Het Brussels socio-cultureel verenigingsleven tracht het hoofd te bieden aan hoofdstedelijke problemen over vereenzaming, verzuring en intolerantie. Door hun veelzijdige werking slaan de socio-culturele verenigingen bruggen tussen talrijke bevolkingsgroepen en bereiken we ondermeer senioren, laaggeschoolden, allochtonen en personen met een handicap… Het verenigingsleven kiest ervoor om laagdrempelige en betaalbare activiteiten en ontmoetingsmomenten te organiseren. Doorgaans leveren we veel kwaliteit voor weinig geld.

Vandaag klopt het verenigingsleven aan de deur van de politieke wereld met het resultaat van een petitiecampagne. Ruim drieduizend mensen vinden het Brusselse verenigingsleven broodnodig en ondertekenden een platform waarin ze bevestigen deel te nemen aan de activiteiten van het Brusselse socio-culturele verenigingsleven. Deze activiteiten kleuren de vrije tijd van de ondertekenaars en maken hen tot mondige burgers voor een democratische samenleving. Nét daarom willen de ondertekenaars garanties voor een volwaardige ondersteuning door de overheid, nu en in de toekomst.

Ruim drieduizend mensen namen de stap een handtekening te zetten. Het vrouwvriendelijke karakter van het verenigingsleven wordt in de verf gezet door de resultaten. Meer dan 1800 handtekeningen zijn afkomstig van vrouwen, een dikke duizend handtekeningen van mannen.

Het verenigingsleven zet Brussel bovendien op de kaart en bezit een uitstraling tot buiten de grenzen van het gewest. Net geen tweeduizend handtekeningen komen van inwoners uit het Brussels gewest, de rest zijn mensen van buiten Brussel, van uit de Rand, maar ook van ver daarbuiten.

Maar waarom deze petitiecampagne en deze actie vandaag? Omdat het verenigingsleven ongerust is. De bestaande verordening, die de overheidsondersteuning van het socio-culturele veld regelt, is eind 2005 afgelopen. In afwachting van een nieuwe verordening werden de bestaande regelingen wel verlengd… Maar waar blijft de nieuwe verordening en waar blijft de uitnodiging voor een gesprek over wat de inhoud van deze verordening wel zou kunnen zijn? We horen uit de mond van de bevoegde minister dat we niet ongerust hoeven te zijn. Diezelfde minister verklaarde al herhaaldelijk dat het verenigingsleven in feite maar een zeer klein percentage van de VGC-cultuurbegroting ontvangt. Iets wat we alleen maar kunnen beamen: elke dag ondervinden onze vrijwilligers meer moeite om kwaliteit voor weinig geld te brengen, steeds nijpender wordt de vrees dat een gebrek aan middelen ons zal dwingen de schaar in onze werking te zetten.

Vandaar dat we nu eindelijk eens de daad bij het woord willen. Vandaar dat het verenigingsleven, gesteund door drieduizend handtekeningen én gevolgd door nog meer mensen die onze activiteiten bezoeken, om duidelijkheid vraagt aan het VGC-college. Wanneer komt er een ernstig gesprek over de inhoud van een nieuwe verordening? Krijgen we garanties voor een ondersteuning die rekening houdt met de gestegen organisatiekosten en de groeiende noden in de grootstad? Kunnen we afspraken maken over een regelgeving en ondersteuning op lange termijn, zodat we ons minder hoeven bezig te houden met ons louter (financieel) overleven en weer meer aandacht kunnen besteden aan de inhoud van ons werk?

Het Brussels verenigingsleven zit in ademnood. We vragen de overheid om zuurstof zodat we ook morgen onze educatieve, democratiserende, cultuurbemiddelende, gemeenschapsvormende en andere taken en verwachtingen aankunnen. Meer informatie over het Brusselse verenigingsleven vindt u trouwens in het door ons opgestelde ‘Open Boek’ , dat eind vorig jaar aan de pers en de leden van de raad werd overhandigd.

De Brusselse socio-culturele verenigingen,

CONTRASTEN – DAVIDSFONDS – GRIJZE GEUZEN – HVV – KAV – KBG – KWB – MASEREELFONDS – NCB – RODENBACHFONDS – S+ - SENIORENCENTRUM – VERMEYLENKRING - WILLEMSFONDS