Ik kom net terug van die mars.
Er waren toch redelijk veel vlamingen.
Zeker als je weet dat de mars in de Vlaamse pers bijna niet aan bod kwam.
90 % van de deelnemers snapt dat de inzet van de communautaire crisis, de splitsing van de sociale zekerheid is. En daar zullen alle belgen nadeel van ondervinden.

Zo’n 35.000 telde de politie er : betogers voor eenheid van België. De Luikse Marie-Claire Houart mag fier zijn. Haar petitie telt zo’n 140.000 handtekeningen. Zo’n 60.000 meer dan de actie ‘Red de Solidariteit'. Haar oproep naar de onderhandelaars om zich met de zaken bezig te houden waar de mensen dagelijks van wakker liggen krijgt gehoor. Meer gehoor dan een oproep om onderling solidair te zijn...
Zelfs Di Rupo en Milquet waren paraat. Net nu bij de Vlaamse onderhandelaars de storm enigszins geluwd is en wanneer de Franstaligen zich verenigd hebben in een eng nationalistisch front, gaan beide partijleiders de straat op voor eenheid.
Mevrouw Houart is er in geslaagd om een pak mensen op straat te krijgen tegen enggeestig nationalistisch gedoe. Lovenswaardig. Het is inderdaad een belangrijk signaal dat duidelijk maakt dat de mensen het gedoe beu zijn.

Tijd voor het echte werk. Tijd voor een regering met een ernstig sociaal-economisch programma. De vorm van de staat moet aangepast worden in functie daarvan. Niet omgekeerd.
Alhoewel, l’orange bleue voorspelt niet veel goed.
Iedereen voelt de stijgende levensduurte in zijn of haar portemonnee. Niet alleen de energieprijzen swingen de pan uit. De levensmiddelen zijn ook een pak duurder geworden. En dan hebben we het nog niet over huurprijzen.
De oproep van de milieubeweging om meer inspanningen te doen rond klimaatakkoorden, kernuitstap e.d. mogen dan al goed in het gehoor liggen. In het licht van een rechts neoliberaal regeerakkoord belooft ook dat niet veel fraais. We kunnen al raden wie er zal mogen voor opdraaien. De loontrekkende, de kleine zelfstandige, de uitkeringstrekker... Kortom de kleine beurzen zullen het diepst mogen tasten, terwijl VBO’s en andere rechtse rakkers hun bedje verder zullen kunnen spreiden met zg.’bedrijfsvriendelijke’ maatregelen, die de loonkosten (en dus ook de lonen) de sociale lasten (en dus ook bijvoorbeeld de pensioenen) verder zullen doen dalen.
Het nationalistisch gekakel leidt al meer dan 160 dagen de aandacht af.
Terwijl in de Kamer de Vlaamse socialisten eenzijdig de Franstalige gemeenschap buiten spel zetten om Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen, roept voorzitter Gennez luidkeels dat de sp.a niet meestapt in eender welke staatshervorming.
Intussen vluchtten de Franstalige socialisten mee naar buiten, terwijl voorzitter Di Rupo mee de Franstaligen verzamelt in één nationalistisch Francofoon front.
Alleen de ecologisten houden zich stil. Alhoewel het niet duidelijk is of ze voor de rest al dan niet in een beschimmelde sinaasappel willen bijten... Ecologische maatregelen zijn alleen duurzaam en verantwoord als ze binnen een sociaal maatschappelijk perspectief genomen worden. En zo’n sociaal rechtvaardig kader kan alleen ontwikkeld worden door partijen die walgen van maatschappelijke onrechtvaardigheid.
Voor Socialisme in alle Talen – Socialisme dans toutes les Langues zijn dat in eerste plaats de socialistische partijen : alleen zij kunnen – wars van het nationalistische vergif – een sociaal rechtvaardig alternatief bieden voor het vergif van de beschimmelde sinaasappel. Een alternatief die de koopkracht garandeert, energieprijzen betaalbaar houdt, huurprijzen draaglijk maakt, openbaar vervoer toegankelijk maakt, openbare diensten garandeert en de werkende mensen verenigt. Een linkse, consequente oppositie tegen het oerconservatieve neoliberale oranje-blauw is niet alleen een alternatief voor nationalistisch vergif, het is tegelijk de enige mogelijke garantie op een menswaardige samenleving, zoals een enentwintigste eeuwse beschaving dat vraagt.
Maar, dan moeten ook hun leiders mee willen.

Ik kan D voor een deel volgen in zijn redenering. België verbrokkelt omdat door de internationalisering de francofone adelijke elite zijn macht over Vlaanderen heeft verloren. Het resultaat is een moderne Vlaamse staat in wording die niets met nationalistisch vlaggenzwaaien te maken heeft (in tegenstelling tot de Belgicisten vandaag in Brussel). De Vlamingen hebben na 177 jaar België eindelijk hun eigenwaarde ontdekt en geven kordaat hun mening via het stemhokje.

Dat begrijp ik dan wel weer. Elke staat is een constructie die er maar op uit is om een bepaalde elite aan de macht te houden. Mij kan het niet schelen of die elite Franstalig of Nederlandstalig is. Mij gaat het er om dat het een elite is.

Goe bezig mensen ...

Begin dit jaar werd in de pers onthuld dat Houard acht jaar terug, toen ze nog bij De Post werkte, 200.000 Belgische frank had gestolen van klanten. De vrouw kampte in die periode met problemen. Omdat de slachtoffers waren vergoed en omdat het om oude feiten ging, werd ze niet vervolgd door het parket.