Brahim Harchaoui-AEL06 november 2008 – 12:13

Wat niet hol blijkt te zijn is de vaststelling dat gefaalde onderhandelingsperiodes automatisch de oorzaak vormen van Palestijnse volksopstanden. Een niet onbelangrijke aanloop naar de tweede intifada was immers de historische fout die de PLO onder leiding van Yasser Arafat beging. De erkenning van het bestaansrecht van een koloniale staat vanwege de Palestijnse bevrijdingsorganisatie is een niet te vergeven flater.Dit betekende ondubbelzinnig een rechtvaardiging van de door de zionistische kolonisten bezet gebied in 1948, waardoor de Palestijnse zaak enorme schade heeft opgelopen.

Dit resulteerde in de tweede intifada en de steeds sterkere profilering van de verzetsbeweging Hamas, dat de laatste 2 decennia principieel en onverbiddelijk de Israëlische bezetting confronteerde met het enige mogelijke antwoord op haar koloniale aard. Dankzij groeperingen zoals Hamas is de Palestijnse kwestie terug op het juiste spoor gezet, namelijk van de naar niets leidende vredesonderhandelingen, naar het gewapend verzet. De Palestijnen hadden zelf een waardig alternatief voor de versleten en gerecupereerde Fatah-beweging. In dit verband kunnen we verwijzen naar de belangrijke verdiensten van het verzet dat bijvoorbeeld de Israëlische bezetter tot een terugtrekking dwong uit de Gazastrook in 2005. De Palestijnen beschouwen de terugtrekking uit Gaza als een overtuigende overwinning en een stap voorwaarts richting de bevrijding van heel Palestina. Niet te vergeten is dat de gevangengenomen Israëlische soldaat Gilad Shalit een belangrijke troefkaart is in handen van Hamas om recht te doen gelden en een groot aantal opgesloten Palestijnen te bevrijden

Bovendien wijzen de gebeurtenissen sinds de verkiezingsoverwinning van Hamas op een rijpingsproces richting een derde intifada. De alom als democratisch erkende overwinning van Hamas en de nederlaag van Fatah leidde tot een onvervalste aanslag op de democratie doordat het verliezende Fatah op enorme steun kon rekenen van de Verenigde Staten. Deze steun culminerend in het Daytonplan had als doel het uitschakelen van de verkozen Hamasleiding in Gaza om aldus de stromannen van de PLO terug in het zadel te helpen. De door de Amerikanen gesteunde putsch poging mislukte echter en leidde niet alleen tot een politieke, maar zelfs tot een territoriale scheiding tussen de Palestijnen onderling. Fatah trok zich terug in de Westelijk Jordaanoever, waar Hamas geïsoleerd in Gaza een moordend economisch embargo van honderdduizenden mensen mag vaststellen. Ondanks de mislukte putsch poging in Gaza, werd ook in de Westelijke Jordaanoever het voorstel geopperd om een internationale troepenmacht samen te brengen dat de groeiende aanhang van Hamas in de Westelijke Jordaanoever de kop moet indrukken. Zo'n troepenmacht waarvoor voormalige NATO bevelhebber James Jones werd aangezocht zou een mogelijke machtsovername van Hamas moeten voorkomen. Deze optie is gedoemd te mislukken. Iedereen weet ondertussen dat bevrijdingsbewegingen steeds sterker worden na militaire confrontaties. We hebben gezien dat de UNIFIL-II in Zuid-Libanon het verzet niet heeft kunnen ondermijnen, integendeel Hezbollah is sterker dan ooit.

Met de hierboven geschetste situatie is het uitbreken van een opstand in de geïsoleerde Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever een niet onmogelijk scenario. Daarenboven lijdt Israel aan posttraumatische stresstoornissen na haar nederlaag in Zuid-Libanon tijdens de oorlog met Hezbollah in 2006. Kwetsbaarheid en radeloosheid kenmerken dezionistisch politiek sindsdien.

De aankondiging van PLO leider, Mahmoud Abbas, om geen nieuwe presidentsverkiezingen uit te schrijven hoewel zijn ambtstermijn binnenkort eindigt, dreigt de inter-Palestijnse spanningen verder te doen escaleren. Het ondermijnen van de democratische rechten van het Palestijnse volk gaat onverminderd en op alle niveaus verder. Hamas heeft intussen aangekondigd op hun beurt de legitimiteit van de Palestijnse president te ondermijnen indien er geen presidentsverkiezingen plaatsvinden. Vooral het aanhoudende embargo op Gaza, de apartheidsmuur en de nederzettingspolitiek zorgen ervoor dat de Palestijnen geen andere optie hebben dan nogmaals in opstand te komen tegen de bezetter.