Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

“Waar ook ter wereld… Stop the killings”

“Waar ook ter wereld… Stop the killings”

Toespraak van Tine van Rompuy (LBC) op de fakkelwake “Waar ook ter wereld…Stop the killings” op de Mensenrechtendag van 10 december 2008. Tine van Rompuy bezocht vorige maand samen met andere syndicalisten de Filippijnen.

Vrienden,

Ik spreek hier vandaag namens de organisatie stopthekillings.be. Er is op de Filippijnen vandaag geen reden tot het vieren van de 60ste verjaardag van de mensenrechtendag. Integendeel. Aartsbisschop Angel Lagdameo van de invloedrijke Catholic Bishops Conference of the Philippines noemde vandaag de mensenrechtendag “een dag van schaamte en verlegenheid”. Sinds Arroyo in 2001 presidente werd telde de mensenrechtenorganisatie Karapatan 977 politieke moorden en 201 verdwijningen. Luna Mila werd vorige week vermoord en hij is al de 8ste journalist die alleen dit jaar al in de Filippijnen werd vermoord. Shameful, beschamend, honteux.

Ik was vorige maand op solidariteitsbezoek in de Filippijnen tesamen met 7 andere ACV-syndicalisten. We spraken met de immigrant suikerrietkappers op het eiland Negros die hard labeuren voor 1,5 euro per dag. Hartverscheurend toen ik sprak met Janette, de weduwe van Armando Dolorosa, vakbondsleider van de suikerrietarbeiders en vermoord met 23 kogels op 6 juni dit jaar. En Marian, de vice-voorzitster van de vakbond toonde hoe ze doodsbedreigingen per sms kreeg. Shameful, beschamend, honteux.

Ik vat onze reis in één woord samen. Repressie, repressie, repressie. Nieuw is dat naast de moorden ook tientallen vakbondsleiders én hun advocaten vandaag worden gevangen gezet op basis van valse beschuldigingen van terrorisme en moord. De Amerikaanse “War on Terror”, “Oorlog aan het Terrorisme” is alomtegenwoordig. Zijn wij hier dan allemaal terroristen?

In Guatemala bestaat er geen sperperiode voor geweld tegen de vakbond : onvoeringen, aanslagen, met geweld binnendringen in de huizen van vakbondsmilitanten en –organsiaties zijn schering en inslag. In vergelijking met vorig jaar 2007 is het aantal vermoorde syndicalisten in 2008 verdubbeld van 4 naar 8. Onder hen Miguel Angel Ramirez Enrique, vermoord op 2 maart 2008. Syndicalisten worden geïntimideerd en bedreigd met de dood. De werkgevers gaan over tot willekeurige afdankingen of gedwongen verplaatsingen van toekomstige vakbondsleiders die de oprichting van vakbond voorbereiden.

Niet enkel de regeringen hebben een verantwoordelijkheid in het doen naleven van de mensenrechten. Ook de werkgevers hebben soms een verpletterende verantwoordelijkheid. Volgens het International Labour Rights Forum, ziehier 5 slechte voorbeelden van werkgevers in grote multinationale ondernemingen….Vooreerst …Nestlé (met geweldplegingen in de Filippijnen, Colombia, Peru, Rusland en Pakistan), ook Dole (schending van vakbondsrechten in de Filippijnen, Costa Rica et Colombia), Del Monte (in Guatemala en de Filippijnen), Russell (schending van werknemersrechten in Honduras en Oesbekistan) et tot slot Wal-Mart (in de Verenigde Staten, Canada, de Filippijnen en Cambodja).

Met 39 moorden op syndicale leiders in 2007 scoort Colombia cynisch genoeg het best. En hoewel het aantal moorden er verminderd nemen andere vormen van geweld en intimidatie toe. Onder ons vandaag en mag ik u voorstellen Matiz Munoz Gustavo, oud vakbondsleiders aan de universiteit van ancien dirigeant syndical à l’univeriteit van Quindio in Colombia waar hij ookgemarteld were door de militairen. Het is hij die voor ons het unstwerk maakte dat zal tentoongesteld worden in het Internationaal Vakverbond. Ik heb dan ook de eer die kunstwerk nu te mogen onthullen.

Ik citeer hem :”De artistieke expressie is op zich een vorm van verzet tegen de oorlog en geweld. Ze verzet zich tegen de pacificatie die ons het zwijgen oplegt en die weigert de vele slachtoffers te zien die vermoord worden. Als je bij het bekijken van dit werk dat de vele slachtoffers van deze massamoorden aanklaagt, je solidariteit wil betuigen, dan wordt dit een lévend werk, een werk met een boodschap, een werk dat eer betoont aan de vele slachtoffers.”

Dit kunstwerk is nog niet af. Alvorens het te overhandigen aan Cissé Manounata van het Internationaal Vakverbond worden jullie nu uitgenodigd om jullie kogel te deponeren in de gleuf onderaan het kunstwerk. Alleen dan is het écht een kunstwerk tegen de killings. Mag ik jullie dan ook vragen nu jullie kogel te komen afgeven. Tegelijkertijd vragen we je een financiële steun voor de organisatie van deze betoging.
Stop the killings Justice Now