Koen Albregts16 mei 2007 – 16:14

Ooit was de gemeente het strijdtoneel van de gemeenschappen. Nu is het vooral een paradijs voor wandelaars en lekkerbekken. Welvaart en welzijn nemen toe, voor alle inwoners. Niet onbelangrijk is de bijdrage van Europa aan deze evolutie. De Unie investeerde in natuur en toerisme (en dus in tewerkstelling in eigen regio) en maakte stemrecht voor Nederlandse Voerenaars mogelijk. Zij kozen mee voor goed bestuur met burgemeester Huub Broers en niet voor een zinloze confrontatiepolitiek.

De overheid speelde en speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van deze gemeente. Dat is tenslotte een van de opdrachten van overheden. Ze moeten het initiatief bij burgers en verenigingen aanwakkeren en desnoods zelf ondernemen.

Dat moet niet enkel in Voeren, maar in heel Limburg gebeuren.

Binnenkort zal de Limburgse deputatie haar beleidsverklaring bekend maken. Hiermee worden de lijnen voor de komende jaren uitgezet. ACW heeft in dat verband duidelijke verwachtingen. Enkele speerpunten :

1. Al het Limburgse talent moet ontwikkeld worden. Niet voor niets stijgt het geboortecijfer weer. Het is goed leven in Limburg, hoewel niet voor iedereen. Sommigen zeggen dat die ongelijkheid een motor is voor vooruitgang. Teveel sociale zekerheid zou een hangmat zijn die doet berusten. Te hoge belastingen zouden rijke initiatiefnemers aan het aarzelen brengen. Wie goed kijkt weet beter. Mensen kiezen niet zelf voor armoede en tekort. Bovendien leidt ongebreideld ondernemen tot verloedering van leefmilieu en persverse toplonen.

De echte bedreiging van welvaart en welzijn schuilt in ongelijke kansen. Daarom moeten we onze provincie als goede rentmeesters beheren en elk talent tot bloei brengen. Als we dat nalaten en niet voor elkaar zorgen, zullen we vergrijzen en verzuren.

Dat er inderdaad talent blijft liggen, lezen we af uit de leer- en participatieachterstand in het onderwijs van onze jongeren vergeleken met de rest van Vlaanderen.

Daarom moet de provincie permanent inspanningen leveren om die achterstand weg te werken. Daar bovenop is nu een bijzondere inspanning nodig voor de grote groep allochtone jongeren en andere kansengroepen.

Het is van het grootste belang dat kleuters een goede start nemen in hun schoolloopbaan. Rekening houdend met de lopende projecten, moet daar dringend werk van gemaakt worden.

We moeten een breed Limburgs welzijnsproject uitbouwen, waar integratie, opvoedingsondersteuning en onderwijs elkaar aanvullen en versterken.

2. De zorgsector zal het werkgelegenheidsprobleem mee oplossen. We hebben niet enkel 1900 bijkomende plaatsen in de ouderenzorg nodig. Even belangrijk is hoe we die zorg precies invullen. Naast de individuele zorgvraag verdient ook de (infra)structuur van de sector onze aandacht. Die zal evolueren van hoge gebouwen met lange gangen naar moderne 'woonzorgvoorzieningen' waar goed leven het doel is, op iedere leeftijd en in alle omstandigheden.

Ook hier is de inzet van de provincie onontbeerlijk. Zoniet zullen binnen afzienbare tijd duizenden ouderen hun laatste jaren in ellendige omstandigheden doorbrengen. De kwaliteit van de huizen van veel bejaarden is nu al vaak ondermaats. Op korte termijn houdt dat in dat voor 800 plaatsen bijkomende initiatieven moeten losgeweekt worden in de social profit. ACW ziet geen heil in de komst van allerlei sjieke 'resorts' waar rijken hun oude dag slijten. Het merendeel van de zorg in Vlaanderen heeft geen winstgevend doel en dat moet zo blijven.

De Limburgse instellingen die willen ondernemen, moeten geholpen worden om de verliezen tijdens de opstartperiode te dekken. Daar zit namelijk het knelpunt voor deze noodzakelijke ontwikkeling. Om die jaren te overbruggen moeten LRM-middelen worden ingezet. Dat kan via Lisom of via een op te richten autonoom provinciaal bedrijf.

Bij uitbreiding moet ook het Rollend Woonfonds een plaats vinden in deze strategie. Er zijn met het overblijvende geld van de sociale reconversie de voorbije jaren al enkele honderden plaatsen voor zorgwonen voor doelgroepen in ontwikkeling gebracht. Maar het fonds rolt helaas niet meer. Het betaalt veel te veel intrest aan de LRM. Dat moet stoppen en dat kan, want met het Energiebesparingsfonds is er een voorgaande. Dat fonds leent namelijk aan 2%.

3. De Limburgse huizen moeten energiezuiniger en duurzamer worden om CO2, fijn stof en hoge rekeningen terug te dringen.

85% van de Limburgers woont in een eigen huis. Toch weten velen niet hoe ze energie kunnen sparen en/of hoe ze duurzame investeringen moeten financieren. Omdat ze eigenaar zijn, zal het van henzelf afhangen of ze iets doen en hoe ver ze daar in gaan.

De campagnes voor gedragswijziging moeten iedereen aanmoedigen en zo concreet mogelijk helpen. Basisinvesteringen voor noodzakelijk comfort als verwarming en drinkwater moeten kosteloos zijn en begeleid worden zodat ook degenen met een kleine portemonnee ervan kan genieten. Ook hier is een rol weggelegd voor de LRM. Waarom is er nog steeds geen nieuwe samenwerkingsovereenkomst met de Vlaamse regering? We verliezen tijd in Limburg terwijl zoveel goede ideeën in de lade liggen te wachten. Voogdijminister Van Mechelen van de Open VLD draagt hier een zware verantwoordelijkheid!