Chatila: "We stappen mee om de verschrikkelijke misdaad van 10 dagen geleden te veroordelen. Maar ook om het amalgaam te bestrijden tussen 'immigré' en 'racaille'. We moeten ophouden een hele gemeenschap met de vinger te wijzen." Haar vriendin Mounia treedt haar bij: "La violence n'a pas de couleur, pas d'origines. Et on aimerait, nous, majorité, ne pas payer pour une minorité".

Deze vrouw vertelt dat ook haar vijftienjarige zoon vermoord is op straat, in Brussel. Net als veel andere deelnemers wil ze dat dit een optocht is voor alle slachtoffers van zinloos geweld.

Khaled: "We zijn hier om Joe te herdenken en zijn ouders en vrienden te steunen. En eigenlijk voor alle slachtoffers van dit soort geweld. Uit solidariteit. Het kan iedereen overkomen." Oplossingen? "Oplossingen heb ik niet, helaas. Vandaag willen we gewoon ons verdriet tonen"

Anderen zien wel oplossingen...

Ahmed: "Die moord is crapuleus: voor een niemendal iemand z'n leven ontnemen - dat is onmenselijk, dagoutant."

Ligt het aan de ouders? "Die hebben er eigenlijk niets mee te maken. Ze kunnen hun kind niet dag en nacht bewaken. Als hun kinderen buitenshuis zijn weten ze niet waar die mee bezig zijn. En ook: de ouders worden in de opvoeding van hun kinderen buitenspel gezet. Door de zgn. kinderrechten: je mag je kind geen rammeling meer geven. Dat is ook een probleem."

Oplossingen? "Ze moeten gestraft worden zoals het hoort. De jeugd wordt hier teveel beschermd, niet hard genoeg aangepakt. En dus zijn ze niet bang van hun straf: als ze worden opgepakt, wandelen ze na tien minuten het politiecommissariaat buiten."

Zijn radicale voorstel: "Dat ze het bij ons doen, in Marokko... Als ze daar uit de gevangenis komen, zullen ze niet hervallen! Daar kom je niet na één of twee jaar buiten, en het zijn geen luxegevangenissen zoals hier, met televisie."

Monique (82) denkt er anders over: zij gelooft niet dat meer repressie een goed antwoord is.

Ondanks haar leeftijd vond ze het haar plicht om vandaag mee te stappen. Om 3 redenen:

"Ten eerste uit bewondering voor de ouders van Joe - die door hun houding vanaf het begin elk misbruik van deze moord onmogelijk hebben gemaakt. En ook voor de vrienden van Joe, die zich in hun getuigenissen zo volwassen hebben getoond.

Ten tweede: we willen natuurlijk meer veiligheid, maar we willen geen politiestaat worden. En we moeten ons dus niet alleen tot de overheid richten. We moeten ook zelf, elk van ons, een gewetensonderzoek doen: hoe dragen wij soms bij aan het geweld en de ongelijkheid. Wij hebben de samenleving gemaakt waarin de jongeren leven. Zij zijn niet alléén verantwoordelijk voor de situatie waarin ze leven."

"En ten derde: opvoeding, opleiding - zonder een goede opvoeding voor iedereen raken we er nooit uit. En 'voor iedereen' dat wil ook zeggen: meer gelijke kansen. Het is interessant om de motieven van de dader te analyseren: de drang om te bezitten, tegen elke prijs, zelfs als dat betekent iemand doden. Daartegen kunnen opvoeding en opleiding toch enkele barrières opwerpen."