Jeroen Van Hove - Handicap International13 augustus 2008 – 17:37

Het conflict heeft de internationale gemeenschap gemobiliseerd tegen clustermunitie

Hoeveel slachtoffers de clusterbommen precies hebben gemaakt op het moment dat ze gegooid werden, is niet bekend. Wel staat vast dat aan het eind van het conflict een half miljoen clusterbommen niet ontploft waren. Ze vormen vandaag nog altijd een permanente bedreiging voor de burgerbevolking die er het eerste slachtoffer van is.

Sinds het einde van het conflict zijn er volgens cijfers van de Libanese strijdkrachten[1] al meer dan 320 mensen omgekomen of gewond geraakt door clusterbommen. Bovendien maakt de vrees voor nieuwe ontploffingen de 970 “besmette” zones[2] ontoegankelijk. De bewoners van de regio leven van olijf- en tabaksteelt en kunnen dus nog altijd hun velden niet betreden.

Handicap International is sinds 1992 aanwezig in Libanon en is al twee jaar bezig met de sanering van de tijdens het conflict besmette zones. Het zet daarvoor drie ontmijningsteams in. Het is immers van essentieel belang om die zones doeltreffend te ontmijnen en tegelijk de bevolking te informeren. "We hebben tot nog toe bemoedigende resultaten geboekt. De 42 ontmijners van Handicap International hebben 24 risicosites gesaneerd, wat neerkomt op 120 voetbalvelden", verklaarde Karl Greenwood die de saneringsteams in Zuid-Libanon coördineert.

In februari 2007 lanceerde Noorwegen een internationaal proces om clusterbommen te doen verbieden, daartoe aangespoord door het massale gebruik van dit soort wapens in Zuid-Libanon en door het Belgische verbod in februari 2006. In mei 2007 keurden 107 Staten in Dublin het Verdrag op clusterbommen goed. Nu het conflict in Zuid-Libanon twee jaar voorbij is, roept Handicap International de Staten op om het Verdrag op 3 december te komen ondertekenen in Oslo en om het nieuwe verdrag te ratificeren en onmiddellijk uit te voeren. "Het Verdrag op clusterbommen bevat revolutionaire bepalingen inzake slachtofferhulp", aldus Stan Brabant van Handicap International. "Het is voor de slachtoffers van die wapens absoluut van levensbelang dat alle Staten die bepalingen zo snel mogelijk naleven."