Nigeriaanse verkiezingsmachtsstrijd alweer vernedering voor het volk

Thierry20 april 2007 – 08:13

Door een vooraanstaand EU waarnemer werden de Nigeriaanse nationale verkiezingen in 2003 niet als een zaak van onderontwikkeling van het volk aangestipt maar van een overorganisatie van de machtigen. Dat dit laatste op zijn minst zacht uitgedrukt is, verklaart waarom de verkiezingen tegelijk een belediging voor het Nigeriaanse volk werden genoemd. Waarnemers brengen nu al uit dat de huidige stembeurt van 14 en 21 april ongetwijfeld een herhaling van het scenario van vier jaar geleden wordt. Alweer een vernedering voor het Nigeriaanse volk.

Volgens NGO's, mensenrechtenorganisaties en lokale vakbonden is er bij de gouverneurs- en staatparlementaire verkiezingen van afgelopen zaterdag 14 april in minstens tien van de 36 staten op grote schaal fraude gepleegd. Zoveel is duidelijk, dat in de Nigeriaanse verkiezingsmachtsstrijd alles op het spel staat: twee derden van de zittende gouverneurs moet tegen wil en dank na twee volle termijnen stoppen. Het zelfde geldt op federaal vlak voor president Obasanjo, waarbij nu al zo goed als vaststaat dat de verkiezingen van afgelopen zaterdag in 26 staten een gedoodverfde maar wellicht afgedwongen overwinning worden voor de kompanen van z'n PDP partij. Eeuwige concurrent Buhari van de ANPP tikt voorlopig op een zevental zetels af met vooral een overwicht in het hoge Noorden. Vraag is of dit eveneens de tendens is voor de presidentsverkiezingen van morgen 21 april. Vier jaar geleden stonden de zaken er immers niet anders voor en ook dan riep Buhari en zijn aanhangers uit het moslimnoorden de overwinning eenzijdig voor zichzelf uit. Deze week nog werden alle hens aan dek gezet om het morgen op een verkiezingsboycot te doen uitlopen.

Verkiezingen in Nigeria kunnen met alle moeite van de wereld een volksgebeuren worden genoemd. Feit is dat de massale olieopbrengsten van het land maandelijks 10 miljoen Euro opleveren voor elk van de 36 deelstaten. Het is alom bekend dat de gouvernementele top hiervan meer dan het beste weet af te romen. We moeten wel spreken van een vaak niet aan te zien kruin dat in zijn omgeving en tot ver weg altijd alles in zijn voordeel weet te bepalen, ongeacht of hierbij mensenlevens gaan sneuvelen. Het Nigeriaanse volk maakt het alle dagen mee: regeren is terreur zwaaien, ertegen ingaan titanenwerk. De tragische kroon op het regeringswerk zijn zeker de verkiezingen waarbij spanningen aan de top wel heel hoog opstijgen en zoals altijd in Nigeria, zo weet de arbeider in de straat te vertellen, wordt hierbij alle stoom in staat van repressie op de volksmassa afgereageerd. Afgelopen zaterdag nog werd in een wijk in het Noorden een jongetje van negen koelbloedig de keel overgesneden alleen maar omdat hij op de buurtmarkt hier en daar zijn eigen boodschap wou verspreiden: "We willen Buhari". Volwassenen uit de sloppenwijken weten ondertussen al dat ze zich in volle verkiezingstijd veiligheidshalve maar beter gedwongen huisarrest opleggen. Helaas loopt een straatkind daar af en toe wel naïef tussen, niet wetend dat het de binnensmonds verzuchtingen van zijn vader best niet luidop gaat denken.

Trieste verhalen nagelaten is de absolute speelbal van de Nigeriaanse top dan toch de armste boerenbevolking die als een soort van levend verkiezingsschild wordt opgesteld om bij stembussen alle schijn voor de buitenwereld hoog te houden. Verkiezingen vallen immers traditiegetrouw in het regenseizoen en daarom worden door politieke ploegbazen beschermde busjes ingelegd om hele dorpen in blok naar de stembiljetten te brengen. Voor dit laatste gaan deze wellicht niet veel vermoedende en ongeletterde mensen eenvoudigweg in open rijen achter de poster van hun favoriet aanschuiven. In de kiesbureaus is het anderzijds vaak levensgevaarlijk om zónder die speciale begeleiding te komen opdagen. De rest van de noodzakelijke stemlijsten wordt dan met wat administratief gegoochel en zonder scrupules aangevuld, ongeacht of daarbij alle overledenen van het afgelopen jaar plots opnieuw een naam moeten krijgen.

Tenslotte, in dit laconiek melancholische verkiezingscircus mogen we zeker ook de zogenaamde area boys niet vergeten, een soort van privé-garde waarvan in Nigeria elke politiek gerespecteerde zich weet te bedienen. In de praktijk zijn deze boys niet minder dan ordinaire moordbendes met een meer dan duister heden en met als enige missie, vooral dan in volle verkiezingsstrijd, om zoveel mogelijk aanhang van de politieke tegenstand te laten uitschakelen. "Onschadelijk maken", wie zal zeggen of dit ook morgen weer het laatste woord wordt van een land dat er prat op gaat zich in betere tijden zonder blozen tot «moeder van Afrika» te kunnen kronen? Ik kan het dan ook niet laten en wil voor mezelf een laatste vraag stellen: zal ooit, wanneer democratie echte volkstaal wordt, dit systeem van politieke precisie-uitzuiveringen plaats nemen op de beklaagdenbank van de mensheid?