Katrien Demuynck03 maart 2009 – 19:37

De Cubaanse regering bestaat uit twee delen, de staatsraad - een soort raad van wijzen - en de ministerraad. Sommige regeringsleden zetelen in beide organen. Aan het hoofd staat de president met een aantal vice-presidenten. Alle organen worden bevestigd door het parlement.
De meest opvallende verandering die doorgevoerd werd is de benoeming van Bruno Rodríguez als minister van Buitenlandse Zaken. Hij neemt de functie over van Felipe Pérez Roque, die ze gedurende bijna 10 jaar bekleedde. Bruno Rodríguez was reeds vice-minister van Buitenlandse Zaken en omkaderde ondermeer de omvangrijke en langdurige Cubaanse medische missie in de Himalaya na de zware aardbeving in Pakistan. Het is niet uitgesloten dat de mogelijke perspectieven die de verkiezing van Obama biedt voor de relaties VS-Cuba meegespeeld heeft bij de vervanging van Felipe Perez Roque door Rodríguez. Pérez Roque staat bekend als een briljant minister, maar heeft ook herhaaldelijk klare posities ingenomen in de VN tegen de blokkade van de VS, voor de terugtrekking van de troepen in Irak, voor de sluiting van de basis op Guantanamo enz.
Een tweede opvallende wijziging is de vervanging van Carlos Lage als secretaris van de ministerraad, een functie die op zich geen autoriteit inhoudt maar vooral ondersteunend is. Carlos Lage blijft wel vice-president. Hij staat gekend als de architect van de economische hervormingen in de jaren '90 en vormde samen met Perez Roque het bekende gezicht van de Cubaanse regering naar buiten uit.
Verder worden nog een aantal ministeries gefusioneerd. Daarbij werd Rodrigo Malmierca, ex-ambassadeur in België, Luxemburg en de EU en top diplomaat voor de VN, benoemd als minister van het nieuwe ministerie van Buitenlandse Handel en Investeringen.
Er wordt heel wat gespeculeerd over deze 'plotse' of 'onverwachte' herstructurering. Het is nochtans reeds de vijfde op rij, hoewel meest ingrijpende, sinds Raul president werd.
Hoewel in totaal een tiental ministers veranderd worden heeft de pers uiteraard vooral belangstelling voor bij ons bekende figuren. Ook bij ons wisselen ministers, ondanks hun eventuele expertise, nochtans regelmatig van post. Het lijkt daarom voorbarig om verstrekkende conclusies te trekken.