Een Palestijn10 september 2007 – 15:35

Sinds 2001:
- Zijn er 432 industriële ondernemingen vernietigd of beschadigd.
- 9.735 kleine winkels en straatboetiekjes verdwenen.
- Met de bouw van de muur heeft men 47% van onze grond gestolen.
- Door de (500-tal) checkpoints, de muur, de apartheidswegen, afsluitingen, straatblokkades, enz, is een nationale en internationale handel en vrij verkeer van de Palestijnen onmogelijk geworden.
- Wij leven vandaag in grotere of kleinere ghetto's, militaire zones of open gevangenissen. Voor school, werk, medische verzorging, ontspanning en cultuur moeten we binnen deze getto's of gevangenissen blijven. Willen we naar onze familie of buren naar de overkant moeten we permissie of pasjes vragen aan de bezetter.
- De bouw van drie 'terminals' heeft ons volledig afgesneden van de Gazastrook en de West Bank nog eens in drie gebieden opgedeeld.
De werkloosheid is gestegen van 5% vóór 1993 en 10% in 1999 tot meer dan 50% in 2006. Vandaag kennen we in sommige gebieden een werkloosheidgraad van 70 tot 80%.
- Sinds de tweede Intifada zijn 62,6% van alle Palestijnse families meer dan de helft van hun inkomens verloren.
- Meer dan 50% van de families in de West Bank en Gazastrook leven onder de armoedegrens van 2$ per dag.

Alles wat leven en ontwikkeling voor ons volk kon en kan brengen heeft men gestolen of vernietigd, dus ook van onze economie.

Sinds 1967 betekent 'Economische ontwikkeling in de West Bank en Gazastrip':
- Vernietiging van de Palestijnse landbouw en het belemmeren van industrieële ontwikkeling.
- De Israëlische controle over het water, land, natuurlijke rijkdommen en grenzen heeft de export van Palestijnse producten onmogelijk gemaakt. De Palestijnse productie is ineengekrompen tot een handel binnen de West Bank. De scheiding van de Gazastrook maakt nu ook onderlinge export en import onmogelijk.
- De Palestijnse economie is volledig afhankelijk geworden van het beleid van de bezetter. De bezetter controleert en beslist.
- Het sluiten van banken in de West Bank beperkt mogelijke investeringen.
- Wij moeten hoge taksen betalen voor export van landbouwproducten, terwijl Israëlische producten vrij zijn van taksen.
- Voor 1948 waren 80% van het Palestijnse volk landbouwers. In 1967 rond de 70%. Vandaag kan nog een 17% van de bevolking leven van hun fruit en hun landbouw. Met de verdere bouw van de 'muur', de apartheidswegen (Palestijnen mogen die niet gebruiken) en industriële landbouwzones zal dit percentage nog dalen.

Palestijnse arbeiders moeten meer en meer gaan werken voor Israëlische ondernemingen.
De werkomstandigheden zijn er hard en meestal zonder enige bescherming. Palestijnen moeten dus om hun eigen levensonderhoud te kunnen verzekeren gaan werken in ondernemingen van de bezetter of hun bondgenoten. Terwijl de Palestijnse werkers wettelijk beschermd zouden moeten worden door collectieve overeenkomsten, lokale en internationale regelgeving, gebruiken de Israëlische werkgevers het feit dat deze zelden of nooit zijn toegepast voor de Palestijnen. De meerderheid van de Palestijnen worden dus onderbetaald en kunnen niet of maar zeer gedeeltelijk genieten van de wettelijke arbeidsvoorwaarden en werkomstandigheden.

Palestijnen kunnen alleen werken in Palestina 48 (Israël) en de settlements als ze de juiste 'permit'of toelatingsbewijs hebben. Er zijn verschillende soorten 'pasjes' of vergunningen in omloop. Ik geef enkele voorbeelden:
· Een magnetische kaart, meestal nodig om de settlements te mogen betreden.
· Een pasje dat toegang geeft tot de industriële zone of een ondernemingen.
· Pasje dat toelating geeft om te werken in bepaalde gebieden of maatschappijen.
· Pasjes die aangevraagd worden door ondernemingen bij de Israëlische autoriteit.
· VIP passen voor een select Palestijns publiek en worden meestal aanzien als elite-palestijnen of soms ook collaborateurs.

De aanvragen, procedures en voorwaarden om zo een pasje te verkrijgen zijn zeer uiteenlopend en meestal beperkt in tijd. Je krijgt een toelating voor een aantal uren, dagen weken, of ... Het Israëlische leger kan echter op elk moment beslissen om je het 'pasje' te ontnemen. De veiligheidsreden is hierbij de algemene regel.

Met pasje door de checkpointes?
Ook al ben je in het bezit van een vergunning of een pasje, de werkers moeten dagelijks door de militaire controleposten. Er bestaan op sommige plaatsen speciale 'controleposten voor werkers'. De controlepost kan je de toegang weigeren zonder reden. Zij hebben het recht, indien ze dat nodig vinden je te ondervragen, je bagage te controleren of je te doen uitkleden. We weten nooit vooraf hoe vlug we door de controleposten geraken. Soms is het minuten, soms ook uren wachten. Dit is dagelijkse kost voor ons, als we een pasje en werk hebben.

De toekomst van de economie niet ligt niet in onze handen!
Al tijdens de jaren '80 en '90 werd de export uit Gaza en West Bank voor 90 tot 96 % onder Israëlische controle geplaatst. De toekomstige economische ontwikkeling zoals door Israël en hun bondgenoten (waaronder de Wereldbank) gezien en overwogen wordt voorziet de bouw van een hele reeks nieuwe industriële zones op Palestijnse grond. Denk er aan dat er met de bouw van de apartheidsmuur 47% van Palestijnse grond gestolen werd. Wel, een deel zal nu dienen voor de industriële zones. Sommige zijn al in opbouw, andere voorstellen worden in overweging genomen of liggen op de onderhandelingstafel. Men wil deze industriële, landbouw en toeristische zones in verschillende gebieden ontwikkelen.

Toeristische Industriële Zones van Jeruzalem en Betlehem zijn in opbouw. Deze zullen de volledige infrastructuur voor de bedevaarders voorzien. Andere industriële zones zullen zich vestigen in gebieden dicht bij de 'Groene Lijn', plaatsen waar nu al Europese of Amerikaanse ondernemingen zijn. Voor andere zones palmt mijn gewoon grond van bestaande dorpen in. Met al deze projecten en onderhandelingen is er zwaar geld gemoeid. Binnen de Palestijnse elite zijn er ook beleidsmensen die akkoorden ondertekenen ten nadele van de Palestijnen en voor hun eigenbelang. Onder de oude en nieuwe Palestijnse elite zijn er die hun handen niet in onschuld kunnen wassen.

Meer info:
www.stopthewall.org

De vijf belangrijkste Palestijnse vakbonden en 170 verschillende Palestijnse organisaties lanceerden in februari 2007 een internationale oproep voor 'Solidariteit met de Palestijnse werkers en werklozen'.