Eén on-line artikel op het web van Het Belang Van Limburg kreeg me gisteren direkt aan 't lezen: "Vijf allochtone schepenen?", vooruitblikkend op de verkiezingen in Limburg.

Allochtonen die de ambitie hebben om hun eerste schepenzetel te veroveren of hun reeds behaalde schepenzetel bevestigd willen zien. "Niets mis mee", zeg je? Tuurlijk niet. Ambitie moet er zijn. Maar de cruciale vraag is natuurlijk: welke lading dekt die ambitie?

Een Turks gemeenteraadslid van de CD&V-Genk (Ali Caglar), die zich met de verbetenheid van een pitbull gefocust heeft op een schepenzetel, schrijft. “Als ik nu nog geen zetel krijg, durf ik straks niet meer buiten te komen...In 2003 heb ik nog meegedaan aan de nationale verkiezingen en daar heb ik 21.000 stemmen gehaald, maar ook daar is niks uit de bus gekomen. Daarom heb ik bij de laatste Vlaamse verkiezingen niet meer meegedaan, want ik wil mijn kiezers niet bedriegen. Maar nu komt het dus normaal gezien allemaal in orde. Ik hoop het echt, niet voor mezelf, maar voor mijn kiezers.” (HBVL 28/08/06)

Zou de kiezer niet eerder wakker liggen van de realisaties van deze ambitieuze, jonge migrant? Welke zijn z'n geloofsbrieven, verspreid over 6 jaar gemeentepolitiek? Heeft hij z'n nek uitgestoken voor de Genkse bevolking? Heeft hij diezelfde verbetenheid aan de dag gelegd om naar de mensen te gaan om hun vragen te aanhoren en hun grieven om te zetten in concrete realisaties? En dan denk ik spontaan aan de vele honderden gezinnen die jaren op de wachtlijst staan voor een sociale woning. Heeft hij in die 6 jaar enige verantwoording moeten afleggen aan zijn kiezers? Niets gehoord, niets gezien, althans. Met welk "recht" eist hij nu die schepenzetel op?

Is het niet eerder een knauw in z'n bast wanneer ie wéér naast het felbegeerde schepenambt grijpt? Neen, neen, want volgens hem wilt hij die schepenzetel voor z'n kiezers. Voor niemand anders. Punt uit.