JohanV02 maart 2009 – 19:38

De huidige situatie in Antwerpen

Wettelijk gezien mag iemand sexuele diensten tegen betaling leveren of vragen, maar hieromtrent geen reclame maken, of niet leven van de inkomsten ervan. Tevens is het verboden iemand op een openbare plaats aan te zetten tot ontucht. In de stad Antwerpen heeft men een prostitiebeleid uitgewerkt. Prostitutie is verboden op openbare plaatsen. Er bestaat wel een gedoogzone waar prostitutie niet of minder bestraft wordt. In de gedoogzone van Antwerpen wordt reclame gemaakt en de prostituees leven van hun inkomsten. De partners van een prostituee leven ook van deze inkomsten. Om in deze gedoogzone een prostitutiehuis te mogen uitbaten moet men een vergunning hebben. Voor deze vergunning bestaat er de vereiste van een geschiktheidverklaring van een raamprostitutiepand. Deze vergunning handelt over bouwkundige voorschriften en leeftijdsvoorwaarden maar niet over het reguleren van de prostitutie zelf. Er wordt in deze reglementering wel verwezen naar de werkruimte waar de sexuele handelingen verricht worden. De vergunning houdt geen goedkeuring voor het beoogde gebruik in. Gezondheid komt nergens voor in het hele reglement. Tevens zijn er administratieve sancties voorzien in Antwerpen voor klanten van illegale prostitutuees buiten de gedoogzone. Voor inbreuken op de geschiktheidsverklaring van raamprostitutiepand zijn er ook administratieve sancties voorzien. In de kranten en op websites wordt reclame gemaakt voor sexuele diensten aangeboden in Antwerpen. De stad Antwerpen neemt maatregelen voor de openbare orde en de goede zeden, maar is uiteraard sterk beperkt door de federale wetgeving. De prostitutie blijft tot op heden in een schemerzone met maatregelen die elkaar tegenspreken. Het prostitutiebeleid is ambigu. Een regeling op federaal niveau dringt zich dan ook op.

Overheid moet geen keuzes maken voor het individu

Iemand die om welke reden dan ook, een prostituee wil bezoeken, moet dit recht kunnen uitoefenen. Het is niet de taak van een overheid om morele keuzes te maken in de plaats van een individu. Iemand die ervoor kiest om prostituee te worden, moet deze beroepskeuze kunnen waarmaken. Echter, gedwongen prostitutie moet illegaal blijven. Het kan niet dat een individu of een organisatie een ander individu verplicht haar of zijn lichaam te verkopen. Dit druist regelrecht in tegen de fundamentele vrijheid van elk individu. Elk individu heeft de vrijheid te doen al wat hij of zij wil, zolang de vrijheid van anderen hierbij niet in het gedrang komt. Want waar de onvrijheid van een ander begint eindigt de vrijheid van zichzelf. En de fysische integriteit van een individu is een van de meest fundamentele rechten in de samenleving. Aantasting van de fysische integriteit kan immers alleen bij wijze van grote uitzondering in een algemeen hoger maatschappelijk belang. Dit is uiteraard niet aanwezig bij gedwongen prostitutie. Maar vrije prostitutie is fundamenteel een voorbeeld waar de prostituee in kwestie en en de klant recht hebben op het maken van hun eigen keuzes. Nu maakt de overheid de keuze in hun plaats.

Regularisering komt volksgezondheid ten goede

Door de legalisering van vrije prostitutie kan men de sector reguleren. Men kan gedwongen prostitutie dan ook beter bestrijden. Men heeft dan immers een registratie van prostituees zodanig dat een controle van de sector mogelijk is. Iemand die niet over de vereiste vergunning beschikt werkt dan illegaal. Nu heeft niemand een vergunning. Het is aangewezen dat elke vrije prostituee een vergunning krijgt, die bijvoorbeeld om de drie maanden vernieuwd wordt. Deze vernieuwing hangt af van de resultaten van een medisch onderzoek . Tijdens dit medisch onderzoek kan men controleren of de prostituee in kwestie geen geslachtsziekte of andere besmettelijke ziekten heeft. Indien de prostituee een ziekte heeft die de gezondheid van de klant in gevaar kan brengen, wordt de prostituee medisch afgekeurd. Wanneer de aandoening genezen is, kan de afgekeurde prostituee via een nieuw medisch onderzoek haar of zijn herintrede in de arbeidsmarkt doen. Als het medisch onderzoek positief is, kan de prostituee opnieuw aan de slag gaan. Bij een negatief resultaat, moet de prostituee wachten tot zij of hij een nieuwe vergunning kan aanvragen. Zoals de situatie nu is, weet de klant van een prostituee totaal niet welk risico hij of zij loopt. Een legalisering en regulering maakt hier een einde aan. Elke prostituee krijgt dan een green card. De klant kan aan de hand van deze green card zien of de prostituee een door de overheid erkend medisch onderzoek ondergaan heeft in de laatste drie maand, met een positief resultaat als gevolg. Dit gaat de verspreiding van seksueel overdraagbare aandoeningen zoals aids tegen en komt de volksgezondheid ten goede.

Legalisering brengt prostitutie uit de schemerzone

Door het illegaal statuut van prostitutie is de organisatie van deze sector in handen van personen die aanleunen bij criminele middens. Door de legalisering komt er ook een einde aan de invloed van duistere figuren en criminele kringen op deze sector. Immers, prostituees kunnen dan werken voor een gewoon regulier bedrijf. Op deze manier komen bedrijven, wiens core business het verhuren van seksuele diensten is, in de normale economie terecht. Zij betalen dan ook belastingen, zoals elk normaal bedrijf en zijn onderworpen aan de normale regels en marktwerking van de economie. Zoals in de rest van de economie kan dan streng opgetreden worden tegen niet legale werkzaamheden. Ongeregelde prostitutie blijft immers gepaard gaan met criminaliteit.

Om al deze redenen moet de overheid de prostitutiesector volledig legaliseren en regulariseren. De overheid moet geen keuzes maken in de plaats van het individu. De individuele vrijheid staat voorop, zolang zij niet in conflict komt met de individuele vrijheid van anderen. De regularisering komt de volksgezondheid ten goede. En de legalisering brengt prostitutie uit de schemerzone.

Johan Van Woensel