Jan Seurinck24 oktober 2007 – 13:28

Wat Rajoy meer interesseert is de strijd tegen terreur, iets waar zijn voorganger bij de Partido Popular ook al een hoofdzaak van maakte. Zeker toen op elf maart 2004 een stuk of wat Madrileense treinen door krachtige explosies uiteen werden gerukt. Toen was er ook geen deskundige geweest die had kunnen vermoeden dat net op die dag, de strijd tegen terreur stevig zou worden verloren. Er waren verwittigingen geweest dat wel, over die soldaten in Irak. Die elfde maart gebeurde het ook. Eens de eerste rook was opgetrokken wees Aznar naar de ETA maar het was duidelijk dat er meer aan de hand was. Zo hard had hij nog niet gewezen. Het verlies in de parlementsverkiezingen enkele dagen later stond dan al wel in de sterren geschreven.

De troepen werden, eens de verkiezingen voorbij en Zapatero in de eersteministerzetel, uit Irak weggehaald, de islamistische bommen zwegen. Kan ook toeval zijn geweest maar er is mogelijks sprake van een causale relatie. Toen ook de ETA werd aangepakt, met gesprekken en wat meer bevoegdheden voor Baskenland, zwegen ook daar de bommen. De Partido Popular steigerde. Zapatero achte zich de morele winnaar en wou de conservatieven aan boord van zijn vredesschip krijgen. De uitgestoken hand werd vriendelijk doch resoluut afgewezen. Zapatero’s schip strandde en de Spanjaarden mogen zich dus opnieuw aan ontploffingen verwachten.

Ondanks het mislukte vredesproces met de Basken is terrorisme geen groot issue in Spanje. Daar wil Rajoy iets aan doen. Hij wil de parlementsverkiezingen op zijn terrein spelen. Daarin zit het gevaar van het politieke gebruik van het broeikaseffect. Rajoy is er met zijn stelling in geslaagd niet alleen tegen zere schenen te schoppen maar hij maakt eens te meer duidelijk dat de strijd tegen de opwarming van de aarde in veel gevallen geen doel maar een middel is. Volgend jaar wordt het een graad warmer Mariano. Of je de verkiezingen wint kan ik niet voorspellen.