Vier dagen debatteren en een weekend (jawel!) van noest redactiewerk van de ‘drafting werkgroep’ leverde een compact document met voorlopige conclusies van onze werkgroep op. Deze voorlopige conclusies zijn de eerste bouwstenen voor de uitwerking van een gezamenlijke toekomstige koers om gendergelijkheid te realiseren.

We zetten de krachtlijnen van de voorlopige conclusies voor u in een notedop op een rij. Het realiseren van gendergelijkheid en bestrijden van genderdiscriminatie in de werkwereld - reeds een kernwaarde bij de oprichting van de IAO (1919) - blijft meer dan ooit belangrijk: niet alleen omwille van sociale rechtvaardigheid, maar ook omdat gendergelijkheid bijdraagt tot een duurzame economische ontwikkeling en welvaart.

Afgelopen decennia werd op het vlak van gendergelijkheid vooruitgang geboekt maar er wachten nog steeds grote en zelfs nieuwe uitdagingen: de groei van de niet gereguleerde informele sector waar overwegend jonge vrouwen werken in mensonwaardige werkomstandigheden en zonder sociale bescherming (denk maar aan huisarbeidsters); het feit dat vrouwen regelmatig dubbel gediscrimineerd worden omwille van hun gender en andere discriminatiegronden (denk maar aan migrantenvrouwen); het vaderschap dat nog steeds niet erkend wordt als een belangrijke sociale (meer)waarde in de arbeidswereld en de genderongelijkheid in stand houdt.

De globalisering heeft duidelijk een andere impact op vrouwen en mannen, en vrouwen hebben tot op heden weinig positieve impact ervaren. Dit geldt ook voor de actuele crisis. De juiste aanpak van de huidige economische crisis biedt nochtans kansen om de gendergelijkheid te herstellen (vb. werkzoekende mannen naar zorgsectoren en onderwijs leiden, vrouwen opleiden en naar nieuwe groene jobs leiden, collectieve arbeidsduurvermindering aanwenden om vrouwen extra opleiding te geven en mannen meer gezinstijd te bieden). Om dit te bewerkstelligen dienen economische herstelplannen opgesteld worden vanuit genderinvalshoek en met betrokkenheid van vrouwen. Op lange termijn zouden de invoering of herziening van de genderwetgeving, het stimuleren van vrouwen in mannelijke beroepen en vice versa, en investeringen in publieke diensten voorop moeten worden gesteld.

Gendergelijkheid realiseren is pas mogelijk wanneer gender geïntegreerd wordt en systematisch aan bod komt in de vier peilers van waardig werk: tewerkstelling,sociale bescherming, sociale rechten en sociale dialoog. Alle betrokken partijen - de regeringen, de werkgeversorganisaties, de vakbondsorganisaties en de IAO – dienen daarbij specifieke verantwoordelijkheden op te nemen en een systematische opvolging van de beleidsimpact door de IAO is daarbij een absolute must. “Moedig was alvast onze vakbondswoordvoerster om ruimschoots toe te lichten welke actie (en verantwoordelijkheid) de vakbonden in de toekomst dienen (op) te nemen … spijtig genoeg waren de werkgevers en regeringen niet zo moedig.” Ellen – Zweedse vakbond in de werknemersgroep voor gendergelijkheid

De voorlopige conclusies zullen in ieder geval nog een stevige amendementenstrijd moeten onderdaag vooraleer de definitieve tekst kan goedgekeurd worden op 13/06. Er is een stevige basis voor consensus maar er zijn ook nog duidelijk meningsverschillen tussen vakbonden en werkgevers.

Gitta Vanpeborgh , ABVV-vertegenwoordigster in het Gender Committee