'Los Ninos de la Guerra', expo over de kinderen van de Spaanse burgeroorlog
'Los Ninos de la Guerra', expo over de kinderen van de Spaanse burgeroorlog
John Moussiaux02 oktober 2008 – 15:52
De geschiedenis van de kinderen van de Spaanse Burgeroorlog die naar België vluchtten(1936-1939). Ongetwijfeld behoren deze kinderen tot de vergetenen van de geschiedenis. Ze werden verspreid over vele landen. 5.000 van hen werden in België opgevangen.
Belgische socialisten, communisten en progressieve katholieken steunden immers de Spaanse Republiek toen zij door Franco's facsten werd aangevallen.
Als in 1941 de laatste trein met Spaanse kinderen uit Brussel-Schaerbeek vertrekt (met een Duitse officier die vanop Bahnsteig 3 alles controleert...) met bestemming Spanje,dan is de wet van 4 december 1941 nog net niet in voege. De wet stelt dat kinderen die hun naam niet meer weten, van wiens ouders de verblijfplaats niet gekend is, die gerepatrieerd zijn uit het buitenland, onder een willekeurige naam mogen geregistreerd worden. Heet betekent tegelijk dat de deur wordt opengezet voor makkelijke, onregelmatige adoptie! Met medeweten van de 'liefdadigheidsorganisaties' die direct betrokken waren bij de opvang. Kortom: de vele Spaanse moeders die begin '40 kozen - met een immens verdriet bij moeder én kind - om hun kind in de veilige handen van een Belgische of Franse of Britse of Mexicaanse of... familie te laten, kozen voor hun kind!
In samenwerking met ABVV-Regio-Antwerpen is er nu zondag 5 oktober om 11 uur een brunch met sprekers over 'Los Ninos de la Guerra'. Toegang 8 euro-vooraf inschrijven tel.03 260 80 50-Linx+leden,meer info:T.03 220 66 13-linx+.antwerpen@abvv.be
Tentoonstelling : tot 25 oktober 2008; Alle dagen van 9 uur tot 17.30 uur, behalve op maandag, gratis. Cultureel Centrum Sint-Andries (CoStA), Sint-Andriesplaats 24-2000 Antwerpen.
Een burgeroorlog die woedde van 1936 tot eind 1939.Een burgeroorlog waarin zelfs Belgische en zelfs Antwerpse soldaten het geweer opnamen om zich te verzetten tegen de opmars van de nationalistische Franco.Hét bekendste beeld dat we hiervan kennen is de Guernica van Picasso.
Een niet zo bekend beeld zijn de foto's die ze vandaag tentoonstellen en het verhaal erachter.De ellende tijdens de burgeroorlog was zo schrijnend dat ouders hun kinderen met pijn in het hart naar het buitenland te sturen.De situatie daar was immers veel vredevoller en serener.Toch kan iedereen onder ons die kinderen heeft,zich voorstellen tot welk een hartverscheurende keuze deze mensen gedwongen waren.Je eigen kind wegsturen voor een onbepaalde tijd,zonder te weten waar ze terecht zouden komen.Of ze het zouden het overleven.Of dat de ouders de strjd zouden overleven.
Een heleboel vraagtekens.De kinderen volgden het hun opgelegde traject en kwamen terecht in Duitsland,Frankrijk,zelfs Mexico,maar ook in België,in Vlaanderen en in Antwerpen.Hier vonden de kinderen-de jongsten waren 5 jaar,de oudsten 12-hun adoptieouders.
Broers en zussen kwamen in verschillende gezinnen terecht.De meesten vonden een goed onderdak en bezorgde pleegouders.De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat andere kinderen ingezet werden meer als een dienstmeid.
Na de Spaanse Burgeroorlog-waar de overwinnaar de fascist Franco was-eiste de dictator de kinderen terug.
Grote verwaring bij onze pleegouders.Moesten ze hun pleegkinderen afstaan en terug naar hun familie sturen?Of kozen ze ervoor hun pleegkinderen bij zich te houden en te beschermen tegen het regime van Franco?
De meeste kozen ervoor om de kinderen terug naar hun familie te sturen,anderen niet.Nog anderen lieten de keuze aan de kinderen zelf.Een deel van de kinderen bleef bij ons.Ze groeiden op,werden volwassen,vonden een man of vrouw,trouwden en kregen kinderen.Toch liet in de meeste gevallen hun afkomst hen niet los en gingen ze op zoek naar hun heimat,hun origine,hun bloed.
Feit is en blijft dat ons land toen een stevige rol hebben gespeeld in één van de grootste internationale solidariteitsacties van de vorige eeuw en misschien wel van de moderne geschiedenis.Dat verhaal en het verhaal van een kindervlucht door oorlog en de ellende de ermee gepaatd gaat,is hier meegegeven met deze tentoonstelling.
Een verhaal ook van opvang door mensen die geloven in solidariteit.Die opvang werd verzorgd door verschillende instanties en groeperingen:Belgische socialisten,communisten en progressieve katholieken.Zowel qua opvang als qua financiële middelen nam de vakbond deze zaak ter harte en investeerde men hier fors in.
Een verhaal dat onvoorstelbaar is in onze tijden.
Vandaar dat het niet vergeten mag worden.
In principe ligt die tijd 'nog maar'70 jaar achter ons.
In de loop van die 70 jaar zijn we wat slimmer geworden of dat mogen we toch hopen.
Nieuwslijnmeer
- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme