De jeugdwerking in Brussel, de enige tweetalige stad in België, ijvert voor tweetalig jeugdwerk. Al te vaak wordt tweetaligheid gezien als een probleem, als een tegenstelling. Voor hen is het een kans, een mogelijkheid tot ontmoeting en uitwisseling. Het is absurd om in een stad als Brussel alles te willen opsplitsen. Voor een jeugdwerking, waar ontmoeting en vrijwillig karakter belangrijk zijn, is het onmogelijk om een taal op te leggen.

De Nederlandstalige en Franstalige politiek willen geen tweetalige jeugdwerkingen financieren. Jeugdwerkers zijn daarom willens nillens verplicht om een taalkeuze te maken. Daarom de oproep aan alle overheden op alle niveaus om te kijken hoe Brussel op maat van de realiteit van haar (meertalige) bewoners bestuurd kan worden.

Tweetalig werken is niet evident, maar het onmogelijk maken van ontmoeting binnen eenzelfde jeugdwerking, is een echte verarming. De jeugdsector droomt van een stad waarin eentalige overheden niet langer tegenover een meertalige realiteit staan, een stad waar gekeken wordt welke doelen gerealiseerd worden, eerder dan zijn eigen middelen te kanaliseren naar zijn eigen publiek. Een stad waarin kinderen en jongeren niet worden uitgesloten omwille van hun taal.

De ondertekenaars willen niet langer aanvaarden dat (hun) kinderen en jongeren het slachtoffer worden van deze taalpolitiek. In dit verhaal wordt niet één overheid in het bijzonder geviseerd. Uiteindelijk zal het aan beleidsverantwoordelijken op verschillende niveaus zijn om een nieuwe realiteit mogelijk te maken. Deze verandering willen ze zelf in gang zetten door in de eerste plaats te leren en te ervaren wat er tussen de twee taalgemeenschappen mogelijk is. In de tweede plaats willen ze de zo opgedane inzichten gemeengoed maken bij/bekend maken bij/delen met de Brusselaars. Zij kiezen in het bijzonder voor ontmoetingen en uitwisselingen tussen kinderen, jongeren en animatoren uit de twee taalgemeenschappen.

Ze vragen dan ook dat er een gesprek komt tussen de bevoegde politiek verantwoordelijken, over de taalgrenzen heen, om tweetalig jeugdwerk in Brussel mogelijk te maken. En dat er niet enkel gepraat wordt, maar ook dat er het nodige wetgevend werk wordt gerealiseerd.

Deze actie is de eerste stap die in 2009 zal uitmonden in een groot congres met alle vertegenwoordigers van de Brusselse jeugdsector.