han26 september 2006 – 15:07

De stowaway

Diep in het ruim, in een container,
heet en droog als een warme luchtoven,
tussen beeldschermen en stereoketens,
ligt Mbembe in zijn eigen adem gaar te stoven;
er is al dagen - maar hoe moet je dat hier meten? -
niks meer te drinken of te eten
en Ngugi ruikt al, neusverdovend,
naar stront en beendermeel;
het wordt moeilijk hier nog te geloven
in de sneeuw, in koelte en in regen,
in zich vrij kunnen bewegen,
in een kleine auto misschien, of toch een fiets,
in dokters die je liefdevol verplegen,
in stenen huizen langs helverlichte wegen -
waar hij eindeloos zou wandelen want
je komt er nooit patrouilles tegen.

Dan knarsen de ijzeren deuren open,
stemmen, lucht, een priemend licht;
iemand valt over Ngugi, kruipt recht,
slaat Mbembe hard in het gezicht.

Vlak voor de sneeuw en de regen, de dokters
en de fiets, knarsen de deuren weer dicht.

Bart Plouvier