Sam
Berichten
Sam's blog
De mannen van den opbouw II
26.07.2008
Rik Everaert
In juli komt Rik elk jaar op vakantie in Boechout. Dan verruilt hij de camping van zijn ouders, uitgeweken Boechoutenaren, in het Zuiden van Frankrijk voor de sfeer van den opbouw. ‘Ik moet toch iets doen?’ klinkt het eerst. Maar dan: ‘Neen serieus, hier lopen superfijne mensen rond. Wel iets te weinig vrouwen, dat mag gezegd.’
Bram Gijssels
Bram vangt al drie weken zon, regen en wind op de wei. Er stonden net geen koeien meer toen hij hier de eerste piketten in de grond sloeg. Kersvers afgestudeerd in de Interactieve Communicatie en dus erg blij dat hij met een walkietalkie mag rondlopen.
Jaques van Groep J
Het is het twaalde jaar dat Jaques de leiding mag nemen over zijn persoonlijke opbouwploeg. Groep J(aques). Die zette de houten balustrades van het Kidsdorp in elkaar. Een combinatie van zwaar en verfijnd labeur, maar daar draait hij als beenhouwer zijn hand niet voor om.
Bert Janssens
Hij moet zowat de sterkste man van de wei zijn. Al achttien jaar lang een stalen ros in de kudde Sfinksvrijwilligers. Den Bert. Ooit bekend als Belgisch kampioen kogelstoten. Nu een steunbeer van een vrijwilliger waarop de hele Antwerpse socioculturele sector bouwen kan.
Foto's: Pieter Bleuze
De mannen van den opbouw
24.07.2008
Ze spuwen op de grond en kloppen elkaar vuilbekkend op de schouders. Geen mast is hen te hoog, geen vracht te zwaar. Het zijn durfals en waaghalzen die wijdbeens over de wei slenteren en grappen maken door hun walkietalkies. Sommigen roken en praten een beetje over vrouwen. Anderen schuiven ongeduldig aan voor een portie spek met spinaziestoemp en fluisteren vriendelijk dankuwel tegen de kokkin.
Foto: Inge Driesen
| Bijlage | Grootte |
|---|---|
| 01.jpg | 98.59 KB |
Een buurtbewoner op de wei
22.07.2008
Een man met grijze baard hobbelt op zijn fiets de Sfinkswei op. Hij draagt een blinkende helm en twee velkleurige hoorapparaten. De vijftiger remt om een praatje met me te slaan. Zegt dat hij doof is en dat ik luider zal moeten spreken. Of in zijn linkeroor, dat werkt beter.
Ik knik terwijl de grijsaard van zijn fiets stapt en losjes tegen zijn zadel aan gaat leunen. Hij is een man uit de straat, zegt hij, en kent het Sfinksfestival al jaren. Neen, nooit geen grote problemen gehad met de Sfinks. Ja, de muziek natuurlijk, dat komt tot bij hem in den hof. Maar dat hoort alleen zijn vrouw, dus dat is geen probleem.