Groene Gordel Front17 februari 2010 – 10:38

daalde er maar een vrede neer
zoals de bomen ruisen en de stroom
onthaast: vriend, we worden voortgejaagd
door oude plagen, dit is de tijd
van profeten met uitgesneden tong

we zijn een volk van klagers
al zakken we verzadigd onder tafel
en slempen kan de roep niet dempen,
de stille gezichten waarvan onze
fotografen fraaie beelden maken

de vrede is meervoudig, ze is
een zaak van delen, nog steeds
worden vis en brood vermenigvuldigd
en vreten de raven wat de mussen ontberen

en toch, mijn vriend, we zijn nochtans
samen van de teerste soort, we kennen
de deernis en het mededogen

zeker, ons bloed dat ruist met de kruinen
en we hebben de golven lief zoals die
aan de oevers raken met vingertoppen
van schuim: wij schuwen de veroveraars,
onze enige raket is een sonnet

we smeken de goden van hemel en aarde:
laat nu maar een vrede dalen zoals boven
ons hoofd het loof zijn kalme zangen
aanheft in troostende tonen
en de stroom zijn zwaar geladen boten
draagt met een geduld van eeuwen

daalde nu maar deze vrede neder
de nederigheid van kreupelhout
waarin mezen zich verschuilen
we zijn een vadsig volk van klagers
in een stenen verdorven oerwoud
terwijl elders boven de tenten
onze intelligente raketten huilen
en dromen omkomen door een technische fout
Staf De Wilde, Lappersfort Poets Society http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php

PS. Nacht & nevel in de duisternis van het Poëziebos ( week van het bos met Staf & co )
http://www.bondbeterleefmilieu.be/nacht/index.php/260