Pieter Der Kinderen13 juli 2007 – 17:38

Bekijk hier de fotoreportage.

In Noord-Ierland is het marsseizoen weer aangebroken. Tienduizenden “Orangemen” namen gisteren deel aan de 12-juli vieringen in de hoofdstad Belfast en op meer dan twintig andere locaties. Op deze dag herdenken de Noord-Ierse protestanten en hun massaal uit Schotland en Engeland overgekomen medebroeders (vooral afkomstig uit Glasgow en Liverpool) de symbolisch belangrijke overwinning van de protestantse koning-stadhouder Willem III (king Billy) op de katholieke koning Jacobus II. Deze historische gebeurtenis greep plaats op 12 juli 1690 in de vallei van de rivier de Boyne, ten noorden van Dublin.

Hoewel de eigenlijke festiviteiten op de “twelfth” plaatsgrepen, leven de Orangisten al enkele weken naar dit hoogtepunt toe. Het startschot van het evenement werd gegeven in de vooravond van 11 juli aan de “City Hall”,het indrukwekkende stadhuis van Belfast. Daar vonden een dansvoorstelling en twee concerten plaats, gevolgd door het officiële gedeelte met enkele speeches, waaronder die van de grootmeester van de Oranjeorde.

Ierse vlag in de fik
Op de avond voor 12 juli werden in het ganse graafschap Ulster enorme kampvuren of “bonfires”, vaak gedecoreerd met vlaggen van de Ierse Republiek, aangestoken en bereidden de muziekbands zich voor op de volgende dag. De grootste “bonfires” in Belfast bevonden zich op de Shankill Road en Sandy Row. De traditie van de "bonfires" hangt nauw samen met de oorsprong van het conflict. Om het rebelse graafschap Ulster onder de knoet te houden, organiseerden de Engelse koningen een massale kolonisatie door Engelse en Schotse protestanten. Deze kregen landerijen die afkomstig waren van de autochtone katholieke bevolking. De "bonfires" werden aangestoken als signaal voor de protestantse geloofsgenoten, zodat die te hulp konden snellen wanneer er een landgoed werd aangevallen door de oorspronkelijke Ierse eigenaars. Voor het eerst werd er tijdens de avond van 11 juli ook vuurwerk afgestoken. Dit initiatief ligt in de lijn van het streven van de Oranjeorde om de festiviteiten minder radicaal te maken, en meer op families te richten. De feesten duren niet lang, want de Orangisten moeten de volgende dag al vroeg uit de veren. Ze worden al om 7 uur verwacht aan het verzamelpunt in het centrum van de stad.

De parades gingen op 12 juli van start met het leggen van een bloemenkrans aan het stadhuis van Belfast. Van daaruit marcheerden de “Orangemen” gezamenlijk naar Shaws Bridge, ten zuiden van Belfast, voor een picknick in het grootveld. Dit jaar namen aan het evenement 139 loges (lodges) deel, waarvan onder andere twee uit Schotland en één uit Canada. In de late namiddag keren de “lodges” terug naar hun wijken.

Vrede?
De marsen zijn nog steeds een provocatie ten aanzien van de katholieke bevolkingsgroepen, maar zijn als gevolg van de recente politieke ontwikkelingen minder extreem dan voordien. Zelfs de radicale Oranjeorde kan moeilijk voorbijgaan aan de belangrijke stappen naar vrede tijdens de laatste jaren. De beslissing van de Ulster Volunteer Force (UVF) om onder meer het salvo van schoten door gemaskerde mannen achterwege te laten, is een belangrijke bijdrage tot een betere sfeer.

(Pieter Der Kinderen woont en werkt in Belfast)