelegenheid om de discussie aan te knopen. Het lijkt eerder de ‘stel uit tot morgen wat je vandaag kan doen’-beweging. Of is het omdat men dan stelling moet innemen tegen de nationale vakbondsleiding dat men de “beker van het IPA” liever aan zich laat voorbijgaan?

Hiermee is meteen ook een fundamenteel verschil aangetoond met het CAP dat vooral gedragen wordt door mensen uit de vakbondsBASIS: delegees en hoofddelegees van kleine en grote bedrijven die de confrontatie met de vakbondsleiding niet schuwen. Linkse vakbondssecretarissen die bij de minste druk van boven hun staart intrekken zijn geen basis om een nieuwe politieke formatie voor de werkende bevolking op te bouwen. Verkiezingen zijn trouwens maar een middel om een arbeidersformatie op de politieke kaart te zetten. Het belangrijkste is dat die formatie een instrument is voor de arbeiders waarmee ze de strijd kunnen aangaan op de werkvloer, de wijk, op straat…Maar verkiezingen dwingen je wel om ‘uit je kot te komen’ en duidelijk stelling in te nemen.

De algemene benadering van de 15 decemberbeweging en haar herkomst doet een al dan niet bewust manoeuvre van de PVDA tegen het CAP vermoeden. De 15 decemberclub wil “werken in de diepte en een breed draagvlak opbouwen zonder zich te vergaloperen in 1 of ander electoraal initiatief.” Vertaald naar de praktijk: de 15 decemberbeweging wil wat vrijblijvende linkse leuter verkopen in de wandelgangen van het vakbondsapparaat. De echte politieke arena schuwt men om de vakbondsleiding niet voor het hoofd te stoten. En uiteraard niet vergeten: de PVDA die onder het mom van vernieuwing zich profileert als dé nieuwe arbeiderspartij kan concurrentie missen als kiespijn.

Sommige nauwe medewerkers van het CAP hebben ‘het voorrecht’ om de mensen van de 15 decemberbeweging van dichtbij aan het werk te zien in de syndicale arena van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde, de grootste BBTK afdeling met 71. 000 leden (25% van het nationaal lidmaatschap). De werking van deze afdeling wordt systematisch geïmmobiliseerd door een ware ‘clanoorlog’ tussen vakbondssecretarissen. Aan de ene kant heeft men de ‘stam Frissen’ (huidig voorzitter) en aan de andere kant de ‘stam Eric Van Der Smissen’ waarvan de namen allemaal zéér toevallig op de website van de 15 decemberbeweging prijken. Één van de stuwende krachten van de 15 decemberbeweging is Hendrik Vermeersch en ook meteen adjudant van Van Der Smissen. De vete tussen de 2 clans heeft weinig te maken met politiek-syndicale meningsverschillen maar gaat om pure postjesjagerij en carrièrisme. Deze ‘broedertwist’ ontstond nadat ze eensgezind Faust hadden buitengewerkt. Toen zijn ze maar onder elkaar beginnen bakkeleien. Het moet gezegd, het optreden van Vermeersch tijdens het laatste statutair congres van BBTK BHV was van een niveau dat men eerder zou toeschrijven aan een hagedis die vanonder een steen kruipt. Ondertussen maakt BBTK-nationaal misbruik van de situatie om haar agenda door te drukken. Door tussenkomst van BBTK-nationaal werd het statutair congres dat gepland was voor oktober, uitgesteld tot het eerste trimester van 2007. Kwestie om een links opbod (als resultaat van de clanoorlog) in BBTK BHV in het licht van de interprofessionele onderhandelingen te neutraliseren.

Conclusie

Voor zover de 15 decemberbeweging een papieren tijger van 200 handtekeningen is die numeriek en qua activisme de duimen moet leggen voor het CAP dat al over een embryonaal netwerk van lokale afdelingen beschikt, hebben we er niets van te vrezen. De manier waarop men Georges Debunne naar voor schuift als ‘initiatiefnemer’ van de 15 decemberbeweging terwijl men zich duidelijk positioneert tegen het CAP is op zich wel potsierlijk. Georges is samen met Jef Sleeckx en Lode Van Outrive initiatiefnemer van het CAP en heeft uit beleefdheid inderdaad zoals nog anderen van het CAP het manifest van de 15 decemberbeweging ondertekend. Op zich is er niet veel op te merken op dat manifest maar de vraag is natuurlijk: wat doe je ermee?

We voorspellen echter dat vanaf het moment dat het CAP zich als een linkse, georganiseerde oppositie binnen de vakbonden zal manifesteren, de 15 decemberbeweging wel eens een ‘pain in the ass’ zou kunnen worden. De bij momenten genante gatlekkerij van de PVDA tegenover de ABVV-bureaucratie doet het ergste vermoeden. Niettemin is het niet onmogelijk dat de 15 decemberbeweging in staat is om gezonde elementen aan te trekken (wat ze ermee doen is natuurlijk nog een andere kwestie) Hoe we als CAP met het gegeven van de 15 decemberbeweging zullen omgaan, zal voor een groot stuk van hen zelf afhangen. Iets doet mij vermoeden dat op de eerste publieke activiteit van de 15 december beweging op die bewuste vrijdag het CAP ook present zal zijn."

Deze commentaar op een blogspot van LSP zegt echt wel alles over het niveau van deze club: wie het niet eens is met de CAP is blijkbaar een mol van de PvdA, linkse vakbondssecretarissen zijn bureaucraten die voor de PvdA werken...De schrijver presenteert zichzelf als de woordvoerder van CAP, cfr citaat: "Hoe wij als CAP met het gegeven van de 15 decemberbeweging zullen omgaan... à„maai, echt een leuke club, die CAP. Wat gaat de CAP met "het gegeven" doen als de standpunten van 15 december niet bevallen? Alle bureaucratische secretarissen afschieten? De schrijver kent ook de motieven van George Debunne heel goed: die heeft alleen maar uit beleefdheid het manifest van 15 december ondertekend. Maar is Debunne niet ooit de topman van het ABVV geweest? Zou die dus ook niet een mol van de PvdA zijn die in het CAP zit om daar mollenwerk te verrichten? Morgen allicht nieuwe onthullingen op de website van Leading Succesfull People.

Natan,
ik vind het wel wat raar: de CAP roept op tot eenheid, maar op een ander forum 15/12 afschieten en die mensen gewoon slecht maken.
Trouwens, moet 15/12 zich verantwoorden tegenover CAP? Is CAP de standaard? Is een hatelijke tekst tegenwoordig de manier om mensen samen aan tafel te krijgen om te praten? Integendeel zou ik zo denken.
En of het nu een donker hoekje is of een fel beschenen kamer van het internet waar teksten te lezen zijn: niemand van CAP, en dan bedoel ik Jef, Lode, Raf of een andere initiatiefnemer, neemt afstand van dit scheldproza. Gaat men akkoord met zulke nonsens en frontale aanvallen tegen, uiteindelijk, medestanders die zich willen verzetten tegen een ulra-iberaal beleid ? Ik kan best begrijpen dat 15/12 geen uitstaans wil met ruziemakers.
Laat 15/12 groeien en CAP in 2007 tegen een muur smakken!