De helmen zijn gemaakt uit papier-maché die over een ballon werd gelegd. Wie heeft er dit nu nooit gedaan vroeger? Daarna werden ze voorzien van een kleurrijk tintje en enkele beschermlagen.

De duikerspakken zijn ook niet uit de lucht komen vallen. Grote flessen water opensnijden en afronden was een eerste zwaar werkje maar zonder pak heb je niets aan een waterhelm. Zwarte pakken met bijbehorende zeematerialen. Het is er allemaal.

Aan het waterkanon is een heel proces aan voorafgegaan. Vooreerst is er de romp op zich. Een kanon gebouwd op een rijdende constructie. Het kanon op zich werd gebouwd met waterflessen. De vissen die eruit schieten zijn plastieken flessen met een ventiel. Vooral het uitproberen van de schietmogelijkheden van het kanon was een drukke bezigheid.

De zinnode heeft haar opvoering tweemaal geoefend in groep. De Ransfiësta -een straatfeest in Molenbeek- en een samenkomst in de circusschool in Tour&Taxis waren de twee gelegenheden om de puntjes op de i te zetten. Tevoren werd er apart gewerkt in groepen voor de dans en het knutselen en ineen steken van de benodigdheden. Deze repetities werden goed benut. Einat probeerde haar dansers op een zelfde lijn te krijgen. Er moet duidelijkheid zijn, anders wordt het een grote chaos. Kleine foutjes werden aangepast, bewegingen bijgesteld. Zo waren de vliezen van de monsters te lang om goed mee te stappen. Het kanon bleek eveneens een zwak wiel te hebben tijdens de ransfiësta en ook dat werd bijgesteld.

Het is gelukt :) Iedereen is tevreden en kijkt uit naar morgen. “De dans voelt natuurlijk aan. Ik moet er eindelijk niet meer bij nadenken” zegt een van de dansers, “Dit is genoeg, we zijn er nu klaar voor”, aldus Dominique. Nog een keer slapen en Brussel ontwaakt...