han26 september 2006 – 14:33

Ter Zake
Open brief

Er is nog hoop in dit gedicht: woorden
hoeven niet langer een liefje, opgemaakt
in het bed van één nacht. Ze willen opnieuw
gillend wakker worden uit de ongehoorde

droom van het geoefend zwijgen. Zoals hier.
Dan strak als sneeuw, die ieder landschap
kleur oplegt, de verveling doorbreken.
Woorden moeten op stap, van deur op een kier

tot alle deuren open, en daar het brood
van de verbeelding verdelen. Meer dan ooit
tot geen meer kan zeggen: wij wisten het niet.

Het is nog niet te laat, al hangt de winter
luidkeels en hardhandig zijn leuzen op in de
bomen. Wie nu nog zwijgt moet alles vrezen.

Koen Stassijns