christophe09 mei 2008 – 12:23

De geplande staking van 30 april werd opgeschort. De vakbonden wilden meer tijd nemen om hun achterban te raadplegen. Het ACOD legde het akkoord in alle provincies voor aan haar militanten en organiseerde vandaag een nationaal comité om die reacties samen te leggen. Het oordeel was vernietigend.

Jos Digneffe: “Meer dan 95 % verwerpt het akkoord. Bijna totaal dus. Er was geen enkele voorstem. Als gevolg daarvan moesten we een actieplan ontwikkelen en is er een stakingsaanzegging voor 20 mei. Die eventueel nog kan gevolgd worden door beurtstakingen per provincie.”

Wat waren de struikelblokken in het akkoord?

“Als ik goed geluisterd heb, was er eigenlijk geen enkel hoofdstuk in het akkoord waar geen opmerkingen op kwamen. Wat de maatschappij vraagt, kan niet door de beugel. Wat ze daar tegenover stelt, is ruim onvoldoende. Dat is kort samengevat de mening van onze mensen.”

Dat betekent dat de voorgestelde loonsverhoging van ongeveer 750 euro over twee jaar niet voldoende is?

“U moet u niet blindstaren op het financiële alleen. Het financiële luik maakt 15 % uit van het protocol-akkoord. Er zijn zeker ook de 'kietelmaatregelen' van de maatschappij. Ze maken goede cijfers bekend, ze geven toe dat de schuldenlast niet meer groeit, dat de spoorwegman 37 % productiever geworden is de laatste vijf jaar en dan komen ze met maatregelen om de spoorwegman te koeioneren zoals vrije dagen afnemen, diensturen aanpassen, mensen dwingen om langere prestaties te doen. In feite komt dat over als spuwen in het gezicht van de hardwerkende spoorwegman.”

Het feit dat de NMBS de flexibiliteit nog wil opvoeren, botst op weerstand?

“Om het hele akkoord uit te leggen, heb ik een paar uur nodig. Er worden in het akkoord plaagstoten uitgedeeld zoals het aanvangsuur 's morgens een kwartier te verlaten. Er zijn zo heel veel zaken die onnodig kwaad bloed zetten.”

U noemde dit akkoord een grote stap vooruit. Ziet u nog mogelijkheden om te onderhandelen?

“Als je dit akkoord vergelijkt met wat oorspronkelijk op tafel lag, dan is dit ook een grote stap vooruit. Maar het is niet voldoende. Als de maatschappij ons uitnodigt om opnieuw te praten, gaan we dat zeker doen. Maar ze zullen serieus uit de hoek moeten komen, of het zal niet helpen.”