23 februari, kazernestraat, Brussel
De eerste schetsen van Wagenya, de slang die zich volgens een Congolese mythe door een vallei kronkelde, en daar de bedding voor een rivier achterliet. Water - en het gebrek eraan - is het thema van de stadsparade.

France ontwerpt de kostuums voor het Wagenya-volk. Ze is een van de vele kunstenaars en scenografen die het beste van zichzelf geven om de parade waar te maken. Hier nog op een zaterdag, de laatste tijd op alle mogelijke avondlijke momenten en nachtelijke uren. Maar ze staat er niet alleen voor.

22 maart, nog steeds kazernestraat, Brussel
Micheline is een van de 20-tal danseressen (er is ook 1 danser), en zoals iedereen neemt ze haar kostuum onder handen. Wie niet graag schildert, kan altijd kostuums naaien in ruil. Twee linkerhanden of -benen zijn geen excuus, iedereen kan meedoen!

22 maart, Vlaams Centrum Amateurskunsten, Anderlecht
Overleg tijdens de djembéworkshop. Elena (midden) vertrekt voor een maand naar Ecuador om te dansen en om familie te bezoeken. Ze geeft lessen salsa, cumbia, merengue, bachata en marimba in het VCA in Anderlecht, als ze niet voor haar kleinkind zorgt, daar is ze ook gek van. Valerie (rechts) woont de djembéworkshops bij, helpt mee met de kostuums, en coördineert een en ander. Ze werkt in 'les vraies richesses', een dagcentrum voor gehandicapten, waar ook mensen meewerken aan het bouwen van het decor en aan het hoofd van de slang dansen en het ritme aangeven. Het is dus niet altijd simpel om de drukke agenda's op elkaar af te stemmen.

29 maart, terug naar de kazernestraat, Brussel
De ideeën van France krijgen vorm en commentaar. Lieve speelt de gewillige paspop, Isabelle en Corine hebben er een minder goed oog op. Het was dan ook niet hun oorspronkelijke bedoeling om mee te dansen, maar om djembé te spelen, wat ze beiden al een tiental jaar doen. Hun djembégroep zag dat niet zitten, en dus werd het dans voor hen, want ze wilden beiden zeker meedoen met de Zinneke Parade.

19 april, kazernestraat, Brussel
Margaux is nog steeds druk in de weer met de laatste segmenten van het slangelijf. Quentin duikt ook op, in zijn verwoede poging om zoveel mogelijk te registreren wat voor ongewone ontmoetingen de parade met zich meebrengt, hoe ze mensen wakker schudt, en blijvende synergieën tot stand brengt die de het sociale weefsel zuurstof geven... Een goede samenvatting in zijn woorden: "Het is teveel!" De laatste keer dat ik hem zag, zat hij aan een 60-tal uur filmmateriaal, waaruit we hopelijk in het najaar op een tv-zender een reportage te zien krijgen.

24 april, VCA, Anderlecht
José Bawayi begeleidt zowel de workshop djembé als de workshop dans. En zo roeien de vrouwen volgens hem. Waarop ze het tegendeel willen bewijzen en er extra vaart achter zetten! Gezag met een kwinkslag is zijn recept om de bende een beetje onder controle en in concentratie te houden.

Er wordt wel degelijk gepauzeerd! Isabelle (rechts) is trouwens de kapster van Isabelle (midden), het nieuwe kapsel verspreidt zich als een lopend vuurtje... net als alle nieuwtjes. Een van de redenen waarom de Zinneke Parade langer duurt dan de parade: mensen blijven elkaar ontmoeten.

27 april, Ganshoren
De djembégroep is een mannengroep geworden, enkele vrouwelijke deelneemsters hebben afgehaakt, of zijn op reis.

11 mei, tour en taxis, Molenbeek
De tweede algemene repetitie voor iedereen, het allereerste publieke optreden voor de nu nog mini-fanfare. Nochtans bestaan ze al 10 jaar: ze maken muziek binnen een boeddhistische vereniging, die dit als een methode voor persoonlijke ontwikkeling hanteert, en in heel wat landen actief is. De vereniging is nog niet erkend in België, dus voor deze Japanse en Belgische muzikantes is het extra belangrijk om aan de parade deel te nemen. Meer info op www.sgi.org

17 mei, rue goujons, Anderlecht
De laatste publieke repetitie valt samen met een wijkfeest aan de voet van een appartementsblok in Kuregem, waar ook een barbecue en een springkasteel van de partij zijn. Zelfs het petanquespel van de mannen valt af en toe stil wanneer de groep voorbijtrekt. De liedjes van het koor blijken ware meezingers: 'les filles du bord de mer' en 'petit navire' doen bij jong en oud een belletje rinkelen.

De djembéspelers zijn terug met meer. Elena is terug, en Marianne heeft zich ook aangesloten. Eerder volgde zij de parade in de hoedanigheid van Rode Kruis vrijwilliger. Maar ze speelt heel graag djembé en hoorde dat er nog spelers gezocht werden, en voilà!

Toch loopt de repetitie niet naar wens. De dansers horen de djembéspelers onvoldoende en de fanfare horen ze niet, en het gevolg zijn onverwachte initiatieven langs alle kanten. Er volgt wat constructief gebrom achteraf.

22 mei, VCA, Anderlecht
Een en ander is opgelost door schelle trompetten die een heel duidelijk signaal geven.

"Ook als het fout loopt, blijven we doorgaan," is het motto van deze repetitie, waarin tegen dubbele snelheid wordt gespeeld en gedanst, en waarin alles en iedereen op zijn pootjes viel.