Jan Hertogen06 mei 2009 – 19:33

Het kan (ver)keren

Het is de eerste maal in de geschiedenis van de Kommunistische Partij van België dat, naar ons weten, een positief stemadvies gegeven wordt voor de Partij van de Arbeid en dit op voorstel van de Antwerpse afdeling maar in overleg met de nationale KP-stuurgroep voor een Links Alternatief.

Hiermee geeft de KP haar vers lidmaatschap van European-Left-Europees links - http://www.European-left.org een concrete gestalte.

In 1977 schreef Jef Turf nog in Een Politieke Identiteit voor communisten": ‘De organisatie Alle Macht aan de Arbeiders is gegroeid uit de katholieke kleinburgerij en vindt haar oorsprong in de Katholieke Universiteit van Leuven. (...) Zij hebben naar de vorm veel kenmerken van hun godsdienstige opvoeding overgeno¬men: hun ideologie stoelt op enkele eenvoudige dogma’s die steeds herhaald worden, zij werken met een catechismus, vat¬ten hun taak op als een apostolaat en zijn totaal afkerig van wat maar iets met de Kommunistische Partij te maken heeft. Hun voornaamste inspiratiebronnen zijn verlegd van de he¬mel naar de aarde: het zijn de bijbelse geschriften van Mao...’ Ook Koen Calliauw had het in de De Rode Vaan van 1 november ’73 nog over De nozems van deze jaren wanneer hij het over AMADA had.

Door het toetreden tot Europees Links door de KP naast de PC als vaste leden en de CAP als waarnemend lid, is er blijkbaar een draagvlak gegroeid dat een nieuw perspectief opent voor een verzameling van linkse krachten, links van de Spa, met inbegrip van de oude en nieuwe communistische partijen. De oproep van de Union Communist Bruxelloise-Communistische Eenheid Brussel om op 1 mei in Brussel de traditie van een ‘communistische’ betoging verder te zetten en te ondersteunen kadert in dit nieuwe draagvlak waarbij Europees-links een referentiepunt en catalysator kan zijn. Forger l’unité-De eenheid smeden zoals UCB-CEB op haar spandoek in de ‘Sint-Gillis’betoging meedroeg.

Hieronder volgt de perstekst van de Kommunistische Partij – Antwerpen:

De Kommunistische Partij-Vlaanderen (KP) staat voor een links alternatief; dat voeren we sinds enkele jaren zelfs officieel in onze 'ondertitel'.

Dat er dringend een alternatief nodig is, hoeft geen betoog meer. Het neoliberalisme heeft gefaald en de gevolgen zijn dramatisch, sociaal en financieel; de gehele economie ligt wereldwijd op zijn gat. Zelfs de liberale hardliners snappen dat er wat moet veranderen. Men schrikt er zelfs niet voor terug om socialistische recepten uit de kast te halen (vb. banken nationaliseren, drastische overheidstussenkomsten) Alleen malen die er niet om of die maatregelen sociaal uitpakken of niet. Het gaat er hen om het systeem (het kapitalisme) te redden, de uitwassen te bestrijden, de crisis te beheren -overigens met ons (belastings-) geld-; men wil op termijn de winsten veiligstellen. Aan de winstlogica wordt niet geraakt. Winstmaximalisatie blijft het doel, de rest (gelijkheid, rechtvaardigheid, (economische) democratie, koopkracht, herverdeling, etc...) blijft daaraan ondergeschikt. M.a.w. is iedereen het erover eens dat het anders moet, maar is er geen consensus dat we nu echt werk moeten maken van een alternatief.
Of het zover zal komen hangt o.a. af van de de goede-oude links-rechts krachtsverhoudingen; noem het bij naam: de klassenstrijd.
In een parlementaire democratie zoals de onze, spelen verkiezingen daarin geen unieke, maar een belangrijke rol (daarnaast is er ook nog een civiele strijd, een syndicale strijd, ...).

Al geruime tijd gaat de KP niet meer als zelfstandige partij naar de verkiezingen. Waar mogelijk zetten we KP-ers op andere progressieve lijsten, maar voor de KP kan er als dusdanig niet gestemd worden. Dat is een bewuste keuze. We zijn er ons immers van bewust dat in het kader van de krachtsverhoudingen, het er op aan komt om de linkse, progressieve stemmen in Vlaanderen niet te verdelen. We ijverden/ijveren daarom ook steeds voor een constructieve bundeling van die linkse krachten, terwijl we tezelfdertijd -op een fundamenteler vlak- ook ijverden en ijveren voor een radicalisering van de linkerzijde. Niet de eigen KP-kapel, maar Links in het algemeen versterken (op z'n minst: niet verder verdelen) en nu meer dan ooit radicaliseren; daar gaat het om.
De KP riep daarom steevast op om tijdens verkiezingen te kiezen voor de meest progressieve mensen op de z.g. progressieve lijsten die kans maken om verkozenen te krijgen en dus om enigszins te kunnen wegen op politiek-partlementair vlak. 'Een nuttige stem uitbrengen', heet zoiets.

Tot voor kort waren o.i. de mogelijkheden om 'nuttig te stemmen' beperkt: stemmen voor de meest progressieve, meest linkse mensen op de SP.a-, of Groen!-lijsten. Deze situatie is sinds kort enigzins veranderd. Mede door de sociaaleconomische toestand die een radicaler alternatief steeds nadrukkelijker aan de orde stelt en het interne veranderingsproces dat we binnen de PVDA ontwaren, lijkt ons een PVDA-stem in Antwerpen ondertussen ook een mogelijkheid; in het bijzonder een stem voor hun voorman Peter Mertens.
Het vernieuwingsproces van de PVDA is o.i. alvast nog niet voleindigd, we bekijken het wel positief. Het kan o.i. ook grotere delen van de bevolking aanspreken, in die mate misschien wel dat het in de provincie Antwerpen (waar de PVDA traditioneel relatief sterker staat dan elders) uitzicht biedt op een verkozene. Mocht het zover komen, dan zou dat kunnen tellen als signaal; een signaal aan politiek Vlaanderen en aan de Vlaamse linkerzijde.

KP-Antwerpen in overleg met de nationale KP-Stuurgroep voor een Links Alternatief.

http://www.kp-online.be