GROEN!08 november 2006 – 18:18

België en Vlaanderen falen op vlak van klimaatbeleid
Noch de federale noch de Vlaamse regering kan een geloofwaardig palmares inzake klimaatbeleid voorleggen. Federaal minister Tobback troost zich met het feit dat de CO2 emissies minder snel stijgen dan onze economie, Vlaams minister Peeters met het feit dat de CO2-emissies de laatste twee jaren sneller dalen. Maar de trieste waarheid is dat België op dit moment bijna 1% meer CO2 uitstoot dan in het referentiejaar 1990, Vlaanderen 1,9% meer. Met de nu lopende maatregelen zullen we de Kyoto-norm niet halen. Hoezeer de ministers ook goochelen met cijfers.

Om het gat met de Kyoto-norm dicht te rijden willen zowel de Vlaamse als de federale regering massaal beroep doen op de aankoop van vervuilingsrechten in het buitenland. Op dit moment is al 110 miljoen euro begroot om vervuilingsrechten te kopen. De milieubeweging berekende zelfs dat alle regeringen samen voor bijna € 450 miljoen aan emissierechten zouden opkopen. Dit is een smak geld die men veel beter zou investeren in schone productiewijzen en groene jobs in onze eigen economie.

Het Groen!-klimaatplan
Groen! stelt vandaag een klimaatplan voor met ambitie. We willen dit plan op termijn zelfs vastleggen in een klimaatwet zodat jaar op jaar kan geëvalueerd worden of onze regeringen echt werk maken van een beter klimaat.

Groen! wil de uitstoot van broeikasgassen halveren tegen 2030 en verminderen met 80 % tegen 2050. België en Vlaanderen moeten naar Zweeds voorbeeld radicaal kiezen om de komende decennia te evolueren naar een “carbon free economy” (CO2-vrije economie). Groen! wil tegelijk werk maken van de geplande uitstap uit kernenergie en de verouderde kolencentrales vroeger sluiten. In de overgangsperiode kiezen we voor moderne elektriciteitscentrales met hoog rendement op basis van gas en voor de inzet van duurzame biobrandstoffen.

Groen! wil daarom werken aan een echte energierevolutie, waarbij ook onze afhankelijkheid van grootschalige energieproductie en transmissie verminderd wordt. De twee grote stroompannes op enkele dagen tijd tonen aan dat er hier een probleem is.
Het alternatief van Groen! is gebaseerd op de drie E’s : energiebeparing, energie-efficiëntie en energievernieuwing.

Bedrijven, verkeer, gezinnen moeten alle minder energie verbruiken.
Daarnaast dienen producten en productieprocédés stukken energie-efficiënter te worden.

Lage energiewoningen en zuinige wagens worden de norm: tegen 2030 bijv. het 3-liter-huis voor verbouwingen, de drie-liter-wagen voor verplaatsingen, tegen 2050 het 1-liter-huis, de 1-liter-wagen. De overheid legt deze normen wettelijk vast, als blijkt dat de industrie haar engagementen niet nakomt.

Groen! vindt dat de overheid voor de energieproductie bijzonder sterk moet inzetten op uitbouw van 100% hernieuwbare energiebronnen (windenergie, photovoltaïsche cellen, kleinschalige waterkracht). Groen! wil verder onderzoeken of het haalbaar is om tegen 2030 30% van onze energieproductie te verzorgen op basis van hernieuwbare energiebronnen, en tegen 2050 50%.

Als sluitstuk van een energieplan willen we ook beroep doen op groene fiscaliteit: verspilling van energie kan duurder worden, arbeid goedkoper : België staat nog altijd nergens wat de realisatie van een geloofwaardige CO2-energie-heffing. In het transport kan deze de vorm aannemen van een slimme kilometerheffing.

Groen! wil dat 1% van het BNP gebruikt wordt voor doortastende klimaatinvesteringen.
Dit geld kan onder meer komen van een heffing op de emissierechten die nu gratis en bijzonder gul werden toegewezen aan de industrie.

Kyoto Plus: inzet van de federale verkiezingen
Groen! vraagt dat Verhofstadt als hij terug is van Nairobi meteen werk maakt van een Kyoto Plus Plan, waarin hij (1) aangeeft hoe hij de Kyoto-norm zal halen en dat vooral met binnenlandse maatregelen, en (2) welke engagementen België en de gewesten aangaan op langere termijn, tegen 2030 en 2050. Het klimaat staat gelukkig terug hoog op de politieke agenda en wordt voor Groen! ook inzet van de federale verkiezingen. Alle regeringen en partijen moeten kleur bekennen en zeggen waar ze echt voor staan vóór de stembusgang.