Bram Claeys, Jeroen Verhoeven, Fawaz Al Bitar en Sam Van den plas13 december 2008 – 08:18

Het akkoord rond de lastenverdeling, dat per land vastlegt hoeveel uitstootreductie sectoren die niet in de Europese Emissiehandel zitten, moeten realiseren, is voor de milieubeweging tegenstrijdig met de
Europese doelstelling om de opwarming van de Aarde lager te houden dan 2° Celsius.

Meer specifiek hebben de Europese eerste ministers alleen maar een zwak en dubbelzinnig engagement genomen om tegen de Europese uitstoot tegen 2020 met 30% te verminderen. Nochtans hadden ze dat vorig jaar nog met grote trom aangekondigd. Bovendien zou het akkoord van vandaag betekenen dat een onaanvaardbaar deel van deze reducties – ongeveer twee derden – zou gerealiseerd worden door koolstofkredieten te kopen van projecten buiten de Europese Unie. België heeft deze fundamentele ondermijning van het klimaatbeleid zelfs verder doorgedreven en ervoor gezorgd dat ons land nog meer buitenlandse projectkredieten kan gebruiken dan het Europees gemiddelde. Hierdoor dreigt de CO2- uitstoot van de Belgische gebouwen en transportsector amper naar beneden te gaan in de komende 12 jaar.

De Europese politici hebben ook geweigerd om maatregelen zoals boetes vast te leggen waarmee landen kunnen verplicht worden om hun doelstellingen te behalen. Dat is een cruciale zwakte, die er zou toe kunnen leiden dat landen geen actie ondernemen omdat ze denken ermee weg te kunnen komen.

Bond Beter Leefmilieu, Friends of the Earth, Greenpeace en WWF roepen het Europees Parlement daarom op om veel ambitieuzere Europese reductiedoelstellingen te ondersteunen wanneer het volgende week stemt over de lastenverdeling (Effort Sharing Directive). Het Europees Parlement moet het akkoord van vandaag over deze wet daarom verwerpen. De Belgische burgers moeten hun verontwaardiging uitschreeuwen en het Federale Parlement vragen dat buitenlandse kredieten niet langer gebruikt worden als vals excuus voor echte reducties binnen onze grenzen.

Tijdens discussies over de toekomst van het Europese Emissiehandelssysteem (ETS) kreeg bijna de hele Europese industrie uitzonderingen op de vereiste om uitstootkredieten aan te kopen. En dat terwijl er geen enkel overtuigend bewijs is dat dergelijke vereiste de internationale concurrentiepositie van de industrie zou aantasten. Vooral dankzij de Poolse druk kreeg zelfs de vervuilende elektriciteitssector uitzonderingen toegestaan voor de aankoop van uitstootrechten, niettegenstaande het feit dat de sector al enorme winsten heeft gemaakt door de kosten van de rechten die ze tot nu toe gratis heeft gekregen, door te schuiven naar de consumenten.

De milieubeweging staat erop dat de veiling van emissierechten de norm wordt voor alle industrieën die in het ETS vervat zitten, wanneer het systeem wordt herzien. De industrieën moeten betalen als ze hun vervuiling niet verminderen. De inkomsten die dat oplevert, moeten gebruikt worden om de klimaatverandering aan te pakken in de zich ontwikkelende landen en in Europa.

“Dit is een donkere dag voor de Belgische en Europese klimaatpolitiek. De Europese staats- en regeringsleiders hebben hun beloften niet gehouden en hebben zich afgekeerd van een globale inspanning tegen de klimaatverandering. Ze hebben de winsten van vervuilende privé-bedrijven verkozen boven de wil van de Europese burgers, boven de toekomst van hun kinderen, en boven de benarde toestand van miljoenen mensen over de hele wereld. Het Europees parlement kan en moet de ergste delen van dit akkoord aanpassen”, oordelen Bond Beter Leefmilieu, Friends of the Earth Greenpeace en WWF.

Het is ook rampzalig dat de EU er niet in geslaagd is om zich te engageren om fondsen te voorzien om zich ontwikkelende landen te helpen zich aan te passen aan de onvermijdelijke gevolgen van de klimaatverandering, en om de groei van hun uitstoot aan broeikasgassen te verminderen. Dat heeft ervoor gezorgd dat de huidige klimaatonderhandelingen van de VN in Poznan op een mislukking dreigen uit te draaien. Daarom vraagt de milieubeweging dat de Europese politici onmiddellijk hun gesprekken over financiële verbintenissen voor de zich ontwikkelende landen heropstarten, en een doeltreffend, bindend voorstel doen tegen maart 2009. De VN-klimaatgesprekken hebben nodig dat de EU toont dat ze bereid is om haar deel te betalen van de kosten voor de strijd tegen de klimaatverandering.