Aagje

politici aller partijen: bestuur!

09.06.2009

"Wat bedoelt 'de kiezer' met de uitslag van deze verkiezingen?" Het is een vraag die ik wantrouw. De 'kiezer', de 'mensen', of 'men' zo spreken politici. 'Men' wilt stabiliteit. 'Men' heeft gekozen voor rechts of liberalisme.. Alsof er één hand één pen hanteerde om het Vlaamse parlement naar believen in te kleuren. Als er al iets spreekt uit deze verkiezingen dan is het verdeeldheid. Eventueel zou je het democratie kunnen noemen, daar valt over te debateren. Ik zie dat politici hun hoofden breken. Cijfers als preparaten onder de microscoop leggen. 'Wat' wil 'men' zeggen? vragen ze zich af. 'Hoe' kunnen we de 'code' doorbreken? Arme politici. Wat een moeilijke opdracht lijkt het zich in te leven in een volk dat zij claimen te vertegenwoordigen. Analyse, inkeer, ja het heeft zijn belang. 'Zeker nu' zou ik durven zeggen.. Maar vanuit mijn kant van het venster zie ik navelstaarderij waarvan ik hoop dat ze niet aanhoudt. Misschien is het de malaise, de politieke dan, die me al iets te lang functioneert als een spiegel- paleis.

Daarom: 'Dames en heren politiekers': 'Get over it'. Het heeft nu lang genoeg geduurd. Het gaat niet over u. De 'mensen' wachten. Op wachtlijsten bijvoorbeeld. De 'mensen' raken hun job kwijt of vinden er geen meer. De 'mensen' kunnen hun huur, energierekening of hypotheek niet meer betalen. De 'mensen' kraken onder de druk die hoger dan torens groeit. De 'mensen' verblijven in kerken of sporthallen van universiteiten waar ze hopen op een recht dat niet voor 'hen' bestemd lijkt. Onze samenleving hapt naar zuurstof. Gelooft u in de stembusgang als een middel van democratie? Lees dan in de getallen dat het 'volk' zijn werk heeft gedaan. Met verve. U bent aan zet. Het is aan u. U mag het doen voor elke stem die u kreeg. De groten, de kleinen. Ik zou willen dat ik u kon afrekenen voor 'iets', bij de volgende keer dat ik naar het stemhok trek. Ook daarom: Get over it, en: BESTUUR!

Lees meer / 1 comment(s)

Stadsvisioenen. De zoektocht naar het hart.

20.04.2009

'Bar-O-Droom'. Oftewel: festivalcafé van het Mechelse 'Stadsvisioenen'. Volgens de brochure is dit het 'kloppende hart' van het festival. Enkel: het festival is morsdood als je hier zijn krachtige pulsen zou moeten voelen. En dat ligt heus niet aan de live- muziek, want die is prima.. 'Doo doo down', drie jonge gasten brachten vandaag mooie, funky versies van evergreens en hedendaagse popmuziek. Meer dan een keybord, drums en elektrische gitaar hadden ze daar trouwens niet voor nodig.

Leuke locatie ook. De afdeling 'Interieurvormgeving' van de KHM doet prima dienst met zijn trendy bar en strakke architectuur. Tijdens de pauze is het zalig vertoeven in de schooltuin. Zo zie je Mechelen echt nog 's anders.

Maar de opkomst dus. Er is plaats voor 150 personen, misschien meer. Maar we zijn met hooguit twintig. En dat is jammer. "Er waren ook wekelijkse filmvertoningen" hoor ik iemand zeggen, "maar die hebben ze afgeschaft want er kwam geen kat op af". Waarom klopt hier niets.. geen hart. Hier in deze stad, dit land, deze aardbol. Dit universum van visioenen..

Nog tot 14 juni, zijn er in de Bar-O-Droom elke zondag jazzoptredens. Tenminste, als er hier niets doodbloedt of stopt met stuwen.

foto: 'Doo doo down' in de Bar-O-Droom.
link: www.stadsvisioenen.be

Lees meer / 0 comment(s)

Masta Exchange in Berlijn

06.04.2009

Samen met drie andere Indymedia- reporters nam ik van 20 tot 28 maart deel aan een Europese jongerenuitwisseling/ workshopweek in Berlijn, georganiseerd door 'Loesje'. Het thema: creatief activisme. Het uitgangspunt: Let more free speech live on the streets.

"Masta Exchange?" Qué? Uit pure onwetendheid besloot ik aanvankelijk dat dat wel een 'massale uitwisseling" zou zijn. Masta, masta! Als je net doet alsof het een Spaanse uitroep is, zoals 'olé' dan klinkt het als een feestje. En dat was het uiteindelijk ook. Alleen, die Masta Exchange vond plaats in Berlijn. En bovendien is 'masta' geen Spaans, maar Servo-Kroatisch. 'Masta', dat betekent 'whatever' en ook wel 'imagination'. Je kan het dus invullen zoals je wil. Maar een uitwisseling dus.. daar waren we gebleven.

Het recept: 'Loesje' schreef een mooie brief naar EVS (EuropeanVolunteerService), verzon enkele vrijblijvende workshops rond activisme en nodigde vervolgens 40, overwegend elkaar onbekende, jongeren over heel Europa uit. Resultaat: een hele hoop -30 jarigen uit Litouwen, Spanje, Schotland, Letland, Nederland en België staan op een koude, doch zonnige dag in maart voor een deur in de Karl Kungerstrasse in Berlijn.

In het hart van het 'alternatieve' Kreuzberg ligt het Duitse hoofdkwartier van 'Loesje'.
'Loesje' is gekend van spreuken zoals deze:.. “A thousand miles from here, another person is smiling”. Het is één van de kleine zinnetjes die in het heel groot in 'the office' hangen.
Met dit soort slogans wil Loesje je even aan het denken zetten. Elke realiteit kent vele waarheden en Loesje zoekt steevast naar deze met de optimistische noot.

Dit is niet het enige dat Loesje in petto heeft. Niet voor niets heeft deze uitwisseling als werktitel: 'Let more free speech live on the streets'. The streets, het publieke domein; dat is van iedereen en waarom dus niet de kans grijpen om dit gemeengoed te heroveren?

'Hoe?' hoor ik u vragen. Welzo: met stickers, stensils en wheatpasting kom je al snel tot 'streetart'.
Grafitti is dan weer een andere optie. En voor de dramakunstenaars zijn er ook de 'performances', waaronder de 'flashmob'. Als u het nu niet in Keulen hoort donderen bent u wellicht reeds een volleerde streetartist of -activist. Voor alle anderen: Wheatpasting, dat is een tekening tegen het beton plakken. Een stensil, dat is een patroon dat je met een verfspuit tegen de muren kalkt. En dan de Flash Mob. Dit is een performance/ actie, waarbij bijvoorbeeld 100 mensen 10 min lang stilstaan met de handen op de oren om in dit geval, laat ons zeggen, politieke hardhorendheid aan te kaarten.

En zo zijn er vele mogelijkheden. Zolang je maar creatief bent, kan je net zoveel acties uit je mouw schudden als er gelegenheden tot actie zijn. Wat vind je trouwens van deze: koop met een aantal mensen een parkeerbonnetje en ga vervolgens picknicken op de bijhorende parkeerplaats. Want wie heeft er ooit gezegd dat op een parkeerplaats enkel auto's mogen staan? Draai de werkelijkheid eens om. Dat is de boodschap van Loesje: Wees creatief, positief en actief!!

Lees meer / 0 comment(s)

Berlin. Here I come!

19.03.2009

Het eerste stukje Berlijn dat ik ooit te zien kreeg, paste in de kom van mijn hand. Ik was negen. Het was de bomma die dat mini-fragment van de gevallen Berlijnse muur, verpakt in een dun plastiekje, tot in onze woonkamer bracht. Het was niet meer dan een kleine stoffige, beschilderde steen van 5 cm lang en 1 cm breed.

Ik had weinig politiek benul maar de manier waarop we ons gezamelijk bogen over het kleinood had iets betoverend. Van dat moment af begon mijn fascinatie voor die bijzondere stad in het Oosten te groeien. In mijn verbeelding werd Berlijn dè plek die geschiedenis diep in en uit ademde. Er was iets spannend aan. Iets met vuren en volksopstanden. Mensen van vlees en bloed die een muur neerhaalden door heel hard te roepen. Met woorden eerst. Met hun handen dan en hamers en bijlen.

Nog steeds blijft mijn verbazing groot als ik dat stukje onthulde Oost-Duitsland te zien krijg in films of op foto' s. Alsof die muur een schil was die van een vrucht gepeld werd. En dan: kijk je recht in de blik van het verleden. De architectuur boeit me. Rechte lijnen waarin mannen en vrouwen woonden. En dan wandelen ze over puin. Het einde van een tijdperk werd ingeluid door een berg kapotgeslagen steen. Twee werelden werden er één.

Maar wat heeft dat alles te maken met het Berlijn van nu? Vandaag. Of beter: morgen. Vrijdag neem ik voor het eerst de sneltrein naar het Oosten. Van Brussel, naar Keulen. En dan: de Duitse hoofdstad zelve. Negen dagen in totaal zal ik Berlijn binnenste buiten keren. Persen wat ik kan. Losse stukken uit de verpakking schudden.

Ik ga Berlijn verdelen in woorden, beelden en geluid. Ik ga het ondervragen tot ik kom tot een ware schets.

foto: internet via google

Lees meer / 0 comment(s)

En wat met Dakar 2009?

19.01.2009

Dakar. Vorig jaar werd de rally nog afgelast door bedreigingen van terreurorganisaties in Mauritanië.
Heel het gebeuren werd in vraag gesteld en er gingen stemmen op om de rally elders te organiseren.
Kritiek over ethische burger- en milieukwesties kwamen aan de oppervlakte.

Dit jaar ging de rally door in Zuid- Amerika. Start en finish; Buenos Aires.
Eindschaal: Eén winnaar, vele verliezers en oh ja; drie doden waarvan twee logistieke arbeiders die niet deelnamen aan de 'wedstrijd'.

Geen terreurdreigingen deze keer. Ook geen kanttekeningen zo lijkt. 'Dakar' verschijnt en verdwijnt als een doordeweeks item in het nieuws.

Eén jaar na Dakar 2008. We hebben ons weer druk bezonnen over het falende klimaatbeleid en dat arme milieu dat naar de vaantjes gaat.
Bloempjes verwelken, bootjes vergaan maar 'Dakar' zal altijd blijven bestaan!?

Toegegeven. De economische crisis, de oorlog in Gaza, de 'aardgasrel' tussen Rusland en Oekraïne -om maar enkele thema's te noemen- houden ons in hun ban.
Maar 'Dakar 2009' krijgt hier toch erg veel krediet.

Wachters van de samenleving! Waar bestu bleven?

Lees meer / 0 comment(s)