Ik post het onderstaande om toch ietwat in te brengen tegen de eenzijdigheid van de berichtgeving in de traditionele media nav de recente onlusten in Tibet. Steevast laat men in de kranten en op het TV nieuws de verklaringen van de 'Tibetaanse regering in ballingschap' de revu passeren alsof het over harde feiten zouden zijn. Zo wordt onze info over de aard en het verloop van de onlusten, de slachtoffers en het aantal doden bijna exclusief bepaald door diezelfde 'Tibetaanse regering in ballingschap' of de aan haar gelieerde groepen.Merkwaardig, vermits men steevast de andere 'betrokken partij', nml de Chinese regering, niet als een 'objectieve bron' beschouwt. Dus hier gaat het niet meer over een genuanceerd beeld van de feiten weergeven, maar over (gewild of ongewild) een eenzijdig verhaal aan de publike opinie verkopen. Dat is spijtig.

Bron: http://infortibet.skynetblogs.be/

Strategieën na de onlusten in Tibet

Het geweld in Lhasa, op 14 maart 2008, door Tibetaanse groepen betogers tegen de Huimoslims en de Han Chinezen was zo brutaal dat de 14e dalai lama en zijn "regering" in ballingschap zich vrij snel verplicht zagen om zich er van te distantiëren. Tal van buitenlandse toeristen getuigden allen in dezelfde zin: brandstichting, stenigen of verbranden van mensen en ze met ijzeren staven en messen bewerken. Tweeëntwintig doden en meer dan 300 gewonden, bijna uitsluitend Hui en Han, een raciale raid[1]. Serge Lachapelle, een toerist van Montreal, getuigt: "De moslimwijk is volledig vernield, geen enkele winkel bleef er overeind."[2] Al op dinsdag 18 maart verklaarde de 14e dalai lama in een persconferentie dat "de gebeurtenissen in Tibet aan zijn controle ontsnapten en dat hij zelfs zou aftreden indien het geweld voortduurt. Het geweld betekent zelfmoord ".[3] En Thubten Samphel, secretaris voor informatie en internationale relaties van de Tibetaanse "regering" in ballingschap, had slechts één woord tegenover de verslagen van de buitenlandse toeristen: "tragisch".[4]

Nochtans, bij het uitbreken van de onlusten, had de 14e dalai lama zelf, de Tibetaanse "regering" in ballingschap en het wereldnetwerk van "Tibet Support" groepen de internationale publieke opinie te verstaan gegeven dat "het Chinese leger brutaal op een vreedzame betoging ingeschoten had." De 14e dalai lama riep de Chinese overheid op om "geen geweld te gebruiken." Dit is blijven hangen bij het overgrote deel van de wereldopinie. Diezelfde paar tientallen buitenlandse getuigen kwamen echter in de pers met een ander verhaal: de politie en het leger zijn zo gecontroleerd opgetreden tegenover de "het compleet uitzinnig geweld" (de woorden van een Zweedse toerist), dat hen geen enkele dode kan verweten worden.

De Chinese overheid spreekt van een voorbereide en georganiseerde opstand. Op 10 maart werd door de 14e dalai lama, zijn "regering" en zijn steungroepen de opstand in Lhasa van 1959 herdacht. Voor de Tibetanen in het buitenland is dat hun "nationale feestdag" geworden. Op die datum vertrok uit India een "mars op Tibet", georganiseerd door het nieuw opgerichte "Tibetan People's Uprising Movement"[5], een kaderorganisatie waarin ongeveer alle groepen van het Tibetaanse "parlement" in ballingschap aan deelnemen: de NDP (New Democratic Party), de jeugdbond (TYC) en de vrouwenbond. "Uprising" is moeilijk anders te vertalen dan "opstand". 10 maart was het signaal voor de opstand, wereldwijd aangemoedigd door kleine betogingen voor de Chinese ambassades (o.m. in Brussel). In de Tibetaanse gebieden in China circuleerden pamfletten, die opriepen tot betogen voor onafhankelijkheid.[6] Driehonderd monniken van het Drepung klooster in Lhasa hielden op 10 maart een bitsige nog geweldloze betoging in het centrum van Lhasa, maar de politie kon hen zonder geweld doen ophouden. Zoals we weten is dit op 14 maart anders uitgevallen. De afzonderlijk opererende groepen Tibetanen, die in de hoofdstad vernielend rondtrokken, waren volgens de ooggetuigen allen gelijkaardig "bewapend": stokken, ijzeren staven, rugzakken met stenen, brandbommen, lange messen of zwaarden. Het gevolg is gekend.

Binnen de Tibetaanse gemeenschap in het buitenland is een sterke stroming aanwezig die genoeg heeft van de "zachte" aanpak van de 14e dalai lama. Zij concentreren zich in het "Tibetan Youth Congres", de "jeugdbond", meestal dertigers. Eén van de vijf basistellingen van hu programma luidt: "strijden voor de totale onafhankelijkheid van Tibet, zelfs als dit levens moet kosten."[7] Hun voorzitter, Rigzin, lost in een interview: "Ik roep de Tibetanen op om hun betogingen verder te zetten tot China Tibet verlaat."[8] De 14e dalai lama roept op om de "mars op Tibet" (die moet normaal zes maanden duren tot aan het begin van de Olympische Spelen in Beijing) te staken en bestempelt die als "ondoeltreffend", maar Rigzin, daarmee geconfronteerd, antwoordt kort: "Neen!".[9] Waarop de 14e dalai lama dan weer zegt: "stop met het geweld en de oproep voor onafhankelijkheid, anders verliezen wij de steun van de USA."[10]

Op 21 maart is dan "toevallig" nummer drie van de USA, de voorzitster van het Amerikaanse Congres Nancy Pelosi, op bezoek bij de 14e dalai lama in Dharamsala in India. Zij noemt de situatie in Tibet "een uitdaging voor het wereldgeweten" en eist van China de toestemming om een "internationale onafhankelijke onderzoekscommissie" in Tibet toe te laten, om na te gaan of de beschuldiging van Beijing dat "de dalai lama kliek achter de onlusten zit" wel waar is en om toe te zien op de "behandeling van aangehouden betogers".[11] Dat is één spoor dat de USA volgen: China proberen te dwingen inspectieteams rond de "Mensenrechten" toe te laten, of kunnen zeggen dat China die weigert. In dezelfde zin ligt de oproep van de 14e dalai lama, die in zijn toespraak van 10 maart (alweer, nationale opstandherdenking) China in zijn geheel aanmaant om "transparanter" te worden.[12] Dat doet aan de "glassnost" denken, die de verbrokkeling van de USSR inluidde. Duitsland sluit zich al aan bij de eis voor "transparantie" bij monde van zijn minister van Buitenlandse Zaken: "De federale regering van Duistland zegt aan de Chinese regering: wees tranparant!"[13]

Eisen voor "transparantie" kunnen aan kracht winnen wanneer het intern verzet in de Tibetaanse gebieden groter is. Onlusten zijn minder welgekomen voor het vreedzaam aureool van de 14e dalai lama, maar kunnen misschien nu iets sneller de strategie van de USA dienen. De kaart van de "dictatoriale repressie" is voor hen gunstig om een wereldwijd protest rond de Olympische Spelen te bekomen. Daarvoor hebben zij een aantal "strijders" nodig, want die lokken de repressie uit. Het gaat voor de USA niet om Tibet, dat schreven zij al in 1949, het gaat om China.[14] De tendens binnen de Tibetaanse gemeenschap in het buitenland die gewelddadig verzet voorstaat neemt toe. Wanneer de 14e dalai lama zegt "pas op of WIJ verliezen de steun van de USA", kan dit mogelijks betekenen: "verlies IK de steun van de USA, met mijn gematigde vreedzame koers". Komen de USA stilaan terug naar hun strategie van de jaren '60, toen zij volop guerrilla-activiteiten in Tibet steunden met wapens en geld? Dat is redelijk waarschijnlijk. Nancy Pelosi van de USA wil de 14e dalai lama daarbuiten houden, vandaar haar bericht aan het adres van Beijing: die man zit er voor niets tussen. Maar zij heeft geen woord over voor het betreuren van de slachtoffers van de etnische onlusten. Met andere woorden, het komt hen goed uit. En wanneer iets "goed uitkomt" voor de USA, dan hangt daar geld aan de paasklok. Nancy Pelosi uit in elk geval haar tevredenheid met de huidige toestand: "Dank om hier de Amerikaanse vlag te laten wapperen. Dat is meer dan wat we ooit konden dromen", in haar toespraak in Dharamsala op 21 maart.[15]

Dat er honderden Tibetanen zich in het geweld lieten meegaan heeft natuurlijk niet enkel een externe reden. De externe reden mag dan wel het startsein, de ophitser en de sponsor zijn, maar zonder voedingsbodem haalt die niets uit. Er zijn veel Tibetanen die de vruchten van de vooruitgang in China meepikten, maar er zijn ook Tibetaanse armen in de steden, zoals er Chinese armen zijn. Er zijn jonge werklozen, ongeacht hun etnische groep. Het is ook waar dat "le savoir faire", de moderne kennis laat ons zeggen, in Tibet aankomt via de Han Chinezen. En dat de "high-tech" winkels door Han gerund worden. China antwoordt daarop: "dat kan alleen maar goed zijn voor de uitwisseling". Maar het is te begrijpen dat delen van de Tibetanen zich wat voorbijgesneld voelen. Bovendien is de aanwezigheid van de Han Chinezen niet massaal zoals de 14e dalai lama het verkondigt, maar dat is nog een andere kwestie. Ten slotte zijn er ook de kloosters, nog steeds machtig. Zij zien het eeuwenoude onderwijs aan hen ontsnappen. Buiten de kloosters was er in het oude Tibet geen onderwijs. Het gaat hier tevens om een "gevecht" tussen lekenonderwijs en religieus onderwijs. Getuige daarvan zijn de talrijke publieke scholen die in brand gestoken werden. Het ergste is echter het verdrijven van alle "niet-Tibetanen" uit een regio die één vierde van China beslaat en die nooit in die omvang door dalai lama's bestuurd werd en ook nooit door enkel Tibetanen bewoond was: Groot Tibet. Maar ook "Groot Tibet" is nog een ander verhaal. Al in zijn toespraak in 1987 (net voor zijn Nobelprijs) voor het Amerikaanse Congres zei de 14e dalai lama: "7,5 miljoen Chinese kolonisten zijn in Tibet toegekomen. Opdat de Tibetanen zouden kunnen overleven als volk, moet deze transfer absoluut stoppen en moeten de kolonisten terug naar China gestuurd worden."[16] Daarna bespeelde hij in interviews dikwijls hetzelfde thema: "de Tibetanen zijn in de minderheid in eigen land".
jpdesimpelaere

[1] Getuigenissen o.m. in International Herald Tribune, The Times (London), Toronto Star (Canada), ARD TV (Duitsland), Agence France Presse, The Independant (London), TIME-CNN (USA), The Strait Times (Singapore), South Morning Herald (Australië), De Volkskrant (Nederland), Le Parisien (Frankrijk), BBC (London). Gelijkaardige getuigenissen bij Xinhua (China).

[2] AFP, Hongkong, 19 maart.

[3] The Independent en The New York Times, beiden op 19 maart.

[4] AFP, 19 maart, Dharamsala, India.

[5] Zie hun website onder die naam.

[6] Xinhua, 19 maart. Tot op heden nog niet getoond aan de wereldpers.

[7] website TYC.

[8] AFP, 17 maart 2008.

[9] Time.com, 18 maart.

[10] New York Times, 19 maart.

[11] BBC-news, Asia-Pacific, 21/03/08 en CNN.com 22 maart.

[12] "statement of HH the Dalai lama on the 49th Tibetan Nationa Uprising Day », persoonlijke website 14e dalai lama

[13] Associated Press, 21 maart

[14] Een rapport van het staatsdepartement voor het verre Oosten: "Indien Tibet weerstand kan bieden tegen het communisme, dan is het in ons belang om het te erkennen als onafhankelijk land in plaats van het te blijven beschouwen als deel van China. (...) Het erkennen van Tibet als onafhankelijk land is voor ons niet de echte kwestie. Waar het om gaat is onze houding tegenover China." Foreign Relations of US, 693.0031, 12/4/1949, Wisconsin digital library.

[15] International Herald Tribune, 21 maart

[16] « Plan de paix en 5 points pour le Tibet », 21/9/87 voor het Amerikaans Congres.