Marc De Wilde, voorzitter ACV-Metaal31 januari 2008 – 00:45

De grootspraak van Agoria, Voka, e.a., maar ook van sommige ministers staat immers ver af van de realiteit binnen de ondernemingen en van de creatieve manier waarop vandaag binnen heel wat ondernemingen en via sociaal overleg oplossingen worden gezocht en gevonden voor al dan niet ondernemingsgebonden problemen.

De jammerklacht van Agoria beperkt zich bovendien tot het aanduiden van schuldigen waar het volgens hen misloopt, gaat niet in op wat in de ondernemingen echt aan de orde is en reikt ook geen enkele oplossing aan…

Integendeel, Agoria stuurt blijkbaar aan op het mislukken van gesprekken op die plaatsen waar vandaag, nu eens niet in het kader van herstructureringen, wel wordt gepraat…

AANDACHT VOOR WAT LEEFT?
ACV-Metaal wenst hierbij te herhalen dat op dit ogenblik de prijzen van basisgoederen, vooral voeding en energie, onbetaalbare hoogtes halen. Niet enkel voor wie moet zien rond te komen met een vervangingsinkomen, maar ook voor heel wat arbeiders!

ACV-Metaal blijft er daarom bij de diverse overheden voor pleiten om binnen hun bevoegdheidspakketten daadwerkelijk iets te doen aan de koopkracht van die werknemersgroep. Op dat vlak hadden wij op zijn minst enige steun verwacht vanuit de werkgeversfederaties… tenminste vanuit die werkgeversgroep die af en toe zijn oor te luisteren legt bij hun werknemers.

Laat in dit verband alvast één ding zeker zijn: ook al heeft de vorige paarse regering een put achtergelaten en zoekt de nieuwe regering op korte termijn een oplossing voor dat gat van meer dan 3 miljard euro… een sanering zal niet kunnen gebeuren op de rug van de werknemers of van de vervangingsinkomentrekkers.

RESPECT VOOR SOCIAAL OVERLEG?
Ten aanzien van de werkgevers en hun organisaties, Agoria in het bijzonder, blijft ACV-Metaal aandringen op een ernstig overleg. Dit veronderstelt dat men, vooraleer grote uitspraken te doen, vooraf ook maar eens de situatie tot in de details onderzoekt en nagaat hoe het komt dat hele arbeidersgroepen hun stem moeten verheffen.

ACV-Metaal beluisterde de voorbije maanden problemen van veel te lage lonen voor veel te veel mensen, afwijkend van de classificatie en van de lokale arbeidsmarkt. Nalatigheid om de functieclassificaties af te ronden. Ongebreideld gebruik van tijdelijke en interim-contracten... en dit niet enkel voor schoolverlaters! Werk- en inkomensonzekerheid langs de ene kant en toch tezelfdertijd een sterk opgedreven flexibiliteit, overuren en extra shiften. Stress en werkdruk, onvoldoende vormings en opleidingsrechten... worden of zijn schering en inslag.

Sommige werkgevers, en zeker die bij het begin van de huidige acties, hebben maandenlang en schromelijk nagelaten om de problemen die hen gesignaleerd werden door de vakbondsafgevaardigden ter harte te nemen. Het werd voor hen slechts een probleem, als het echt mis liep.

Als de economie boomt dan zijn de werknemersafgevaardigden blijkbaar plots geen partner meer in het overleg… zeker niet als er ook al eens gepraat wordt om een gedeelte van de grotere winsten ook naar de hardwerkende arbeider te laten vloeien. Recent werd nochtans het instrument van de resultaatsgekoppelde bonus in het leven geroepen om ook hier ‘via overleg’ tot resultaten te komen... waarom kan dit niet aan de normale onderhandelingstafel…

Sommige werkgevers hadden op dat vlak oog en oor voor wat hen wordt gesignaleerd en zochten reeds in overleg oplossingen. Hun verhaal haalt zelden de media.

En laat er tenslotte ook inzake index geen misverstand zijn. Dit systeem is bij CAO geregeld. Jaarlijks wordt binnen de metaalsectoren de inflatie slechts deels gecorrigeerd via onze indexformules. Wij geloven sterk in dit systeem en zullen het zeker niet laten aantasten. Alleen stelt Agoria het voor alsof arbeiders ‘rijk’ worden van dit systeem... het corrigeert enkel wat er aan koopkracht verloren gaat. Of heeft economische groei geen stabiele verbruikers nodig? Ook in het eigen land?

ZIJN VAKBONDEN VOORBIJGELOPEN DOOR DE ARBEIDERS? KUNNEN ZE DE AKKOORDEN NIET MEER WAARBORGEN?
Wees gerust. Vakbonden en hun delegees staan dagdagelijks bij hun leden. Ze werken aan dezelfde ketting, staan aan dezelfde machines, onderhouden samen met hen de installaties en voelen samen met hen wat er schort. Ze voelen dezelfde onzekerheden. Maar als de problemen geformuleerd worden en de plaats aan de tafel gevraagd wordt, dan komt er al te vaak een neen... en nemen steeds mondiger wordende arbeiders... of te lang getergde arbeiders hun verantwoordelijkheid op. Dit zijn geen (ge)wilde stakingen maar noodzakelijke breekijzers om toch tot overleg te komen.

Wij beluisteren en begrijpen de woede en de angst van de arbeiders... wanneer doen de werkgevers dit ook? En aan de Ministers die menen eenzijdig het vingertje op te steken en belerend te prediken over het gevaar van onverantwoord syndicaal gedrag: vingertje op de eigen borst en “mea culpa” ...

ACV-Metaal houdt zich het recht voor om de arbeiders en zijn leden te blijven beluisteren… niet alleen in kwade, maar nu ook eens in goede dagen... hun vragen en verzuchtingen ter bespreking voor te leggen op de plaatsen waar dit kan en moet gebeuren… deze ideeën te verdedigen via sociaal overleg waar dit kan, via acties als dit moet…

ACV-Metaal zal zich hierbij niet laten provoceren noch door mediastunts van individuele werkgevers, noch door de jammerklachten of de grootspraak van werkgeversfederaties of Ministers…

ACV-Metaal staat garant voor degelijk sociaal overleg... werk- en inkomenszekerheid staan te hoog op de agenda om dit zomaar verloren te laten gaan. Wij blijven de gesprekspartner met de werkgevers in het belang van alle arbeiders – van grote én kleine ondernemingen. Gedaan met grote slogans. Aan tafel!