Op 2 juni werd het startschot gegeven voor een algemene discussie over “gendergelijkheid in het hart van waardig werk”.

Het regerend beleidsorgaan van de IAO vond het belangrijk om dit thema na 24 (sic!) jaar opnieuw te agenderen. De timing – gegeven de genderimpact van de crisis – zat goed en de motivatie van de IAO was meer dan gerechtvaardigd: de genderongelijkheid, vastgesteld in het IAO-rapport van 1985, blijkt immers nauwelijks te zijn afgenomen. De kleine vooruitgang die geboekt werd op het vlak van gendergelijkheid dreigt vandaag bovendien teniet gedaan te worden door de financiële, economische en sociale crisisaanpak.

De resultaten van de discussie over genderongelijkheid zullen dan ook geïntegreerd worden in de resultaten van het ‘crisisdebat’ (eveneens op de agenda van de 98ste zitting).

De vertrekbasis voor de discussie in het comité voor gendergelijkheid is het zeer uitmuntend en omvangrijk (250 pagina tellende!) rapport “gendergelijkheid in het hart van waardig werk” (www.ilo.org/gender), geschreven vanuit een gender én levensloopperspectief. Het gaat over gender, dus over vrouwen én mannen en het geeft zicht op de ongelijkheden die zich opstapelen doorheen de levensloop en van generatie op generatie. Daarnaast belicht het de impact van het neo-liberale ontwikkelingsmodel dat gepromoot wordt door de internationale financiële instellingen en andere internationale staatsinstituten. Het belicht tenslotte ook een aantal zeer concrete beleidsrichtlijnen voor internationale en nationale actie om gendergelijkheid te realiseren.

De doelstelling van de discussie is dan ook het opmaken van een balans van de vooruitgang die geboekt werd dankzij de ondersteuning van de IAO (IAO training, IAO instrumenten, IAO dialoogondersteuning, …), het zicht geven op de recente inspanningen en goede praktijken in de verschillende landen en het uitwerken van een strategische ‘koers’ voor het toekomstig werk van de IAO en haar leden om zodoende van gendergelijkheid een centraal aandachtspunt te maken binnen de strijd voor waardig werk.

Vier dagen debatteren en discussiëren tussen vakbonden, werkgevers en regeringen over genderongelijkheid leverde niet alleen voorlopige conclusie op, maar bovenal heel wat ‘rijke’ inzichten. Op wereldschaalniveau zijn het overwegend vrouwen die de rekening van de globalisering en de crisis betalen. Hun maatschappelijke positie en hun positie op de arbeidsmarkt speelt hen parten. De crisis biedt echter ook nieuwe kansen om gendergelijkheid tussen vrouwen en mannen te herstellen … als we de crisis gericht aanpakken!

En ja, het klinkt misschien paradoxaal, maar net in crisistijden zijn zowel beleidsmatige investeringen (op alle beleidsvlakken) als financiële investeringen, in het wegwerken van genderongelijkheden, noodzakelijk en gerechtvaardigd. Iedereen was het er over eens dat iedereen daar beter van wordt.
“Gendergelijkheid geeft ongetwijfeld aanleiding tot meer economische welvaart. Het omgekeerde is echter niet noodzakelijk het geval”, aldus Barbara Byers – woordvoerster van de vakbonden voor het comité gendergelijkheid – en Barbara heeft gelijk!

Gitta Vanpeborgh, ABVV-vertegenwoordigster in het Gender Committee