Persmededeling • Generatiepact: drie keer falen = gebuisd. De speeltijd is voorbij.

han24 november 2005 – 11:02

1. De regering heeft een stelsel van sociale chantage aan loontrekkenden en vakorganisaties willen opleggen. "Het is te nemen of te laten", zo vertelden Verhofstadt, Vande Lanotte en Vanvelthoven arrogant. De PVDA stelt vast dat voor de derde keer op rij de vakbeweging antwoordde: "Het is te laten, het is absurd om ouderen langer te laten werken wanneer zoveel jongeren geen baan hebben."

Normaliter is men na drie keer falen definitief gebuisd. "Three strikes, and you’re out", zo zou de conclusie van de regering moeten luiden. Het generatiepact valt niet voor een vierde keer te wijzigen maar wel volledig af te voeren.

2. De PVDA benadrukt met klem dat het mogelijk is de huidige brugpensioenstelsels te behouden. Een fortuinenbelasting van 1% op de vermogens boven de 500.000 euro volstaat om de sociale zekerheid billijk te financieren. Dat betekent dat de sociale verworvenheden behouden kunnen blijven:

* behoud van CAO17, om op 58 jaar (na 25 jaar werken) op brugpensioen te kunnen gaan;
* behoud van de vooropzeg en de baremieke verhogingen;
* behoud van de mogelijkheid om op 55, 56 en 57 jaar op brugpensioen te gaan in de sectoren van de metaal en de chemie;
* geen beschikbaarheid ingeval van brugpensioen na herstructurering.

3. De PVDA wijst op het misprijzen van de regeringspartijen voor de stem van de 100.000 betogers. Dat misprijzen vindt haar oorzaak in het feit dat zowel VLD als SP.a actief de neoliberale recepten verdedigen die de Europese regeringen in Lissabon overeen kwamen. Dat wil zeggen: het brugpensioen afschaffen, de mensen langer laten werken, en de jeugdwerkloosheid in stand houden.
De vakbeweging is niet op deze weg meegelopen. En heeft integendeel een duidelijk halt toegeroepen aan de spiraal van sociale afbraak, sociale gelatenheid en verrechtsing. Daarmee vormt de arbeidersbeweging, en haar vakorganisaties, de belangrijkste oppositie in dit land.

4. De PVDA ondersteunt de opstelling van de vakbeweging om zich niet te laten verdelen. De massaorganisaties van de arbeiders en bedienden hebben besloten om samen een actieplan uit te werken, interprofessioneel georganiseerd en federaal gecoördineerd. Dat betekent dat de solidariteitsgedachte de basis vormt voor de acties: alle sectoren samen, arbeiders en bedienden, privé en openbare diensten, Vlamingen en Walen, mannen en vrouwen, ABVV’ers en ACV’ers.

5. "Men kan niet neen zeggen, en ja laten gebeuren", stellen verschillende vakbondsverantwoordelijken. Anderen zeggen daarbij: "De speeltijd is voorbij, geen gezondheidswandelingen meer."
De PVDA steunt de vraag naar consequente en volhardende acties. Een gezamenlijke, interprofessionele algemene staking lijkt de enige taal te zijn die regering en patroons begrijpen.

Partij van de Arbeid van België, 23.11.2005