Bert D'hondt30 september 2008 – 09:41

Welzijnszorg is tegen het talmende beleid dat aan de oorzaak ligt van deze acties. Het is niet menselijk om jezelf tot tachtig dagen te onthouden van enig voedsel en op een afgeleefde matras onder een deken te liggen. Het is niet menselijk om je lijden te moeten gebruiken om basisrechten te verwerven.

Waarom moeit een organisatie als Welzijnszorg zich met het migratie- en asieldebat? Wel, omdat wij standvastig willen opkomen voor de zwaksten in onze samenleving ongeacht nationaliteit, kleur, of statuut. Net die groep zonder papieren behoort tot de allerarmsten. Iemand met rooskleurige vooruitzichten ontvlucht zijn land niet zomaar voor een plezierreis. Iemand met waardig werk en toekomstperspectief begint niet met zichzelf uit te hongeren. Deze actievoerders zijn kansarme migranten. Iemand met rechtszekerheid en sociale bescherming stapt niet in de onderbetaalde en onbeschermde informele economie van onze hoofdstad, zwartwerk zo u wilt. Het ontbreken van een statuut geeft direct aanleiding tot uitsluiting en achterstelling, in werk, in onderwijs, in gezondheid, in de samenleving …

Elke beginnende student rechten leert het basisprincipe van rechtszekerheid. Dankzij regels en wetten weet je waar je aan toe bent én kan je er van uitgaan dat iedereen gelijk behandeld wordt. Met andere woorden: een buffer tegen willekeur.

Die rechtszekerheid is de mensen zonder papieren niet gegund. Het uitblijven van de beloofde rondzendbrief met regularisatiecriteria is onverantwoordelijk politiek gedrag van de hele regering. De discussie tussen de partijen wordt gevoerd op de kap van een groep mensen die leven tussen hoop en wanhoop.

Het uitblijven van die beloofde rondzendbrief is de beste stimulans voor die onmenselijke hongerstakingen en radicale acties. Het maakt deze acties begrijpelijk. Meer zelfs, die radicale acties slagen erin om hun doel te bereiken: tijd winnen tot onze regering er eindelijk uit is, ten koste van de eigen gezondheid.

Welzijnszorg is tegen hongerstakingen, wij hopen van u hetzelfde. Durf alstublieft de nodige conclusies hieraan te verbinden. Tegen hongerstakingen zijn, betekent niet enkel een starre houding aannemen. Tegen hongerstakingen zijn, betekent des te meer de aanleiding ervan wegnemen.

Politieke verantwoordelijkheid nemen kon door op korte termijn de regularisatiecriteria te bepalen. Het beleid heeft hier gefaald. In het regeerakkoord werd een rondzendbrief op korte termijn in het vooruitzicht gesteld. De mensen dachten eindelijk een houvast te hebben. Niet dus, want na zes maand blijven ze nog steeds met lege handen achter. Andere dossiers beheersten de politieke agenda, ideologische discussies kleuren het debat.

Het instellen van tijdelijke maatregelen zoals een moratorium op uitwijzingen, een automatische verlening van werk- en verblijfsvergunningen tot de regering het debat ten gronde gevoerd heeft, is ook politieke verantwoordelijkheid nemen.

Welzijnszorg wil ook zijn stem laten horen met een pleidooi voor een economische regularisatie met een menselijk gelaat. Er is niet enkel nood aan zeer hoog opgeleide specialisten. Er is ook nood aan arbeidskrachten met handen aan hun lijf. Technici, handenarbeiders, verzorgenden, horeca-personeel … Heel wat van die arbeidskrachten verblijven en werken hier nu al..Geef hen de kans om legaal deel uit te maken van onze economie, om bij te dragen aan onze welvaart en om er zelf van te genieten. Economische regularisatie en -migratie die enkel gericht is op de nood aan hoogopgeleiden en er van uitgaat dat de andere sectoren hun problemen wel in de illegaliteit oplossen daar passen we voor. Hogere opleidingen zijn trouwens verre van een garantie op betere integratie, te zien als u even een stapje net buiten onze hoofdstad zet.

Welzijnszorg pleit niet tegen een economisch migratiebeleid. Maar prioritair dient de aandacht uit te gaan aan de reeds aanwezige migrantenpopulatie. Op hetzelfde moment kan een goed doordacht economisch migratiebeleid uitgedokterd worden, dat moet uitmonden in een bijkomende migratiepoort die een einde maakt aan het misbruik van de asielwetgeving en -procedure door economische migranten.

Die laatste groep migreert nu ook al maar leeft en werkt clandestien. Een goed uitgewerkte regelgeving zal onze economie ten goede komen.
Overhaast tegemoet komen aan de vraag van bepaalde sectoren zorgt ervoor dat de kansarme groepen in onze samenleving de dupe worden.

Welzijnszorg geeft prioriteit aan een structureel en humaan regularisatiebeleid. Geachte ministers, jullie hebben daartoe de instrumenten in handen. Jullie hebben de mogelijkheden om mensen een toekomstperspectief te geven. Rechtszekerheid en rechtvaardigheid gaan hand in hand. Op 14 oktober moet er een structurele oplossing zijn in dit dossier.
Een evenwichtig asiel- en migratiebeleid moet achterstelling en uitsluiting vermijden. Dit is een uitgestoken hand om in dit dossier stappen vooruit te zetten, zonder emotionele dreigementen of spectaculaire acties. Deze hand aannemen, is een aanzet voor een sereen debat tussen alle partijen.

Daniëlle Colsoul, directeur Welzijnszorg

Deze open brief wordt mee ondertekend door ACW, koepel van Christelijke werknemersorganisaties.