KoenCalliauw18 oktober 2007 – 03:25

Zijn partijgenote (SP.A) De Coninck meent dat er al eens subtiel gelachen mag worden. Wie deze dame van dichtbij kent, zal dat verbazen. Deze cummulard van lucratieve postjes bij uitstek straalt alle verbittering van de wereld uit. Om het woekerende onrecht, ook in haar stad? Vergeet het. Juist de ellende van de armsten drijven haar tot “grappige” uitspraken. Boven op het leefloon, reserveert het Antwerpse OCMW elk jaar zo’n miljoen euro voor het daklozen probleem. Dat is al beter dan in de periode van ex OCMW voorzitter Bob Cools, die zich tijdens een kraak actie van het “DAK – Daklozen Aktie Komitee” in de media afvroeg of er wel daklozen waren, want …”Ik zie ze toch niet in kartonnen dozen op de Meir liggen”.

Nu wordt er in de wereld van de daklozen en andere “marginalen” gelukkig ook gelachen. Maar hen uitlachen… Dat is juist wat De Coninck in “Het Nieuwsblad” van 21 juni wel deed. Ze zegt dat er een fors bedrag naar de daklozen gaat. En: “We grappen soms dat we ze misschien goedkoper in het Hilton hotel kunnen onderbrengen”. “Grapt De Coninck”, besluit journalist Kris Goossenaerts deze historische quote.

Dus trokken daklozen en het “Gemeenschappelijk Daklozen Front – Front Commun des FDF” ( “L’union fait la Force! – Eendracht maakt Macht !”) plus het DAK op de “Internationale Dag van Verzet tegen Extreme Armoede” (17 oktober) naar het Brusselse Hilton Hotel. Ze vroegen er beleefd de duurste suite te geven aan een Brusselse dakloze en de rekening naar het OCMW te sturen. De directeur van het hotel begreep dat, want leest ook de gazet. ( Zie artikels en foto’s : www.indymedia.be , www.daklozenaktiekomitee.be , http://www.frontsdf.be ).

Soep en politiek

Zondag 21 oktober heeft in “Permeke” ( De Coninckplein) de Antwerpse “Dag van Verzet tegen Extreme Armoede” plaats. Dit van 13u3O tot 20u. Met optredens, cultuur, debat en ontspanning. Gratis uiteraard.

Eén van de blikvangers is het debat tussen het “Daklozen Aktie Komitee” en de OCMW – top over dakloosheid. Niet met Monica De Coninck, want die houdt het na een paar ontmoetingen met mensen van het DAK, wel voor bekeken. Waar niemand rouwig om is. Zelfs niet binnen haar eigen organisatie, waar ze zo stil aan geïsoleerd raakt.

Het debat gaat tussen Phillip De Craene, woordvoerder van het DAK en onvermoeibaar, en twee ambtenaren. Die zijn Ann Neels, bestuursdirecteur Maatschappelijke Integratie en Christine Maegh, hoofd maatschappelijk assistent van de beruchte “Daklozen Cel”.

De nieuwe trend is de slachtoffers van deze ultracompetitieve, ziek makende en uitbuitende maatschappij zélf verantwoordelijk te stellen. Armen zijn weer “schuldig”. De cynische naam “Daklozen Cel” zegt veel. Een onwettelijke “cel” trouwens, waartegen het DAK actie voert. Het DAK verdeelt niet alleen soep, maar komt met de mensen op straat, doet aan politiek en trekt naar de rechter. En heeft de steun van gemotiveerde advocaten.

Dezer dagen wordt een kortgeding voorbereidt tegen de Burgerlijke Stand en de Stad wegens het brutaal weigeren van een referentie adres aan een dakloze ex gevangene. De uitspraak door de rechter kan belangrijk zijn voor het hele land, als “jurisprudentie”. De ervaringsdeskundige vrijwilligers hebben dan wel een grote bek en niet het minste respect voor “gezag” en “overheid”, ze kennen wel hun dossiers beter dan wie ook.

"Een goede wind"

Van dossiers gesproken, het DAK dat elf jaar op de barricade staat krijgt regelmatig via “een goede wind” interne, “geheime”, voor het OCMW van De Coninck belastende documenten in handen. Phillip De Craene zal die ook in “Permeke” op tafel leggen, wat nog onlangs hoge OCMW ambtenaren witjes deed uitslaan…

Er is de financiële manipulatie van daklozen. Ze hebben als alleenstaande recht op een “leefloon” van 657 €. Van dat “loon” zien de meeste slechts 7O € per week. Weer erg subtiel daklozen “premie” geheten. De rest – meer dan de helft – gaat in een niet controleerbare “spaarpot” die de dakloze – zonder interest - zou krijgen wanneer hij evolueert van “slechte” naar “goede”, aangepaste klant. Onwettelijk.

Het DAK begrijpt en steunt de mensen die zich niet willen “aanpassen aan de normen en waarden” van deze maatschappij. Die hun bedenkingen hebben bij de praktijken van “reïntegratie” in het sisteem. De actieve vrijwilligers van het DAK zijn “niet aangepasten” bij uitstek. Het DAK is een organisatie van daklozen, prostituees, drugverslaafden , psychiatrische patiënten, illegalen, gevangenen en sociaal uitgeslotenen in de breedste zin. De vrijwilligers van het DAK hebben door hun jarenlange ervaring een goed inzicht in de complexe problematiek van mensen die in de marge verzeilden. Maar ze blijven wel geloven in hun intelligentie en unieke kracht. In hun terechte woede.

Het OCMW discrimineert en dat wordt geslikt, zoals de bevolking ook het “kleine racisme” waarop de massa moordenaar Van Temsche doelde, slikt. Waardoor deze bevolking mede verantwoordelijk is voor racisme en discriminatie. De één miljoen kiezers van het VB moeten niet afkomen met “wir haben es nicht gewusst”. Ze weten het verdomd goed!.Men heeft het over “niet-hulpverleningsvatbaren”, zeg maar het “uitschot”. Of de binnen de sociale “sector” gebezigde term “restgroep”, de maatschappelijk “onbruikbaren”…Blader eens naar de jaren dertig van vorige eeuw…Het gaat om de volgens hen onderdanige, “goede” armen en de opstandige “slechte” die veelal terecht hun buik vol hebben van onbekwame sociaal assistenten. Het DAK staat achter de rechten van àlle armen en weigert de categorieën van het OCMW te slikken. De maatschappelijk assistenten en het kaderpersoneel van het OCMW worden, niet eens zo slecht, betààld om hun taak goed uit te voeren. En dat gebeurt niet of onvoldoende.

Wanneer het OCMW nu bereidt is op 21 oktober met Phillip De Craene van het DAK in discussie te gaan, dan is dat het resultaat van een decennium aan conflicten, acties, soms weinig beschaafde confrontaties. Dan is dat omdat het DAK inhoudelijk zeer sterk staat, de straat als geen ander kent en zich ontwikkelde als specialist in zake sociale uitsluiting en de wetgeving.

Deze bereidheid tot gesprek is niet het gevolg van de softe politiek van “dialoog met de armen”, die kenmerkend is voor het grootste deel van de “reguliere sector” die het DAK op een veilige afstand houdt. Het DAK was en blijft niet recupereerbaar en weigert daarom subsidies voor lonen. “Wiens brood men eet….”

Middeleeuwen

Op zondag 21 oktober is het dus in het “glazen kot Permeke” te doen. Een architecturaal asociaal misbaksel in een volkswijk waar de “huis-aan-huis-controles” en racistische razzia’s van de politie dagelijkse kost zijn. De Antwerpse bestuursmeerderheid tracht de minder begoeden te verjagen en sluit de stadspoorten voor nieuwe. Het OCMW is hier aan medeplichtig. Zoals in de Middeleeuwen, waar in het OCMW historisch haar wortels heeft en waar het nooit helemaal van los raakte.

Benieuwd of OCMW voorzitter De Coninck zal durven afkomen en er meer dan haar befaamde grijns vertonen. Bob Cools had die durf wel, al moest hij wel eens uit benarde situaties geholpen worden…

Koen Calliauw