Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

MichaelK

MichaelK's picture

Naam

Michael Keuppens

Vakgebied

Mental Health,Freeware and open-source Applications,Sociale Vernieuwing

Topic(s)

Left Libaralism,Politics,Mental Health Care,Culture and Arts,Psycho-Analysis,Situationism,...

Website

http://open-source.start.be

MichaelK's blog

Nieuwe Initiatieven in de Geestelijke Gezondheidszorg

VOORSTELLINGSBROCHURE SPIEGELBEELD VZW

1 What’s in a Name ?

Spiegelbeeld refereert naar de Lacaniaanse Spiegelfase in de ontwikkelingspsychologie( tussen 1,5 en 3 jaar) . Deze cruciale fase in een mensenleven creeert doordat het kind zichzelf weerspiegelt ziet in de spiegel,het individu,los van de twee-eenheid met de moeder die hij ervoor als entiteit ervoer,en nu door de weerspiegeling in de spiegel « l’autre » (die hij zelf is) concipieert. Hier start de eerste fundamentele ervaringswereld,die de grondslagen legt voor het ego,het individu zoals het zich doorheen de loop van zijn « l’histoire » vorm zal krijgen.

Anderzijds verwijst Spiegelbeeld naar het Arche-type van de spiegel of de zelfreflectie zoals die voorkomt in de Griekse mythe van Narcissus, het scheppingsverhaal van de Japanners,waar de spiegel één van de symbolen is van de goddelijkheid. In recentere tijden heeft Lewis Carrol in zijn bijlage op het meesterwerk « Alice in Wonderland » uitvoerig de metafysische eigenschappen van de spiegel uit de doeken gedaan. Niet toevallig heet dit werk « Through the looking glass » en handeldt het over mythische en boven-natuurlijke ervaringen. Ook in de Middeleeuwse alchemie en de Joodse Kabbala neemt de spiegel een prominente plaats in.

Ten derde is « Spiegelbeeld » een verwijzing naar Uilenspiegel VZW,de officieele vlaamse patientenvertegenwoordiging en onderhoudt het hiermee nauwe banden. « Spiegelbeeld » tracht een bredere visie op de Gezondheidszorg , de « geestesziekte » en met uitbreiding de maatschappij te creeeren en actief in te grijpen ,dit op inter-persoonlijke, inter-culturele,inter-religieuze, artistieke ,wetenschappelijke beeldvorming en zo te wegen op het beleid.

2 Doelstelling.

Spiegelbeeld is een multi-discplinaire denktank die onderzoek doet naar Geestelijke Gezondheid en strategieen ontwikkelt voor de implementatie van alternatieven binnen of buiten bestaande structuren. Verder zet spiegelbeeld zich af tegen de toenemende invloed van de bio-medische wetenschap binnen de Geestelijke Gezondheidszorg. Deze doelstelling impliceert dat Spiegelbeeld in velerlei tijdelijke en blijvende initiatieven participeert, overeenkomstig de doelstellingen en de statutaire verplichtingen.

Spiegelbeeld heeft een trans-nationale, inter-ethnische, inter-religieuze en inter-culturele dimensie. Zo engageert Spiegelbeeld zich in de internationale MADPRIDE movement , ENUSP (European Network of Users and Surveys of Psychiatry), WNUSP (World Network of Users and Surveys of Psychiatry), ZYRA of the English Madpride Movement ,Dhr Dan Taylor, secretaire of the MINDFREEDOM/MADPRIDE of GHANA,en het ISN (International Survey
Network)

Spiegelbeeld tracht door inter-disciplinair academische studies een tegengewicht te bieden aan de « bio-medische » wetenschappelijkheid van de bestaande instituten,en de door de Pharma-Industrie gesponsorde onderzoeken waarop deze zich baseren voor de diagnostisering, behandeling,medicering en de « klassieke » hulpverlening.

Tevens tracht Spiegelbeeld de wereld en de maatschappij een spiegel voor te houden om zo de Normaliteit in vraag te stellen en doorheen deze bespiegeling het Anders-Zijn van éénieder te poneren,als antipode voor de uniformiteit van de Norm,meer Normatief dan Normaal. Toch mag deze diversiteit niet leiden tot vervreemding,het moet meer in een gelijkvormigheid van de diversiteit zijn en resulteren in een verdere toenadering tot de Andere,en uiteindelijk leiden tot een doorgedreve solidariteit tussen Allen, zo divers in zijn eigenheid,zo gelijk in hun verlangen tot ondersteuning en erkenning van één ieders eigenheid.

3 J’accuse

1 HET INSTITUUT

Het niet functioneren van de bestaande instellingen of minstens het vierkant draaiende hulpverleningsmodel komt voort uit het door hulpverleners gehanteerde uiterst negatieve
mensbeeld,dat uitmondt in een onwillige,gebrekkige en totaal naast de wensen en verlangens
van de geholpenen geimplementeerde behandeling.Deze getuigt veelal van een ongeintresseerde,
paternalistische en veelal kafkaiaanse verdraaiing van het recht op zelfbeschikking dat in de wet
van 2003 fundamenteel en blijkbaar fantasmisch wordt geponeerd.

Om het met de woorden van Dr Manu Keirse (toenmalig Kabinetchef Magda Aelvoet) te zeggen;
"het is duidelijk dat er een wijde discrepantie is tussen de wet, zeker de geest ervan en de toepassing ervan in de werkelijkheid. Daarvoor is het essentieel dat een grondige hervorming
van het bestaande systeem wordt doorgevoerd om de praktijk van elke dag in overeenstemming te brengen met de wet."

Dit eerder aangehaalde negatieve mensbeeld is opgebouwd uit velerlei componenten:

- een constante onderschatting van de patienten
- een doorgedreven fatalisme bij de hulpverleners
- miskenning van de individuele eigenheid van de patient
- een ontkennen van de zelfstandigheid van de patienten
- de perverse inherente werking van het instituut op zich

Uit mijn jarenlange,empirische observaties moet ik concluderen dat de psychiatrische hulpverlening
niet meer doet dan een constante symptomenbehandeling (ondanks alle goede bedoelingen en intenties) ,waar de logica vaak ver te zoeken is,die in zijn geheel vooral uitblinkt in tegenstrijdige
irrationele en chaotische beslissingen. Is het dan zo verwonderlijk dat de patienten,na een vaak jarenlange zwerftocht doorheen het labyrint der instellingen als willoze,totaal van de werkelijkheid vervreemde zonderlingen, die niet meer in staat zijn ook maar de minste graad van
zelfstandigheid en de mee gepaard gaande zelfvertrouwen op te bouwen.

Hun hoofd op hol gebracht door de nooit stoppende stortvloed van zwaarwichtige termen, die
zich als weerhaken in hun geest hebben genesteld. DSM-4 classificaties creëeren door de ontastbaarheid van de arts,die als een mythische magier vanuit zijn ivoren toren zijn "toverspreuken" over hen hen stort. Heel de positie van arts zijn onaanvechtbare Grote Gelijk
als een axioma van onfeilbaarheid,geponeerd als hoeksteen van het INSTITUUT,die op zichzelfdraaiende en door-draaiende machinerie waarin de menselijke eigenheid,het essentieel individuele anders-zijn van ieder mens,gestigmatiseerd wordt als ziektebeeld (pathologie)
en wordt geassimileerd in de uniformiteit van die aanbeden normaliteit

Deze korte impressie roept velerlei vragen op,naar de Normaliteit,de maatschappij die deze normaliteit poneerd,de beeldvorming daarrond,de contradictie tussen het zelfbeeld en het ziektebeeld,de onafhankelijkheid van het menselijke doen en laten....enz

2 HET ZELFBEELD

Mensen die in de instituten geraken zijn meestal personen met economische,sociale,existentiele, religeuze, culturele, artistieke, …enz, abberaties, conflictsituaties en daaruit en of daarmee samenhangend een laag zelfbeeld die deze abberaties nog eens versterkt. Het zelfbeeld als determinerende factor van het menselijke denken en handelen mag zeker niet onderschat worden.

Zo komen dus de patienten in de instituten terecht waar naar hun verhaal nauwelijks wordt geluisterd behalve om het detecteren van symtomen om aan de hand van DSM-4 classificaties een pathologie of ziektebeeld vast te stellen,en zo een medicamenteuze behandeling te implementeren.
Dat deze symptoombestrijding nauwelijks iets aan de werkelijke problematiek verandert spreekt vanzelf. Het lage zelfbeeld wordt door de alwetendheid van de behandelende geneesheer getransformeert in een ziektebeeld. Nu is een ziektebeeld,een « geestesziekte » iets statisch,ondanks er binnen het ziektebeeld veranderingen, remissies zowel escalaties kunnen voordoen, blijft het een statisch gegeven aangezien ze zogezegd nooit verdwijnt. Een geestesziekte is voor het leven, zogezegd. Nu is het essentiël dat een zelfbeeld een dynamisch gegeven is,in staat elke externe factor,een gesprek,een gedachte,een ervaring ogenblikkelijk te integreren in de hermetiek van de gedachtenwereld. Mensen die hun zelfbeeld getransformeerd hebben doen worden in een ziektebeeld zijn nauwelijks nog in staat de impressies van externe en interne invloeden te kanaliseren in een zich verruimende hermetiek,doch zijn eerder geneigd hun hermetiek te vernauwen en alles dat er niet in past aan hun ziektebeeld te wijten. Ziek zijn creëert een afhankelijkheid die veelal cumuleert in een totale afhankelijkheid.

3 HYPOTHESE VAN MYTHE VAN HET WETENSCHAPPELIJKE VAN DE PSYCHIATRIE EN DE ERVARINGSDESKUNDIGE

De Patientenrechten zoals die zijn bepaald in de wet van 22 augustus 2002 blijken 5 jaar na het invoegen brengen ervan nauwelijks te zijn geimplementeerd in de Geestelijke Gezondheidszorg. Verder kan men de wetenschappelijke significantie van een wetenschap als de Psychiatrie ernstig in vraag stellen als deze zogezegde wetenschap enkel gestoeld is op theoretische Modellen (DSM-4) en statistische gegevens doch geen enkele empirische (proefondervindelijk) dimensie bevat. Is deze wetenschap dan niet veeleer hypothetisch i.p.v Wetenschappelijk ?

En worden voor deze hypothese niet al te veel medemensen ontmenselijkt door Theoretici en Analytici, gestigmatiseerd,vernederd en gemarginaliseerd? Allemaal tot meerdere eer en glorie van de Heren Doctoren, Het Grote Gelijk van de Onaantastbaren, en de bedrijfswinsten van de Pharma-Industrie en de grote Industriële Gezondsheidszorg-Agglomeraten...

Ervaringsdeskundige

Vandaar de eis van UilenSpiegel VZW m.b.t. de erkenning van het statuut van Ervaringsdeskundige om toch het Empirische in de Geestelijke Gezondheidszorg te implementeren, net zoals dat in de armoedebestrijding gebeurt.
Verder klaagt Uilenspiegel VZW de toepassing van de dwangmaatregel, de zogeheten Collocatie-wetgeving, aan. Sinds de invoering van de wet in 1990, is het aantal collocaties spectaculair en exponentieel vermeerderd. De hervorming van de wet in 1990 is in de theorie een verbetering, doch in de juridische omgeving een klucht van formaat. Wat te denken van een pas afgestudeerd juristje die haar client een kwartiertje voor de zitting voor het eerst ontmoet, en geacht wordt de persoonlijkheid, de feiten en de jurisprudentie in 15 luttele minuutjes te doorgronden?

Is het dan een wonder dat de dwangmaatregel eerder regel dan uitzonderingsmaatregel is geworden?

Vanuit juridisch standpunt uit kan men de vraag stellen of de dwangmaatregel van een juridische noodmaatregel niet verworden is tot een soort van "preventieve" medische behandeling - wat totaal ingaat tegen de geest van de wet op de Patientenrechten.

De internering, die in bepaalde gevallen wordt uitgesproken en waarbij het enige "criminele" feit dat weerhouden kan worden "weerspannigheid" is, doet meer aan de sovjetunie denken dan aan de zichzelf respecterende rechtstaat die Belgie zou zijn. Het is dan ook niet voor niets dat de Belgische Staat herhaaldelijk is veroordeeld voor zijn toepassing van de interneringswetgeving door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te Straatsburg.

Lees meer / 0 comment(s)