Jo
Naam
Jo Creten
Topic(s)
Afrika, fairtrade, milieu, samenleving
About Jo
Ik woonde in Hasselt, Brussel, nu Antwerpen.
Op 29 juli 1980 ben ik geboren in Herk-de-Stad, opgegroeid in de prachtige deelgemeente Schulen.
Ik raakte gefascineerd door onze hoofdstad. Die wirwar van schoonheid en lelijkheid, aantrekken en afstoten. Verloren momenten van geluk tussen razende, rauwe vooruitgang.
Iedereen is zo druk bezig. En soms vraagt een mens zich dan terecht af of het ergens naartoe gaat.
Ik hoop dat je naast je drukke leven nog wat tijd vind voor een gewone, alledaagse vriendschap. Ik heb nog wat onnozele moppen in ruil voor een luisterend oor.
Misschien heb jij ze al gevonden, maar ik ben soms nog heel hard op zoek naar mijn weg tussen het grote alles.
Ik wil graag van iemand afhankelijk zijn. Ik wil emotioneel betrokken zijn. Maar ik ben bang mezelf te verliezen. Ik ken nochtans de parabel van de zaaier. Waarom zie ik dan overal vraagtekens?
Regen. 4x4's. De dood van een kind. Een ander zijn geluk.
Onze wereld?
Bloemen. De dag van de leerkracht. Een leerling slaat een andere.
Onze school?
Chocolade. Cacao. Eerlijke handel.
Voldoende voor het Zuiden?
Het zijn wellicht onze vragen van iedere dag. Vragen waar geen eenvoudig antwoord op is. Misschien komt er helemaal geen antwoord.
Om toch die vragen te kunnen dragen ken ik een remedie: bloemen, chocolade en vriendschap. Vooral dat laatste, eigenlijk.
Een creatieve uitwerking vind je op mijn blog-site www.zuidnoord.be
Website
Berichten
Jo's blog
Human Rights Watch: Letters from Congo ... (En/Fr)
25.11.2008
English (version française plus bas)
Kinshasa, Novembre 25, 2008 - Congolese state security forces have killed an estimated 500 people seen as opponents to President Joseph Kabila and detained another 1,000 in the two years since internationally backed elections brought him to power, Human Rights Watch (HRW) said Tuesday.
"While everyone focuses on the violence in eastern (Democratic Republic of) Congo, government abuses against political opponents attract little attention," said Anneke Van Woudenberg, senior researcher in the Africa division of Human Rights Watch. "Efforts to build a democratic DR Congo are being stifled not just by rebellion but also by the Kabila government's repression," she added.
In a 96-page report, "We Will Crush You: The Restriction of Political Space in the Democratic Republic of Congo," HRW said that Kabila gave orders to "crush" or "neutralize" the "enemies of democracy."
Kabila came to power in 2006 after elections that were supposed to bring stability to a country still in tatters after the 1998-2003 war, which UN agencies say caused the deaths of over 5 million people. However, the elections themselves were marred by violence and armed clashes have continued in the east of the sprawling nation despite Kabila taking over the reins of powers. Fighting between Tutsi rebels loyal to rebel general Laurent Nkunda, which has simmered for years, and government troops exploded into full-scale conflict in October after beginning to ramp up in August.
Over 250,000 civilians have been displaced since August as results of the clashes, creating the potential for a humanitarian catastrophe, aid agencies say.
However, in western DR Congo, Kabila's subordinates - working through the paramilitary Republican Guards, the police and the intelligence services - have quietly been cracking down on political opponents, HRW said. According to HRW, supporters of Jean-Pierre Bemba, one of the defeated presidential candidates, and members of other political parties were targeted. The bodies of those summarily executed were dumped in the Congo River or secretly buried in mass graves, HRW found after conducting hundreds of interviews with officials, victims and witnesses.
"They (republican guards) took 10 of the prisoners, tied their hands, blindfolded them, and taped pieces of cardboard over their mouths so they couldn't scream," one witness, who was being held in a military camp, told HRW in the report. "The captain ... took them away ... I knew one of the guards and asked what had happened. He said the others had been taken to the [Congo] river near Kinsuka and killed," the witness continued. Detainees were beaten, tortured and forced to sign confessions saying they were involved in coup attempts against Kabila, witnesses told HRW. "They gave me electric shocks all over my body. They put the electric baton in my anus and on my genitals ... I cried so much that I could hardly see any more. I shouted I would sign whatever they wanted me to," a former detainee held at Kin-Maziere prison said.
HRW, which said that foreign governments deliberately buried reports on the repression, called for a high-level task force to document the abuses and secure the release of those being held illegally. "The Congolese people deserve a government which will uphold their democratic rights, not one that represses opponents," Van Woudenberg said. "An important first step would be to bring to justice those officials responsible for killings and torture." (dpa)
Read the HRW-report: http://www.hrw.org/sites/default/files/features/congo_for_launch/index.h...
See also the MSF-AZG website www.condition-critical.org
Français
Kinshasa, le 25 novembre 2008 - Les forces de sécurité congolaises gouvernementales ont tué environ 500 personnes et en ont détenu environ 1000 autres, dont beaucoup ont été torturées, au cours des deux années qui se sont écoulées depuis les élections censées apporter la démocratie, a déclaré Human Rights Watch dans un rapport publié aujourd'hui. La répression brutale contre les opposants présumés a commencé pendant les élections de 2006 qui ont porté au pouvoir le Président Joseph Kabila, et elle s'est poursuivie jusqu'à aujourd'hui.
Le rapport de 96 pages, « 'On va vous écraser': La restriction de l'espace politique en République démocratique du Congo », documente l'utilisation par le gouvernement de Kabila de la violence et de l'intimidation pour éliminer les opposants politiques. Human Rights Watch a constaté que Kabila lui-même donnait le ton et la direction en donnant des ordres pour « écraser » ou « neutraliser » les « ennemis de la démocratie », impliquant qu'il était acceptable d'utiliser une force illégale contre eux.
« Tandis que tout le monde se concentre sur les violences dans l'est du Congo, les exactions du gouvernement contre les opposants politiques attirent peu d'attention », a observé Anneke Van Woudenberg, chercheuse senior à la division Afrique de Human Rights Watch. « Les efforts pour construire un Congo démocratique sont étouffés non seulement par la rébellion mais aussi par la répression menée par le gouvernement de Kabila. »
Au deuxième anniversaire de la victoire électorale de Kabila, le 28 novembre 2006, le Congo demeure appauvri et dominé par les conflits. Les personnes qui dans l'ouest du Congo contestent les politiques gouvernementales font l'objet d'une répression brutale, tandis que dans l'est le conflit armé avec les forces du général rebelle Laurent Nkunda ont abouti à de terribles atrocités commises par toutes les parties.
Le rapport s'appuie sur des mois de recherche intensive sur le terrain et comprend des entretiens avec plus de 250 victimes, témoins et fonctionnaires. Human Rights Watch a documenté la façon dont les subordonnés de Kabila ont agi par le biais de plusieurs forces de sécurité gouvernementales - notamment la Garde Républicaine paramilitaire, une « commission secrète », le bataillon spécial Simba de la police et les services de renseignement - pour réprimer les opposants présumés à Kinshasa, la capitale, et dans la province du Bas Congo.
A la suite des élections de 2006, qui ont été largement financées par des bailleurs de fonds internationaux, les gouvernements étrangers se sont employés à gagner les faveurs du nouveau gouvernement de Kabila et ont gardé le silence sur les atteintes aux droits humains et sur l'autorité de plus en plus répressive du gouvernement. Les rapports des Nations Unies décrivant l'implication du gouvernement dans des crimes à motifs politiques ont été délibérément enterrés ou publiés trop tardivement pour avoir un impact significatif sur les événements, selon ce qu'a constaté Human Rights Watch.
Le rapport établit que des agents de l'Etat ont particulièrement pris pour cible les personnes originaires de la province de l'Equateur ainsi que d'autres soupçonnées de soutenir le candidat présidentiel vaincu, Jean-Pierre Bemba, et aussi des adhérents du Bundu Dia Kongo (BDK), un groupe politico-religieux basé au Bas Congo qui encourage une plus grande autonomie provinciale et a recueilli un appui considérable aux élections législatives.
Au moins 500 opposants présumés du gouvernement ont été tués délibérément ou exécutés sommairement. Dans certains des épisodes les plus violents, des agents de l'Etat ont tenté de dissimuler les crimes en jetant des corps dans le fleuve Congo ou en les enterrant en secret dans des fosses communes. Des fonctionnaires ont bloqué les tentatives d'enquêtes de la part des membres de l'ONU chargés des droits humains, de défenseurs congolais et internationaux des droits humains, et de membres de la famille des victimes.
Les détentions se sont produites par vagues d'arrestations au cours des deux dernières années. Des détenus et d'anciens détenus ont décrit les actes de torture, notamment des passages à tabac, des coups de fouet et des simulacres d'exécutions, ainsi que l'utilisation de matraques électriques sur leurs parties génitales et d'autres parties du corps. Certains détenus sont restés enchaînés pendant des jours ou des semaines et nombre d'entre eux ont été forcés à signer des aveux disant qu'ils avaient été impliqués dans des tentatives de coups d'Etat contre Kabila.
A mi octobre 2008, des agents de l'Etat ont arrêté arbitrairement 20 personnes au moins à Kinshasa, originaires pour la plupart de la province de l'Equateur, dont une femme et son bébé de 3 mois. Human Rights Watch a estimé que 200 personnes au moins détenues pour des raisons politiques sont toujours incarcérées sans jugement dans des prisons au Bas Congo et à Kinshasa.
Des groupes armés associés à Bemba et des membres du BDK se sont également rendus coupables du meurtre d'agents de l'Etat et de citoyens ordinaires, notamment au cours d'incidents qui ont eu lieu au Bas Congo en février 2007 et à Kinshasa en mars 2007. Dans ces cas, la police et l'armée avait le devoir de rétablir l'ordre, mais elles l'ont fait en recourant à une force excessive.
Les autorités congolaises ont refusé de reconnaître les exactions commises par des agents de l'Etat en dépit des demandes de l'Assemblée Nationale, des médias et d'autres citoyens ou groupes. Les fonctionnaires ont prétendu que les victimes préparaient des coups d'Etat ou menaçaient d'une autre façon l'autorité de l'Etat, mais ils n'ont produit aucune preuve convaincante à l'appui de ces accusations, et une poignée d'affaires seulement ont été présentées en justice.
Les journalistes qui étaient liés à l'opposition politique ou qui protestaient contre les exactions ont été menacés, arrêtés arbitrairement, et dans certains cas torturés par des agents du gouvernement. Le gouvernement a fermé des stations de radio et des chaînes de télévision qui étaient liées à l'opposition ou qui diffusaient ses opinions. Plusieurs de ces stations ont été autorisées plus tard à reprendre leurs émissions.
L'Assemblée Nationale a tenté d'examiner la conduite du gouvernement. Les membres de l'opposition ont parfois boycotté des sessions en signe de protestation contre les exactions, avec un impact limité. Toutefois, ces efforts n'ont pas été suffisants pour stopper les meurtres ou les arrestations arbitraires massives.
Human Rights Watch a appelé le gouvernement à mettre en place un groupe de travail de haut niveau sous l'autorité du ministère de la Justice et comprenant des experts en matière de droits humains, afin de documenter les exactions commises par des agents de l'Etat et de libérer les personnes détenues illégalement. L'organisation a aussi appelé l'Assemblée Nationale congolaise à ouvrir une enquête publique sur les exactions commises par les agents de la sécurité de l'Etat et à engager des poursuites contre les responsables.
« Le peuple congolais mérite un gouvernement qui soutienne ses droits démocratiques, et non un gouvernement qui réprime les opposants », a ajouté Anneke Van Woudenberg. « Un premier pas important consisterait à traduire en justice les fonctionnaires responsables des meurtres et des actes de torture. »
Read the HRW-report:
http://www.hrw.org/sites/default/files/features/congo_for_launch/index.h...
See also the MSF-AZG website www.condition-critical.org
Le rapport de HRW:
Français: http://www.hrw.org/fr/reports/2008/11/25/va-vous-craser-0
English: http://www.hrw.org/en/reports/2008/11/25/we-will-crush-you-0
Facebook:
Groupes: POUR PLUS DE JUSTICE EN RDC
http://www.facebook.com/home.php#/group.php?gid=52497481680
Causes : FOR MORE JUSTICE IN DRC http://apps.facebook.com/causes/151928
Event: NOUS VOULONS UN CONGO PACIFIQUE, PLUS JUSTE ET PLUS PROPRE!
http://www.facebook.com/home.php#/event.php?eid=47053898571
Un article de Colette Braeckman:
http://blogs.lesoir.be/colette-braeckman/2008/11/25/journalistes-dans-la...
Een maand met de vernieuwde indymedia.be
24.11.2008
Op 22 oktober 2008 ging een vernieuwde Indymedia.be in de ether. De vernieuwde Indymedia.be kreeg heel wat lovende commentaren over zich heen.
Zelf vind ik dat er hier en daar nog verbeteringen mogelijk zijn.
Waar bleven bijvoorbeeld de vertrouwde persberichten?
Wat doen we met aankondigingen voor activiteiten?
Wat mag er in de nieuwslijn, wat in de blog of in de media-blog?
Is media-watch een sport? Wat met corp-watch? Publicaties van instituten voor internationaal beleidsonderzoek? Of zijn enkel Humo, Knack, vrt en Mia Doornaert media?
Nogmaals mijn oproep om op deze site iets te voorzien waarbij media-netwerking niet uit de toon valt.
Op het verlanglijstje voor de Indy-sint:
- kalender voor activiteiten
- persberichten
- links
Andere voorstellen, opmerkingen of gewoon ronduit tevreden? Post hieronder uw reactie!
Toestand-kritiek.be / Condition-critical.org
24.11.2008
De toestand in Congo is kritiek. Maar het is ver van ons bed en we kunnen het ons moeilijk voorstellen. Daarom lanceerde Artsen Zonder Grenzen
www.toestand-kritiek.be / www.condition-critical.org
Omdat we onze ogen niet mogen sluiten!
Persbericht AZG, 20 november 2008
Door de recente hevige gevechten zijn alle ogen ineens op de crisis in het oosten van Democratische Republiek Congo gericht. Maar de bevolking moest in het verleden maar al te vaak zien te overleven zonder aandacht en hulp van de internationale gemeenschap. De oorlog heeft de mensen voor het leven getekend. Elke dag is een overlevingsstrijd te midden van een oneindige reeks van geweld. Artsen zonder Grenzen is een van de weinige hulporganisaties die nog steeds in de meest gewelddadige gebieden in de regio werkt. Vandaag lanceert Artsen zonder Grenzen een speciale website: www.toestand-kritiek.org om de mensen een stem te geven en om aan te geven dat het hier om een ernstige noodsituatie gaat. Want het leven in Oost-Congo is meer dan zwaar: de toestand is kritiek.
Een grote rol op de speciale website speelt World Press Photo winnaar Cédric Gerbehaye, een Belgische fotograaf die op uitnodiging van Artsen zonder Grenzen door het oosten van Congo reisde. In een 11-minuten durende film worden zijn indrukwekkende foto’s afgewisseld met persoonlijke verhalen. Verhalen van mensen die worstelen om te overleven in een regio die in het spervuur is beland van een jarenlang voortslepend conflict.
www.toestand-kritiek.org gaat om de mensen: kinderen die er alleen over kunnen dromen dat ze ooit naar school gaan, ouders die constant met hun gezinnen op de vlucht zijn voor het geweld en ouderen die zo uitgeput zijn dat ze niet meer kunnen vluchten. Velen zijn doodsbang, ziek of gewond. Sommigen zijn mishandeld of verkracht. Van anderen is alles wat ze hadden, ontnomen. Het komend jaar zal Artsen zonder Grenzen regelmatig nieuwe ooggetuigenverslagen, foto’s en videobeelden op de website plaatsen. www.toestand-kritiek.org is de Nederlandstalige website, de site is er ook in het Engels, Frans, Duits, Spaans en Italiaans.
Nee, de website toestand-kritiek.be gaat niet over België. Inderdaad, we hebben een financiële crisis, het aantal armen en daklozen in ons land stijgt opnieuw, de biodiversiteit gaat zienderogen achteruit: de toestand is ook in ons land kritiek.
Maar het is klein bier vergeleken met wat er gebeurt in onze ex-kolonie. Niet recent, maar reeds vele jaren lang zijn er gewelddadige conflicten, worden de natuurlijke rijkdommen geroofd en verhandeld, wordt er niet meer geïnvesteerd in wegen en gebouwen, in onderwijs en werkgelegenheid, tenzij de grote corporaties goedkope werkkrachten nodig hebben om in de halfopen mijnen te werken, of "bescherming" van privé-milities. Alles behalve wat we 'waardig werk' kunnen noemen. Alles behalve respect voor mensen en hun rechten. Alles behalve duurzame ontwikkeling. Een rijk land dat systematisch leeggeroofd wordt en dat meer doden, gewonden, getraumatiseerden, armen en vluchtelingen produceert dan enig ander land.
www.toestand-kritiek.be / www.condition-critical.org
Les Amis du Congo, een kleine organisatie van Congolezen in Hasselt en Limburg, kan en wil niet langer toekijken hoe de schrijnende toestanden in Congo escaleren. Ze organiseren daarom activiteiten om geld in te zamelen voor Artsen Zonder Grenzen, een NGO voor noodhulp die, samen met Oxfam en UNHCR, bijzonder actief is en misschien nog meer gekend bij de bevolking in het Oosten van Congo.
Met de verkoop van Congolese smoutebollen en het uitdelen van infofolders van AZG over de toestand in Congo, willen ze de voorbijgangers aanspreken, bewust maken en een kleine bijdrage vragen. Iedereen kan iets doen. Zoals bij de tsunamie-acties maken vele kleintjes één groot. Samen maken we het verschil. Maar de weg is nog bijzonder lang. Dat beseffen ook Les Amis du Congo. Maar niets doen is geen optie.
Wil je zelf ook iets doen? Ga naar deze website:
Première van "The Big Ask" filmclip op 27 november
24.11.2008
Misschien was je één van onze figuranten tijdens de klimaatfilm deze zomer in Oostende, met Nic Balthazar als regisseur? Misschien heb je er wel iets over gehoord op het nieuws of via vrienden? Misschien 'ontsnapte' je als één van de weinigen aan de talrijke uitnodigingen die per mail werden rondgestuurd, maar wellicht heb je iets opgevangen over het grootste evenement ooit in België rond klimaatsverandering...?
In elk geval, het langverwachte moment is aangebroken. Op 27 november zal de filmclip de wereld worden ingestuurd met de nodige toeters en bellen! Het ongeduldig wachten zal zeker de moeite waard blijken wanneer je de film ziet.
Het is tijd voor de EU om een voortrekkersrol te spelen tegen klimaatsverandering
2009 is een belangrijk jaar voor het klimaat, cruciaal zelfs, aangezien vertegenwoordigers van alle landen samenkomen in Kopenhagen om de opvolging van het Kyotoprotocol te onderhandelen. De EU moet een leiderschapsrol nemen in deze onderhandelingen. Het wordt zo langzamerhand tijd dat de EU toont wat ze waard is!
Hasseltse brandweer: idealisten in hun blootje
24.11.2008
De Hasseltse brandweer ging uit de kleren voor het Vrt-programma "De Naaktkalender". Niet zomaar vrijblijvend naakt, want met hun actie steunen ze de National Burn Camps, een organisatie die kampen organiseert voor jongeren met die verder moeten met het trauma van brandwonden en lidtekens. Zaterdag 22 november maakten de brandweerlieden lawaai op de Hasseltse markt om de mensen op te roepen voor hen te stemmen en daarmee de National Burn Camps te steunen. De uitzending van de finale is vanavond, maandag 24 november op Vrt één.Casinocrash.org
24.11.2008
Kevin Smith of Carbon Trade Watch/TNI argues, in a Guardian comment piece, that the the government should use its shareholder position in the newly recapitalised banks to end funding for fossil-fuel projects and to invest in a transition to a low-carbon economy.
Kevin Smith: "A green economy could be ours"
November 21st, 2008
Global Labor Strategies has a good analysis of the G20 summit, in which they argue that the vacuous statement not only indicated a kowtowing to Bush but also a fundamental inability to tackle a crisis that threatens their systems and the livelihoods of millions. The meeting was eerily reminiscent of a 1933 economic summit that disintegrated into trade wars and competitive devaluations. But the failure of the powers to address the crisis opens up the space for an initiative from below, from the alternative globalisation movement.
Global Labor Strategies: The G-20 vs. the G-6 Billion
November 21st, 2008
Read the full articles of Kevin Smith, Global Labor Strategies and more critical thinking on the financial and economic crisis on casinocrash.org, an interactive blog of the Transnational Institute & Institute for Policy Studies
About casinocrash.org
Casino Crash is an initiative of the Transnational Institute in Amsterdam, Netherlands and the Institute of Policy Studies in Washington DC, USA. The aim of the blog is to provide a space for critical analysis of the financial crisis. TNI and IPS, made up of academic scholars from around the world, have long been warning of the dangers of the financial bubble. The blog hopes to bring some of these debates to the fore and answer some of these core questions:
* What are the real causes of the Wall Street Meltdown?
* What are the implications of the responses led by Bush, Paulson and governments worldwide?
* Will bank bailouts resolve the crisis?
* What will be the social and environmental impact of both the credit crunch and the different political responses to the crisis?
* What are the implications of the crisis for the Washington Consensus or even capitalism?
* What alternative solutions are needed to resolve both the immediate crisis and its systemic causes?
The debate will be enriched by your participation, so please leave a comment, link to articles you like and help turn this blog into a key forum for debate and analysis of this critical issue.
Transnational Institute
Founded in 1974, the Transnational Institute (TNI) is an international network of activist-scholars committed to critical analyses of the global problems of today and tomorrow, with a view to providing intellectual support to those movements concerned to steer the world in a democratic, equitable and environmentally sustainable direction.
In the spirit of public scholarship, and aligned to no political party, TNI seeks to create and promote international co-operation in analysing and finding possible solutions to such global problems as militarism and conflict, poverty and marginalisation, social injustice and environmental degradation.
For more information, visit www.tni.org
Institute of Policy Studies (IPS)
IPS was founded in 1963 with the aim of strengthening social movements with independent research, visionary thinking, and links to the grassroots, scholars and elected officials. I.F. Stone once called IPS “the think tank for the rest of us.” IPS played a critical role in founding the Transnational Institute in 1974.
For more information, visit www.ips-dc.org
YouTube gaat live
21.11.2008
Vanaf morgen, 22 november 2008, zendt Youtube uit in livestreaming op internet op het kanaal www.youtube.com/live.
"YouTube Live! is, first and foremost, a celebration of the site's vast user communities; everyone from bedroom vloggers to world-famous rock stars, musicians, comedians, athletes, artists and more. Part concert, part variety show and part party, the event will bring to life many of the amazing videos and talent that YouTube viewers have already made popular on the site."
Europese Unie militariseert ruimtevaartprogramma
18.11.2008
Het Europese ruimtevaartbeleid wordt in toenemende mate bepaald door militaire prioriteiten. Dat staat in het rapport From Venus to Mars: the European Union´s steps towards the militarisation of space. Het rapport is gepubliceerd aan de vooravond van de bijeenkomst van Europese ministers over de European Space Agency (ESA) op 25 en 26 november, waar nieuwe doelen en budgetten voor de ESA worden vastgesteld.
Lees het rapport: From Venus to Mars,
The European Union's steps towards the militarisation of space
Frank Slijper, (pdf, English)
Dit document onderzoekt de totstandkoming van een Europees militair ruimtebeleid in de context van een internationale wedloop om de zgn ‘high ground’ van ruimte te overheersen. Zorgen rijzen over het potentieel voor een nieuwe bewapeningswedloop. Het document bestudeert de geleidelijke militarisering van ruimte, en de stijgende overlapping tussen burgerlijke en militaire ruimtetoepassingen.
De auteur onderzoekt de activiteiten van het Europees Ruimte-Agentschap in de implementatie van het ruimtebeleid van de EU, met gewichtige projecten zoals het EU Satelliet Centrum, Galileo en Kopernikus. Hij wijst op de groeiende interesse en betrokkenheid van de ESA in de ontwikkeling en het gebruik van ruimtetechnologieën voor de "veiligheid" van de EU.
Bij het situeren van Europees ruimtebeleid in het bredere debat van het de defensiebeleid van de EU, stelt de auteur vragen over hoe het beleid wordt geformuleerd, en wat daarbij de rol is van business lobbies, EU officials en gewone burgers. Hij neemt nota van de versterkte aanwezigheid van het ruimtebeleid in het Verdrag van Lissabon, en van de inspanningen om de ruimtesector tijdens het Franse voorzitterschap van de EU te galvaniseren. Hij argumenteert verder dat de formulering van het ruimtebeleid in het kader van de EU zou kunnen bijdragen tot het versterken en de uitbreiden van het Verdrag van de Buiten-Ruimte onder de auspiciën van de V.N..
Waar de belangrijkste rol tot dusver door commerciële lobbies wordt gespeeld, wijst dit rapport op de nood aan breed en meer kritisch debat over ruimtebeleid, als deel van het veiligheids- en defensiebeleid van de EU.
(English summery and pdf on www.tni.org)
Bronnen: www.stopwapenhandel.org (Campagne tegen Wapenhandel)
en www.tni.org (Transnational Institute, Den Haag)
Bijlage | Grootte |
---|---|
venustomars.pdf | 2.43 MB |
Dolle Mol TV: forel in botersaus!
15.11.2008
Als de Vrt het lievelingsgerecht van Hitler niet uitzendt, dan doet Dolle Mol TV het wel. Intussen de discussie voerend over het nieuwe censuurklimaat in Vlaanderen. Na het verbieden van 'mijn leven met Leterme' van Vitalski, de feminatheek van L.P. Boon, de copporn van Humo en nu dus ook het lievelingsgerecht van Hitler, rijzen er vragen als: "Het lievelingsgerecht van Mao, zou dat ook een probleem geven?" Als je het mij vraagt, een hilarisch stukje TV van deze sympahtieke kleine zender. www.dollemol.beVluchtelingenwerk Vlaanderen lanceert desesperado.be
15.11.2008
"Als de regering snelle beslissingen kan nemen in de bankcrisis dan moet het ook mogelijk zijn om van het regularisatiedossier werk te maken" ( Paul Pataer, voorzitter Vluchtelingenwerk Vlaanderen)
Desesperado.be is een forum voor iedereen die wacht op duidelijkheid over wie hier mag blijven en wie niet. Van schooldirecteur tot huisarts, van bibliothecaris tot pleegmoeder, al wie beroepshalve in aanraking komt met mensen zonder papieren ondervindt de nadelen van een non-beleid. Indirect gaan de getuigenissen over het menselijke leed, veroorzaakt door aanhoudende onzekerheid. Desesperado.be is een zoveelste poging om het interne regeringsgekibbel te doen stoppen en alsnog te komen tot een omzendbrief met duidelijke regularisatiecriteria.
Als lid van het Forum Asiel en Migraties pleit Vluchtelingenwerk voor een kwaliteitsvol regularisatiebeleid van mensen zonder papieren. Dit houdt in dat elk dossier individueel, op grond van duidelijke criteria en binnen een aanvaardbare termijn onderzocht wordt. Voor het Forum is regularisatie van verblijf gerechtvaardigd in geval van:
* te lange procedure
* ernstige ziekte waarvoor geen of onvoldoende adequate behandeling of verzorging bestaat in het land van herkomst
* materiële onmogelijkheid tot terugkeer
* duurzame bindingen in België of een beklemmende situatie waarbij verblijf de enige uitweg is
Het Forum voor Asiel en migratie is een samenwerkingsverband van meer dan 100 organisaties.
Bijlage | Grootte |
---|---|
desesperado.png | 132.93 KB |
The Presidential Elections and the Future of the Middle East
14.11.2008
(Video) Phyllis Bennispdxjustice Media Productions, 11 November 2008
While in other policy areas there are enormous differences between Obama and his Republican counterparts, on the issues of war and peace the difference is not nearly as big as his rhetoric would have us believe, argues Phyllis Bennis, what makes the need for an active anti-war movement ever more urgent.
See the vid on www.tni.org
www.pdxjustice.org
[Taal] Subtiel
12.11.2008
Een bericht in de video-bar van vrtnieuws:
"In Peshawar in het noordwesten van Pakistan is een Amerikaanse officier doodgeschoten net toen hij zijn huis verliet. De man leefde in een wijk voor diplomaten en buitenlanders. Zijn identiteit is nog niet bekendgemaakt. (EVN)"
Wat is hier zo opmerkelijk aan? De betreurde Amerikaanse officier leefde in een wijk voor diplomaten en buitenlanders. Neem dit a.u.b. niet als een teken van Amerika-haat want zo bedoel ik het allerminst. Maar ik zou verwachten dat de man in een wijk van diplomaten en buitenlanders leefde. Noem het een residentiële wijk of een getto. Een wijk voor diplomaten en buitenlanders is als getto, pardon, 'residentiële wijk' initieel bedoeld voor deze mensen. Een wijk van ... kan organisch gegroeid zijn.
Hmm, ik denk dat de betekenis hier juist gekozen is.
Of hoe de keuze van een voorzetsel soms subtiel kan weergeven hoe onze wereld in elkaar zit.
Phyllis Bennis: "Ook met Obama blijft vredesbeweging hard nodig"
10.11.2008
De wereld mag opgelucht ademhalen dat het einde van het tijdperk Bush in zicht is en dat de nieuwe wereldleider Barack Obama althans de indruk geeft dat hij in staat is mensen te verenigen i.p.v. ze tegen elkaar op te zetten. Maar wie even verder gaat dan de euforie van deze historische overwinning, weet dat ook met Barack Obama aan het hoofd van een Amerikaanse regering, sociale beweging hard nodig blijft.
Wat is de 'historische verandering' die in de nacht van 4 op 5 november plaatsvond in de Verenigde Staten van Amerika? Is het de verkiezing van de eerste man met Afrikaanse roots tot president van het machtigste land ter wereld? Is het de nederlaag van de Republikeinen na acht jaar falend beleid onder president Bush?
Misschien moeten we er even bij stilstaan dat een Amerikaanse president er in de eerste plaats is voor de Amerikanen. Wat verwachten zij van hun nieuwgekozen president?
Wat verwachten de Amerikanen van Obama?
Een enquête bij 2000 kiezers genomen door Greenberg Research tijdens en onmiddellijk na 4 november 2008, toont wat de belangrijkste redenen zijn waarom een meerderheid voor de democraat Barack Obama gekozen heeft. De kiezers die voor Obama stemden, gaven als belangrijkste motivatie: het terugtrekken van de troepen uit Irak (35 procent), belastingvermindering voor de middenklasse (32 procent) en betaalbare gezondheidszorg voor iedereen (29 procent). De belangrijkste zaken waar de nieuwe president zijn beleid moet op richten zijn: vermindering van de werkloosheid en het ophalen van de economie (62 procent), investeren in alternatieve energiebronnen en onafhankelijk worden van buitenlandse olie (44 procent) en veranderingen in de gezondheidszorg (21 procent).
Amerika verwacht veel van Obama. Als de nieuwe president erin slaagt zijn beloftes in eigen land waar te maken, dan zal hij een meer dan verdienstelijke leider zijn.
Wat verwacht de rest van de wereld?
Maar het zijn niet enkel de driehonderd miljoen Amerikanen die veel van Barack Obama verwachten. Het is alsof de hele wereld hunkert naar verandering 'na jaren van verwoestende oorlogen en grove schendingen van het internationaal recht'. Phyllis Bennis, politicologe verbonden aan het Transnational Institute in Amsterdam en aan het Insitute for Policy Studies in Washington DC, is daarom hoopvol. Tegelijk is ze realistisch. Zowel in een artikel dat ze enkele dagen vóór de verkiezingen schreef voor de 'Campaign for America's Future' als tijdens een lezing in Amsterdam twee dagen erna, waarschuwt ze dat we in het internationale beleid van de VS, ook na de verkiezing van de democraat Barack Obama, geen drastische veranderingen moeten verwachten. Een krachtige sociale én vredesbeweging zal nodig blijven om het nieuwe bestuur op hun verantwoordelijkheden, hun gedane beloften en hun plichten te wijzen.
"We kunnen er niet van uitgaan dat met een democraat in het Witte Huis deze omvormingen automatisch zullen gebeuren. Herinner u Madeleine Albright, die, toen ze VN-ambassadeur was voor de zogenaamd multilaterale regering-Clinton, zei dat 'de VN een instrument is van het Amerikaanse buitenlands beleid'. In feite, ongeacht wie de Amerikaanse verkiezingen won, aan het werk van de vredesbewegingen verandert er weinig."
"Als Obama zegt dat we de troepen terug moeten trekken uit Irak, betekent dat ook het einde van de bezetting? Obama heeft niets gezegd over het terugtrekken van de legerbases, en hij wil nog 80.000 man achterlaten - en dat betekent absoluut dat het verzet door zal gaan, en dus ook dat er opnieuw gevraagd gaat worden om militaire ondersteuning vanuit de lucht. Dat betekent weliswaar minder Amerikaanse doden, maar nog geen vrijheid voor Irak. Dan zijn er nog de huursoldaten waar hij ook niets over heeft gezegd. Vanaf dag één als hij geïnstalleerd is gaan we daar met de anti-oorlogsbeweging op in spelen", zegt Bennis. "De campagne zal zijn dat als hij zegt ‘terugtrekken’, dat het dan ook echt terugtrekken is en niet maar een beetje."
Welke koers de regering Obama zal volgen in de politiek ten aanzien van Afghanistan, Pakistan en Iran is nog niet helder. Maar het ziet er niet naar uit dat Obama resoluut voor vrede zal kiezen. In zijn eerste persconferentie als verkozen president sprak hij harde woorden aan het adres van Teheran en hij zei daarbij dat hij op het NAVO-verbond rekent om aan de zijde van de USA te staan. De geest van Madeleine Albright is uit de Amerikaanse buitenlandse politiek nog niet verdwenen, zo lijkt het wel.
Meer slecht nieuws is dat Obama een hard-liner, Rahm Emanuel, heeft aangesteld als zijn stafchef, Emanuel kennen we ook van Aipac. In dit fragment op Youtube vraagt een journaliste van MSNBC-news een reactie aan Rahm Emanuel na een toespraak van Barack Obama voor de AIPAC (America's Pro-Israel Lobby) begin juni 2008, tijdens de campagne.
Kunnen we hopen op vrede en verandering, wanneer in een conflict de tegenstanders lijnrecht tegenover elkaar blijven staan?
Bronnen:
Enquête bij 2000 kiezers genomen door Greenberg Research op 4 en 5 november 2008.
Artikel van Phyllis Bennis dat ze enkele dagen vóór de verkiezingen schreef voor de 'Campaign for America's Future'.
Lezing van Phyllis Bennis in Amsterdam, uitgeschreven op de weblog van de Nederlandse SP-politica en vredesactiviste Anja Meulenbelt.
Phyllis Bennis is als journaliste, verbonden aan het TNI reeds meer dan 25 jaar gespecialiseerd in het Midden-Oosten en in de Verenigde Naties.
[Lappersfortsage] een mail van burgemeester Patrick Moenaert van Brugge
20.10.2008
Antwoord van de Heer Patrick Moenaert, burgemeester van Brugge, op de mail van Navanadi & het Groene Gordel Front
Beste,
U sprak mij aan over het Lappersfort, waarvoor dank.
Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om u nadere informatie te geven.
Het Lappersfortbos is zo'n 16 hectare groot.
De discussie én de bezetting gaat over 3,5 hectare, eigendom van Fabricom.
Deze 3,5 hectare ligt tussen het bedrijf Bombardier, het Brugse containerpark, andere bedrijven, de spoorweg en de vaart Brugge - Gent.
Vroeger stond er op dit terrein een munitiefabriek. Een betonnen vloer van zo'n 3.800 m² is wat rest.
Het terrein ligt ook in het industriegebied Ten Briele, vastgelegd in het Gewestplan in 1977.
In 2000 keurde de Brugse Gemeenteraad unaniem het BPA voor dit gebied goed: 3,5 hectare industriezone.
Unaniem, met andere woorden door ALLE raadsleden.
Dit was en is een belangrijk dossier voor het stadsbestuur.
We hebben in Brugge immers nood aan tientallen hectare bedrijventerreinen.
In 2001 werd dit industriegebied bevestigd door de Vlaamse regering, met Vera Dua (Groen!) als Vlaams minister van Leefmilieu.
Voor dit terrein verkreeg Fabricom in 2008 een bouwvergunning.
Dit document is openbaar.
Iedereen kan dit opvragen.
Enkele politici en het Groene Gordelfront vroegen deze bouwvergunning op.
Ze willen dit aanvechten bij de Raad van State.
Dit is hun goed recht.
Zo werkt een democratie.
Het centrale woord is evenwicht. Als stadsbestuur is het onze plicht om te kiezen voor een gezond evenwicht tussen werkgelegenheid en een duurzaam milieubeleid.
De overheid heeft de laatste 15 jaar in Brugge meer dan 300 hectare extra groen verworven.
Ik leg de nadruk op 300 hectare extra. Dat is bijna 100 keer zoveel, als waar er sprake van is in dit "symbooldossier".
Voor hen die Brugge kennen of nog beter willen leren kennen, enkele voorbeelden:
- De Vlaamse overheid verwierf 34 extra hectare nabij de bossen van Ryckevelde, bovenop de bestaande 20 hectare. Dit voor verdere bosuitbreiding.
- De provincie West-Vlaanderen verwierf meer dan 25 hectare in het Tillegembos, dit domein telt nu al meer dan 100 hectare.
- De stad Brugge kocht 35 hectare extra aan in het domein Beisbroek, Tudor, Chartreuzinnenbos (totale oppervlakte nu meer dan 150 hectare).
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van bossen en parken, die definitief door de overheid verworven zijn.
Ze worden opengesteld voor de bezoeker, de Bruggeling.
Zo beheert de overheid vandaag meer dan 1.000 hectare groen en bos in Brugge.
Dit is duurzaam milieubeleid, waar ook onze kleinkinderen de vruchten zullen van plukken.
Patrick Moenaert
Burgemeester"
Bent u het hiermee eens? Dan hoeft u verder niets te doen. Is dat niet het geval? Ga dan naar de website www.navanadi.com voor meer informatie over het Lappersfortbos en de kap van duizenden hectaren zonevreemde bossen in Vlaanderen en stuur zelf een email naar burgemeester Moenaert en naar Fabricom GTI!
Deze actie wordt gesteund door: Navanadi & Groene Gordel Front