Woyzek08 november 2007 – 07:51

De lessen van de geschiedenis

Als we de geschiedenis bekijken, kunnen we vaststellen dat de Vlamingen eigenlijk niet zo kundig zijn in het voeren van gevechten, strijd en oorlog. Ooit waren de Belgae wel de dappersten aller Galliërs, maar dit was eigenlijk een stelling in Caesars promocampagne om zijn soortelijk gewicht te vergroten in Rome. In 1302 behaalden de Vlamingen een belangrijke overwinning, voornamelijk dankzij Franse hubris en arrogantie, maar ze werden in de jaren nadien consequent verslagen in grote gevechten. Tijdens de 1e WO was onze reputatie zo gedaald, dat de Duitse generaals liever ein Abstecher maakten in onze achtertuin dan rechtstreeks de Fransen aan te vallen. U hoort het hen zo denken, push-overs, die Vlamingen. Om Huysentruyt te parafraseren, wat hebben we geleerd (uitspraak naar keuze): als we willen winnen, moeten we een looppgravenoorlog aangaan met verankerde stellingen of onderschat en vernederd worden door de tegenstander (revanchisme= de zoete wraak).

Als we deze gegevens nu meenemen in het huidige debat; wij hebben een debat met onveranderlijke posities en de Walen dreigen ermee gebieden van het Vlaamse gewest manu militari te annexeren door gebruik te maken van hun leger werklozen, om Vlamingen te leren dat de francofonie niet tot het Belgische profitariaat behoort. Het lijkt meewarige buitenstaanders wel een studentikoze oefening in scheldwoordslingeren.

De Walen huldigen het uitstelprincipe (tot 4x naar men zegt) om het debat monddood te maken in de hoop dat uitstel leidt tot afstel. De Vlamingen denken eerder tantrisch waar het uitgestelde verlangen uitloopt op een fantastische climax. In de loop van het jaar zullen we 4x een rondje schaduwboksen uitvechten, zoals in de Platonische allegorie van de Grot, wat waarschijnlijk enkel kan bijdragen tot de wederzijdse afkeer en onvermijdelijk leiden tot een vuile boedelscheiding.

Gisteren, de dag van het kamerdebat en beslissing over BHV, heeft duidelijk aangetoond dat de Vlamingen op hun honger bleven zitten, wij hadden nood aan Schadenfreude, maar dit werd ons niet gegund. Volgens de leidende beleidsmakers stevenen we af op een noodregering die in de loop van het volgende jaar 4X openlijk in de clinch zal gaan over BHV om daarna in de pre-electoriale sfeer te komen van de verkiezingen van 2009. Naast deze tegenstelling hebben we nog 2 Vlaamse politieke partijen, waarvan de liberalen hun verkiezingsnederlaag nog altijd niet verwerkt hebben en de oppositie ofwel wereldvreemd, uitgesloten of nieuw in die functie (na 18 j snoepen aan de vetpotten van de macht) is, wat zal leiden tot een verhoogde profileringsdrang en onrealistische Vlaamse verlangens.

Dit alles was gewoon een inleiding tot de belangrijste conclusie: ipv te spreken over de nacht van de lange messen, moeten we spreken over het jaar van de lange messen, backstabbing, overloperij, chantage, karaktermoord en meer van dat fraais. Rejoice, rejoice, de dagen van Sodom en Gomorra zijn aangebroken.