Marc-Antoon23 januari 2007 – 12:53

Het ACV en de Franse vakbond CGT hebben in Guinée goede contacten. Gisterenavond stuurden ze samen met de Afrikaanse vakbond ODESTA een solidariteitsstatement uit. Vanmorgen namen ze deel aan een spontane betoging. En achter de schermen wordt hard gewerkt aan het mobiliseren van internationale en politieke steun.

Een woordje uitleg over de crisis door vakbondsleider Camare Louseny uit Guinée.

Camare Louseny zit in het bureau van de USTG (Union Syndicale des Travailleurs Guinéens): "Deze crisis valt niet uit de lucht. Dit is het gevolg van een eerste staking in februari-maart 2006. De akkoorden die die staking opleverde, werden nooit uitgevoerd. In juni bleek bij een evaluatie dat slechts 30% een begin van uitvoering had gekend."

"Die akkoorden betroffen onder meer een daling van de olieprijs, de creatie van een sociaal vangnet voor ambtenaren, om creatie van een speciaal statuut voor leraren, en maatregelen tegen de moordende depreciatie van de Guinese frank. Één euro is momenteel gelijk aan 9000 Gf. Het gemiddelde maandsalaris is 150.000 GF. Terwijl een zak rijst enkele maanden gelden 30.000 GF koste, kost die nu 145.000 GF! Hoe wil je dat werkmensen in zo’n situatie in staat zijn om te werken en om hun gezin voeden? Daarom ook staat heel de bevolking achter deze staking."

"Sinds 10 januari ligt het land plat. Eerst werden veertig vakbondsfgevaardigden gearresteerd (die zijn ondertussen onder druk vrijgelaten). Gisteren zijn op één dag 23 mensen vermoord door politiekogels. Ondanks de repressie blijven we mobiliseren. En de bevolking blijft ons steunen. De vakbonden staan trouwens niet alleen. Ook de andere sociale bewegingen – en zelfs de religieuze leiders, die aangeboden hebben om te onderhandelen – nemen deel aan het verzet. Iedereen heeft er genoeg van. Ook binnen het leger staat men aan onze kant. De soldaten weigeren uit hun kazernes te komen om onze opstand te onderdrukken. Iedereen heeft er genoeg van."