André Posman21 januari 2009 – 16:51

Geachte minister Karel De Gucht

Met verontwaardiging lezen we hoe uw ministerie investeringen in Israël aanmoedigt. Op de website geeft Buitenlandse Zaken Belgische bedrijven advies over investeringen op de Israëlische markt. Deze tekst komt er nadat de Europese ministers in de Associatieraad EU-Israël van juni 2008 instemden met een opwaardering van de relaties tussen beide. Begin december bevestigde de Europese Raad deze opwaardering hoewel een meerderheid in het Europees Parlement de tijd daarvoor niet rijp achtte en de discussie over de opwaardering na een stemming opschortte.

Volgens de Verenigde Naties is Israël een bezettingsmacht. Al jaren is het wachten op de uitvoering van verschillende resoluties. In hun rapporten schrijven de rapporteurs voor de mensenrechten van de Verenigde Naties jaar na jaar nauwkeurig hoe Israël het internationaal humanitair recht schendt. Sinds juni 2007 houdt Israël de Gazastrook in een economische wurggreep.Het embargo heeft al tal van mensenlevens gekost. Daarbovenop kwam dan een moordende militaire campagne die 1203 mensenlevens heeft gekost en vele duizenden gewonden. De hele infrastructuur is verwoest. Van onze regering verwachten we dan ook minstens inspanningen om er voor te zorgen dat het internationaal recht zoveel mogelijk wordt gerespecteerd. Het is bijzonder wansmakelijk dat het ministerie van Buitenlandse Zaken net het omgekeerde doet en op cynische wijze een uitgebreide promotietekst op haar website heeft staan waarin onder meer gesteld wordt: “Voor Belgische producenten van consumptiegoederen en luxegoederen biedt deze markt dan ook heel wat mogelijkheden”. Deze schandalige promotietekst is een slag in het gezicht van de slachtoffers van de jongste Israëlische militaire campagne en kan niet anders geïnterpreteerd worden dan dat ons land ondanks alle lippendienst in de grond weinig respect toont voor het internationaal recht en de mensenrechten. Het komt ook bijzonder hypocriet over om enkele slachtoffertjes van Gaza met veel trompetgeschal naar onze ziekenhuizen te transporteren, terwijl het met Israël ‘business as Usual’ is.

Mijnheer de Minister, ik heb nauwkeurig gevolgd wat Uw reacties waren op het gruwelijk gebeuren in Gaza, de laatste drie weken. Op één moment was ik bijzonder getroffen, toen u het in een uitzending op Canvas of op een andere post, had over de tunnels. U was daar geweest, en u had gezien dat de uitgangen van die pijpen daar mooi zichtbaar op Egyptisch gebied aan de oppervlakte kwamen, en u zei, dat Egypte daar waarschijnlijk een dubbel spel speelde: enerzijds de grens sluiten in akkoord met Israël en de USA, en anderzijds oogluikend die smokkel toelaten. Toen dacht ik: 'Wat denkt de minister nu echt, in verband met Israël? Is hij akkoord dat Gaza gewurgd wordt? Meent hij nu echt dat Egypte al die pijpen moet dichtgieten, met pek, zoals in de Middeleeuwen? Is hij akkoord met de behandeling van 1.5 miljoen Palestijnen als evenveel gevangenen, zonder de eenvoudigste menselijke burgerrechten? Is hij eigenlijk akkoord met Israël dat ze er massa's bommen op smijten, dood en vernieling zaaien, de 'leeuw van Juda' uithangen, en er godverdomme nog fier op zijn ook, en lachend op de lijken poseren op de foto, en schouderkloppen ontvangen van de groten der aarde, die ze helemaal en 100 % in hun zak lijken te hebben? '

Mijnheer de Minister, dat dacht ik.

Maar ik geloof nog steeds in uw durf. U liet in die uitzending uitschijnen, hoe klein en onbelangrijk ons landje België is, dat we niks te piepen hebben op internationaal vlak.

Mijnheer de minister, ik denk dat u zich vergist. België is een héél belangrijk land. België is medestichter van de Europese Unie. België, heeft, in de figuur van Spaak, een hoofdrol gespeld in de eerste jaren van de UNO. België heeft een groots financieel, industrieel en cultureel verleden, dat de hele wereld rond gekend is. En nog veel meer. België heeft natuurlijk iets te vertellen.

Als België het voortouw zou nemen in het keren van een gruwelijk tij, waar we nu in Gaza wéér, na nog maar pas de krankzinnige bombardementen op Libanon te hebben meegemaakt, getuige van zijn, zou dat ontegensprekelijk het begin zijn van een kettingreactie, die buitengewoon positieve gevolgen voor de wereld zou hebben. Een blinde kan zien, dat er heden een kantelmoment is in de geschiedenis, niet alléén door de heersende crisis, maar ook door Gaza. Gaza is de emanatie van een gruwelijke historische vergissing, en dat is de oprichting, met de goedkeuring van de enkele staten die toen de UNO uitmaakten, in een kompleet koloniale geest to de Arabische Palestijnen, van de Staat Israel op andermans grond.

België kan dat doen, die historische vergissing toegeven. Voor de eerste maal, in voorzichtige maar niets aan duidelijkheid over te laten woorden.

Iedereen weet het, dat Israël een dievenstaat is, die met de almacht van de media en met het grofste geweld haar dievenstatus heeft omgedraaid in het omgekeerde: een staat van idealistische zionisten, die de Arabische beesten gelukkig maar weggejaagd hebben, in de hoek Gaza samengedreven, en hun beestachtige nakomelingen uiteraard onder curatele zetten, en hen verder blijven bestelen, iedere dag, van hun grond, van hun menselijke waardigheid, van hun erfgoed, van hun godsdienst, van hun kinderen, en noem maar op.

Mijnheer de minister. Ik ben historicus. Ik ben 35 jaar leraar geschiedenis geweest, en mijn carrière op het spel gezet om de racisten tegen te houden, en de antisemieten de pas af te snijden. Ik schrei als ik zie, wat de Israëli's nu geworden zijn: nazi's, niets anders. Een bende dieven, die dagelijks miljarden dollars krijgen, om hun arsenaal gruwelijke wapens te vermeerderen, om zich te verdedigen. tegen wie? Tegen arme romantische stakkers, die nog liever sterven dan hun waardigheid als mens compleet te grabbel te gooien. Israël is in haar geschiedenis tegenover de Palestijnen in één ding duidelijk, en dat is 'pakken, pakken en nog eens pakken'. Elk vierkant metertje grond van hun verdoemde heilig land is een metertje méér, in de richting van 'alles'. ZE willen alles, en nog méér. Dat is al. De logica van hun handelen is dezelfde als die van Hitler: die pakte, pakte en grabbelde tot de buitenwereld haar ogen opende voor wat ie aan echt aan het doen was, en de passende maatregelen trof: dat is tot de aanval over gaan. De democratie redden.

Nu wordt het voorgesteld als was de Palestijn de bron van het wereldterrorisme. Verkeerde voorstelling natuurlijk: het is de dievenstaat Israël, die 60 jaar lang op een vulkanische manier haat heeft gezaaid, en nu oogst de wereld het antwoord daarop. Als men het ernstig meent, met het terrorisme dat de wereld teistert, dient ne en subiet een stopteken geplaatst, met effectieve middelen, tegenover de pure nazi arrogantie van de Israeli's. En dient een begin van RESTITUTIE tegenover de Palestijnen te gebeuren.

En, mijnheer de minister, tenslotte nog iets: ik woon naast de tempel van de vrijmetselaars in Tussen 't Pas 7-9-11 te Gent. Ik ken veel logebroeders persoonlijk, en ik weet dat u deze plaats soms, als grootmeester, bezoekt, voor audiënties. Ook daarop wil ik wijzen: als u het méént met het werk van de loge, als de zuivere en goede moraal en het opklimmen naar een staat van morele perfectie inderdaad voor u echt iets betekent, als menselijke waardigheid géén dode letter is, als U niet in de kuil van het cynisme en de lafheid van de gewone politieke krabbers wilt tuimelen, dan moet u naar mijn historisch inzicht nu iets historisch doen, ter gelegenheid van deze gruwelijke Gaza-farce. Alstublieft, Mijnheer Karel De Gucht, in naam van het overleven van de ware democratie, (die niet gediend wordt door de moordpartijen van Israël), in naam van het overleven van onze eigen staat, in naam van onze collectieve Belgische waardigheid, vraag ik u, vanuit de grond van mijn menselijk hart, dat u een gebaar doet, dat tot in Washington wordt gehoord. Een gebaar, een geste van een klein maar waardig land, dat de algemene mores hoger stelt dan de occasionele poen en macht. Doe iets, iets fundamenteels, iets waarvoor de Israelis hun arrogante schouders niet ophalen, iets dat een internationaal begin is van een Stopteken tegenover de brutaliteit en de onwaarschijnlijke moordzucht en racistische attitude van de Israeli's.

Zij waren ooit slachtoffer, in Hitlers tijd, maar nu zijn zij beulen. Dat ontkennen, is leugen.

Met mijn oprechte achting voor uw persoon, die ik steeds in mijn hart heb gedragen,

André Posman, Lic Geschiedenis, leraar MO op rust, ereleraar hogeschool Sint Lucas, directeur klassieke concertreeksen De Rode Pomp, Klara-ambassadeur klassieke muziek. Vader van Taha en Yassine, een half-Arabische tweeling. Mijn vrouw is Jamila Marwane, van Marrakech. Zij vertaalde me Al Jazeera uit het Arabisch. De bommen op Gaza, zijn bommen op mijn huis, in Tussen 't Pas 5.