ABVV-delegatie-IAO

Myanmar en dwangarbeid: mensonterende inbreuk op de internationale sociale afspraken

09.06.2009

Sinds 1997 wordt Myanmar terecht gewezen door de Internationale Arbeidsorganisatie o.a. in verband met dwangarbeid. Maar het militaire regime tolereert nog altijd systematisch de inbreuken op deze conventie, meer nog, de militairen en de overheid zijn de belangrijkste opdrachtgevers. Uiteraard passen ze de sancties niet toe die hiervoor op papier voorzien zijn.

De Normencommissie heeft dit dossier vorig jaar al in een bijzondere zitting behandeld. Er werden afspraken gemaakt en veel goodwill getoond, vooral dan van de internationale gemeenschap. Maar een jaar later staan we geen stap verder. Het regime volhardt in de boosheid en dus wordt er ook dit jaar een bijzondere zitting gewijd aan het dossier “Myanmar”

De regering van Myanmar (het vroegere Birma) slooft zich uit om aan te tonen dat ze wil meewerken met de IAO. Maar het verhaal klinkt ongeloofwaardig bij gebrek aan resultaten. Ze presenteert diplomatisch net genoeg “verbeteringen” om een zweem van goodwill te creëren.

De vakbond (en de meeste andere deelnemers aan de conferentie) willen van deze boer geen eieren. De militaire junta blijft immers dwangarbeid toelaten die de onderzoekscommissie van de IAO sinds 1997 op de agenda zet.

Sindsdien werd in Genève al 9 keer een speciale zitting gewijd aan deze mensonterende inbreuk op de internationale sociale afspraken.

Jaar na jaar moeten we vaststellen dat de aanbevelingen van de IAO niet bevredigend worden ingevuld.
Voorbeeld? In het ontwerp van nieuwe grondwet die volgend jaar zou worden toegepast, wordt dwangarbeid in principe verboden, “tenzij dat in het belang van het volk” zou zijn. Tussen haakjes: pamfletaire kritiek op dit ontwerp kost een militant inmiddels wel drie jaar gevangenis!

Reactie van de junta: “onze bevolking heeft dit ontwerp in een referendum wel met 92% goedgekeurd”.

Werknemers en werkgevers en de (meeste) regeringen zijn streng voor Myanmar. Toch opvallend dat sommige landen - en dan nog bijna uitsluitend diegenen die er prat op gaan de arbeiders in het bovenste schuifje te koesteren - de militaire junta van Myanmar steunen. China, Vietnam, Cuba, Thailand en Zuid-Korea zijn dan ook medeplichtig aan de misdaden van Myanmar. Ze verschuilen zich diplomatisch achter een “meewerken aan de economische ontwikkeling is de beste hulp aan de lokale bevolking”. Daarmee praten ze de overheids- en privéprojecten goed die ze in Myanmar met de steun van de militairen opzetten.

Natuurlijk zijn we blij met de unieke rol en de functie van de IAO in het tot stand brengen van een rechtvaardiger wereld, maar in zulke dossiers komt ze jammer genoeg haar eigen grenzen tegen. We mogen niet toelaten dat daardoor de de IAO verzwakt zou worden.

Verder dan de herhalingen van de aanbevelingen van de voorgaande jaren komt de conclusie dan ook niet:
- beperkte, maar totaal onvoldoende vooruitgang
- volledige toepassing van de conventie 29
- totaal uitbannen van dwangarbeid
- bestraffing van de overtreders
- de bevolking informeren en ze toelaten klachten in te dienen
- de liaison officer van de IAO in Myanmar meer middelen geven
- onmiddellijke vrijlating van Aung San Suu Kyi en de andere politieke en syndicale gevangenen.

René Geybels, ABVV vertegenwoordiger in de Normencommissie

Lees meer / 0 comment(s)

De IAO en gender in de praktijk…

09.06.2009

Het Gender Committee met Gitta Vanpeborg (genderverantwoordelijke ABVV)

Hoewel de IAO wereldwijd een lans breekt voor waardige werkomstandigheden en de eerste internationale conventie gaat over arbeidsduur, zijn lange werkdagen voor de conferentiedeelnemers geen uitzondering. Alles voor het goede doel!

Daar waar het comité voor gendergelijkheid hoofdzakelijk vrouwelijke deelneemsters telt, blijkt net het omgekeerde voor het comité dat zich ontfermt over de financiële en economische crisis. In z’n geheel telt de conferentie nog geen 30% vrouwen. De regeringen doen het met hun 33,3% vrouwen beter dan de vakbonden (24% vrouwen) en de werkgevers (22% vrouwen). Genderkampioenen op het vlak van een evenwichtige afvaardiging zijn: Kroatië (11V/3M), Barbados (6V/2M), Canada (16V/7M) en Frankrijk (14V/14M). Iran voorzag in z’n 22-kopige delegatie geen enkele vrouw. Verrassend? Niet echt! Spijtig? Dat wel!

Sommige regeringen gebruiken of misbruiken het IAO-forum wel eens om de public relations (PR) van hun land te verzorgen. Zo nam de woordvoerster van de 7 Arabische golfstaten in het comité voor gendergelijkheid naar aanleiding van een televisieopname het woord. Wat volgde was een ware PR-voorstelling die alle waarheid geweld aandeed en de golfstaten voorstelde als een ‘genderparadise’. Het incident werd allerminst gewaardeerd.

Wie denkt dat België steeds een genderleerling is binnen de IAO, heeft het mis. Onze delegatie is meestal – en ook dit jaar - niet evenwichtig uit V en M samengesteld. Bovendien hebben we een aantal belangrijk internationale conventies (o.a. IAO conventie 183 over moederschapbescherming en de conventie 156 over werknemers met familiale verantwoordelijkheid) nog steeds niet onderschreven.
In de IAO leer je hoe belangrijk de betekenis van woorden is. De keuze bijvoorbeeld tussen de woorden can (kunnen), could (zouden kunnen), should (zouden moeten) of must (moeten) kan aanleiding geven tot heel wat discussie en het al dan niet aanvaarden van de tekst.

Gitta Vanpeborgh , ABVV-vertegenwoordigster in het Gender Committee

Lees meer / 0 comment(s)

De voorlopige conclusies van het comité voor gendergelijkheid in een notedop

09.06.2009

Vier dagen debatteren en een weekend (jawel!) van noest redactiewerk van de ‘drafting werkgroep’ leverde een compact document met voorlopige conclusies van onze werkgroep op. Deze voorlopige conclusies zijn de eerste bouwstenen voor de uitwerking van een gezamenlijke toekomstige koers om gendergelijkheid te realiseren.

We zetten de krachtlijnen van de voorlopige conclusies voor u in een notedop op een rij. Het realiseren van gendergelijkheid en bestrijden van genderdiscriminatie in de werkwereld - reeds een kernwaarde bij de oprichting van de IAO (1919) - blijft meer dan ooit belangrijk: niet alleen omwille van sociale rechtvaardigheid, maar ook omdat gendergelijkheid bijdraagt tot een duurzame economische ontwikkeling en welvaart.

Afgelopen decennia werd op het vlak van gendergelijkheid vooruitgang geboekt maar er wachten nog steeds grote en zelfs nieuwe uitdagingen: de groei van de niet gereguleerde informele sector waar overwegend jonge vrouwen werken in mensonwaardige werkomstandigheden en zonder sociale bescherming (denk maar aan huisarbeidsters); het feit dat vrouwen regelmatig dubbel gediscrimineerd worden omwille van hun gender en andere discriminatiegronden (denk maar aan migrantenvrouwen); het vaderschap dat nog steeds niet erkend wordt als een belangrijke sociale (meer)waarde in de arbeidswereld en de genderongelijkheid in stand houdt.

De globalisering heeft duidelijk een andere impact op vrouwen en mannen, en vrouwen hebben tot op heden weinig positieve impact ervaren. Dit geldt ook voor de actuele crisis. De juiste aanpak van de huidige economische crisis biedt nochtans kansen om de gendergelijkheid te herstellen (vb. werkzoekende mannen naar zorgsectoren en onderwijs leiden, vrouwen opleiden en naar nieuwe groene jobs leiden, collectieve arbeidsduurvermindering aanwenden om vrouwen extra opleiding te geven en mannen meer gezinstijd te bieden). Om dit te bewerkstelligen dienen economische herstelplannen opgesteld worden vanuit genderinvalshoek en met betrokkenheid van vrouwen. Op lange termijn zouden de invoering of herziening van de genderwetgeving, het stimuleren van vrouwen in mannelijke beroepen en vice versa, en investeringen in publieke diensten voorop moeten worden gesteld.

Gendergelijkheid realiseren is pas mogelijk wanneer gender geïntegreerd wordt en systematisch aan bod komt in de vier peilers van waardig werk: tewerkstelling,sociale bescherming, sociale rechten en sociale dialoog. Alle betrokken partijen - de regeringen, de werkgeversorganisaties, de vakbondsorganisaties en de IAO – dienen daarbij specifieke verantwoordelijkheden op te nemen en een systematische opvolging van de beleidsimpact door de IAO is daarbij een absolute must. “Moedig was alvast onze vakbondswoordvoerster om ruimschoots toe te lichten welke actie (en verantwoordelijkheid) de vakbonden in de toekomst dienen (op) te nemen … spijtig genoeg waren de werkgevers en regeringen niet zo moedig.” Ellen – Zweedse vakbond in de werknemersgroep voor gendergelijkheid

De voorlopige conclusies zullen in ieder geval nog een stevige amendementenstrijd moeten onderdaag vooraleer de definitieve tekst kan goedgekeurd worden op 13/06. Er is een stevige basis voor consensus maar er zijn ook nog duidelijk meningsverschillen tussen vakbonden en werkgevers.

Gitta Vanpeborgh , ABVV-vertegenwoordigster in het Gender Committee

Lees meer / 0 comment(s)

Gelijkheid tussen V/M realiseren in crisistijd: geen luxe maar bittere noodzaak!

09.06.2009

Op 2 juni werd het startschot gegeven voor een algemene discussie over “gendergelijkheid in het hart van waardig werk”.

Het regerend beleidsorgaan van de IAO vond het belangrijk om dit thema na 24 (sic!) jaar opnieuw te agenderen. De timing – gegeven de genderimpact van de crisis – zat goed en de motivatie van de IAO was meer dan gerechtvaardigd: de genderongelijkheid, vastgesteld in het IAO-rapport van 1985, blijkt immers nauwelijks te zijn afgenomen. De kleine vooruitgang die geboekt werd op het vlak van gendergelijkheid dreigt vandaag bovendien teniet gedaan te worden door de financiële, economische en sociale crisisaanpak.

De resultaten van de discussie over genderongelijkheid zullen dan ook geïntegreerd worden in de resultaten van het ‘crisisdebat’ (eveneens op de agenda van de 98ste zitting).

De vertrekbasis voor de discussie in het comité voor gendergelijkheid is het zeer uitmuntend en omvangrijk (250 pagina tellende!) rapport “gendergelijkheid in het hart van waardig werk” (www.ilo.org/gender), geschreven vanuit een gender én levensloopperspectief. Het gaat over gender, dus over vrouwen én mannen en het geeft zicht op de ongelijkheden die zich opstapelen doorheen de levensloop en van generatie op generatie. Daarnaast belicht het de impact van het neo-liberale ontwikkelingsmodel dat gepromoot wordt door de internationale financiële instellingen en andere internationale staatsinstituten. Het belicht tenslotte ook een aantal zeer concrete beleidsrichtlijnen voor internationale en nationale actie om gendergelijkheid te realiseren.

De doelstelling van de discussie is dan ook het opmaken van een balans van de vooruitgang die geboekt werd dankzij de ondersteuning van de IAO (IAO training, IAO instrumenten, IAO dialoogondersteuning, …), het zicht geven op de recente inspanningen en goede praktijken in de verschillende landen en het uitwerken van een strategische ‘koers’ voor het toekomstig werk van de IAO en haar leden om zodoende van gendergelijkheid een centraal aandachtspunt te maken binnen de strijd voor waardig werk.

Vier dagen debatteren en discussiëren tussen vakbonden, werkgevers en regeringen over genderongelijkheid leverde niet alleen voorlopige conclusie op, maar bovenal heel wat ‘rijke’ inzichten. Op wereldschaalniveau zijn het overwegend vrouwen die de rekening van de globalisering en de crisis betalen. Hun maatschappelijke positie en hun positie op de arbeidsmarkt speelt hen parten. De crisis biedt echter ook nieuwe kansen om gendergelijkheid tussen vrouwen en mannen te herstellen … als we de crisis gericht aanpakken!

En ja, het klinkt misschien paradoxaal, maar net in crisistijden zijn zowel beleidsmatige investeringen (op alle beleidsvlakken) als financiële investeringen, in het wegwerken van genderongelijkheden, noodzakelijk en gerechtvaardigd. Iedereen was het er over eens dat iedereen daar beter van wordt.
“Gendergelijkheid geeft ongetwijfeld aanleiding tot meer economische welvaart. Het omgekeerde is echter niet noodzakelijk het geval”, aldus Barbara Byers – woordvoerster van de vakbonden voor het comité gendergelijkheid – en Barbara heeft gelijk!

Gitta Vanpeborgh, ABVV-vertegenwoordigster in het Gender Committee

Lees meer / 0 comment(s)

Achter de schermen van de ABVV Delegatie in Genève…

08.06.2009

M. Somavia, Directeur-Generaal van de IAO en Secretaris-Generaal van de IAO-conferentie, spreekt de werknemersleden van het Committee of the Whole toe. Links van hem, Roy Trotman, de voorzitter van werknemersgroep in het Committee of the Whole.

Onze eerste week in Genève zit erop. Het was leerzaam, maar erg vermoeiend. Wie denkt naar Genève gaan om een beetje te relaxen, vergist zich.

De dag begint meestal met een vergadering van de werknemersgroep. Op deze vergaderingen worden de deelnemers aan de verschillende comités geïnformeerd over de werkzaamheden van andere comités. Elke comité wordt voorafgegaan door een voorbereidende vergadering van de werknemersgroep van het betrokken comité. De comités houden meestal meerdere sessies per dag.

Het Committee of the Whole on Crisis Responses hield al een indrukwekkend aantal vergaderingen. De vergaderingen namen de vorm aan van panelgesprekken met deskundigen. Twaalf sessies werden gepland, waarvan de laatste vandaag plaatsvindt. Alle thema’s die relevant zijn voor het uitwerken van een IAO-antwoord op de crisis kwamen aan bod: werkgelegenheid- en sociale oogmerken in het regeringsbeleid, de rol van internationale arbeidsnormen, het belang van sociale dialoog, loon- en arbeidsvoorwaarden, actief arbeidsmarktbeleid, duurzaam ondernemen, sociale bescherming en eerlijke, inclusieve en duurzame globalisering.

De panelgesprekken waren erg boeiend, maar aan teksten schrijven, kwam het comité nog niet toe. Dat zal de taak zijn van een “drafting Group” die tegen eind van de week een eerste versie klaar zou moeten hebben. Onze delegatie die nochtans erg actief was in de werknemersgroep en de comités, kreeg geen zitje in een drafting group. Maar de andere vertegenwoordigers van de werknemers in de drafting group zullen geregeld verslag uitbrengen bij de werknemersgroep. We zullen deze kans om op het eindresultaat te wegen, uiteraard niet laten liggen.

Isabelle Van Hiel, ABVV-vertegenwoordigster in het “Committee of the Whole on Crisis Responses”

Lees meer / 0 comment(s)

IAO: De normencommissie

08.06.2009

“Eddy Laurijssen, de Belgische delegatieleider, licht het standpunt van de Belgische regering toe in het Committee of the Whole. Hij wijst op de belangrijke rol van de IAO in de bestrijding van de crisis en geeft zijn steun aan het idee van een Global Job Pact”

De internationale arbeidsnormen zijn het belangrijkste actiemiddel van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) sinds haar oprichting in 1919.

In de IAO onderhandelen regeringen, werknemers en werkgevers over arbeidsconventies en aanbevelingen. Daarin leggen zij de overeengekomen arbeidsnormen vast.

Een conventie wordt afdwingbaar wanneer een lidstaat ze bekrachtigt. De “fundamentele” arbeidsnormen – o.a. vakbondsvrijheid; het recht op collectieve onderhandelingen; het verbod op dwangarbeid, discriminatie en kinderarbeid; gelijke beloning - moeten door alle landenleden worden nageleefd.

Elk jaar rapporteert een commissie van onafhankelijke deskundigen over de naleving van de normen. Ze doet dat aan de hand van de verslagen van de regeringen en de commentaren van werkgevers en werknemers.

Tijdens de jaarlijkse Internationale Arbeidsconferentie in Genève wordt dit rapport, een turf van meer dan 800 bladzijden, besproken door een tripartiete commissie, de zgn. “normencommissie” .

Meer dan 2.500 rapporten werden aan de regeringen gevraagd. In 70% van de gevallen werd er ook op geantwoord. Dat is meer dan de voorgaand jaar. Het verslag van de deskundigen telt niet minder dan 800 dossiers!

Die worden uiteraard niet allemaal behandeld in de commissie voor de toepassing van de normen. Werkgevers en werknemers stellen samen een lijst op 25 “cases” op. De ergste gevallen zeg maar. Niet in de eerste plaats om de betrokken regering te veroordelen, wel om ze op het goede pad te begeleiden en samen oplossingen te zoeken. Zo krijgt elke case ook een voorbeeldfunctie.

De opstelling van zo’n lijst loopt niet van een leien dakje. Niet alleen staan werknemers en werkgevers soms lijnrecht tegen elkaar, ook intern loopt de discussie tussen de vakbonden soms hoog op om een land al dan niet op de lijst te hebben. Politieke belangen verstoren jammer genoeg de prioritaire syndicale motivatie om de belangen van de arbeiders te verdedigen. Venezuela, China, om er maar twee te noemen, hebben niet altijd een syndicale invalshoek.

Zeker van een ticket zijn dit keer Belarus, Canada, Chili, China, Colombia, Congo, Ethiopië, Guatemala, Iran, Israël, Italië, Japan, Korea, Kuwait, Maleisië, Mauretanië, Myanmar, Nigeria, Pakistan, Peru, Filippijnen, Rusland, Swaziland, Turkije, Venezuela. Maar belangrijker dan “een land (regime) pinnen”, is de discussie over de toepassing van de normen en, als het even kan, over de sociale vooruitgang die mogelijk wordt in het betrokken land. “Timmeren aan een betere wereld” dus.

René Geybels, ABVV vertegenwoordiger in de” normencommissie”

Lees meer / 0 comment(s)

IAO: Stappen in de werelddemocratie…

08.06.2009

4.000 delegees uit 183 landen vergaderen, discussiëren en ontmoeten elkaar, vaak gedurende meer dan 12 uur per dag, om samen antwoorden te vinden op de grote uitdagingen in het dagelijks leven van miljarden mensen.

De besluiten van deze 98ste conferentie van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) zijn zeer belangrijk. Zelfs de G8 en de G20 wachten op de zogenaamde “outcomes” van deze conferentie. Minder verheven instanties - vanuit sociaal perspectief dan- zoals het IMF en de Wereldbank zien het failliet in van hun aanpak. Ook zij pleiten hier publiekelijk voor regulering. De uitspraak van Henri Ford dat “de arbeiders moeten betaald worden, want dat zijn auto’s anders niet aan de man gebracht konden worden”, dringt nu ook in die middens door. Hoop in bange dagen.

Schrijnend zijn de getuigenissen – voornamelijk uit de werknemersgroep – van het niet-respect voor vakbondsrechten en voor mensenrechten in tientallen landen.

Deze conferentie zal op korte termijn niets kunnen veranderen. Maar toch worden voorzichtig maar met veel overtuiging nieuwe wegen ingeslaan om, wat Kofi Annan eind jaren ‘90 omschreef als de “common humanity”, een toekomst te bieden. In het hart van al die bekommernissen wint de idee van “decent work” , waardig werk, aan belang.

De intenties van de werkgeversgroep en de vertegenwoordigers van de regeringen tekenen zich af. Er staan deuren open om met de werknemersgroep tot een mondiaal relanceplan te komen, waar jobcreatie en sociale vangnetten centraal staan.

In de strijd tegen Aids, blijven de vakbondsvertegenwoordigers wijzen op de noodzaak te komen tot een Conventie (met een afdwingbaar karakter). De werkgeversgroep heeft hier helemaal geen oren naar, maar werd uiteindelijk toch bereid gevonden te praten over een Aanbeveling (zonder dwingend karakter). Een meerderheid van de regeringsvertegenwoordigers is ook bereid te praten over een Aanbeveling. Het water is diep, maar onderhandelaars - niet in het minst van ABVV en ACV - zetten zich in om tot een instrument te komen dat zoveel mogelijk impact zal hebben in de verschillende landen, rekening houdend met alle plaatselijke gevoeligheden.

In de commissie over “gender” – het is 25 jaar geleden dat dit thema nog deel uitmaakte van de top 3 agenda ! – wordt op heel wat fronten vooruitgang geboekt. De culturele verschillen zijn natuurlijk aanwezig maar er tekenen zich toch een aantal gemeenschappelijke lijnen af. Gendergelijkheid realiseren is geen luxe in deze moeilijke tijden, maar een bittere noodzaak om de crisis te overwinnen. We kijken uit naar de eindconclusies en teksten die een richtsnoer zullen vormen voor een wereldwijde (r)evolutie.

In de Normencommissie, waar ACV en ABVV ook vertegenwoordigd zijn werd een “ranking” opgemaakt van landen die de basisnormen van de IAO niet respecteren. Een land dat op die lijst staat omwille van het niet respecteren van elementaire normen, zoals bijvoorbeeld vakbondsvrijheid, ontvangt van de ganse internationale gemeenschap een publieke kaakslag.

In het Committee of the Whole”, dat met een zelden geziene openheid debatteert over het onmiddellijk antwoord dat moet gegeven worden aan de dramatische gevolgen van de financiële en economische crisis, hebben de vergaderingen een echt marathon-karakter. Experts van alle grote instanties komen hier hun analyse geven.

Hun besluiten zouden de rode draad kunnen zijn voor een mondiaal relance plan. Ook hier stellen we vast dat landen op zeer verschillende manieren reageren op de crisis, de enen succesvoller dan de anderen, waaruit je kan besluiten dat er ruimte is voor de politieke besluitvorming om in de keuze van relanceplannen en –initiatieven, te kiezen en te sturen.

Dat de lonen moeten verhoogd worden en de sociale vangnetten verder uitgebouwd, is voor experts hier een vaststaande conclusie. Sociale programma’s moeten verder gesteund en uitgebreid worden. Het coördineren van al die maatregelen moet gebeuren op internationaal niveau. Hier zal de IA0 moeten samenwerken met andere internationale instellingen.

Er is daarenboven een algemene consensus over het feit dat de wereldwijde financiële hervormingen moeten verder gezet worden. Hier luidt het eensgezind: reguleren, reguleren en reguleren.

Stephan Galon,coördinator Internationaal Departement ABVV

Lees meer / 0 comment(s)