Michel Vanhoorne23 februari 2009 – 16:22

Het document van 19 december, dat te lezen is op de website van Minister Van Quickenborne, bevat een reeks uiterst zorgwekkende elementen. De maatregelen die voorgesteld worden zijn van aard om de sociale afbraak van de Post te versnellen. (het document spreekt van een bijkomende vermindering van 5000 jobs tegen 2011) en van de verdere vermindering van de dienstverlening aan de (sluiting van Postkantoren, prijsverhogingen,…). Dit veroorzaakt niet alleen ongemakken maar ook een versneld verlies van wat er overblijft van de bij uitstek sociale functie van de Post.

Het voorgestelde projcet voorziet dat nieuwe (private) operatoren in het eerste jaar slechts 10% van het grondgebied moeten bedienen en op termijn 80% van de 3 regio’s. Het is duidelijk dat dit aan de private operatoren de mogelijkheid geeft om hun activiteit tot de meest rendabele segmenten van de markt te beperken. Zij zijn uiteraard het meest geïnteresserd in de grote steden en de dicht bevolkte gebieden, die het meest rendabel zijn. Daarenboven belet niets dat de financiële groepen die deze firma’s beheersen, ze na enkele jaren ontbinden om een nieuwe operator in het leven te roepen, die zich opnieuw kan beperken tot de grote steden.

De nota van de Ministerraad voorziet dat Post, historische operator genoemd, de universele dienstverlening, met ingang van 2011 gedurende 6 tot 8 jaar zal verzorgen. Wat op het eerste zicht een cadeau voor de Post lijkt, is het in feite niet. Ten eerste omdat de Post in feite de enige operator die momenteel deze dienst kan verzorgen. Vervolgens omdat door deze strategie, de nieuwe operatoren in feite vrijgesteld worden van de universele dienstverlening.. Inzake postverdeling voorziet de tekst voor deze nieuwe operatoren de verplichting om na twee jaar de post slechts tweemaal per week te bezorgen, tegenover 5 keer in het kader van de universele dienstverlening.

Het document begraaft het principe van het enig tarief. Er staat te lezen : « Nieuwe spelers kunnen echter per klant een gedifferentieerd tarief toepassen.” en « De Post zal haar netwerk moeten openen aan alle concurrenten tegen dezelfde voorwaarden die ze hanteert voor haar grote klanten en dit in overeenstemming met de concurrentieregels en op een transparante en niet-discriminerende manier»

Een centraal element is dat het project de deur wagenwijd open zet voor de precarisatie van het werk in deze sector. Er staat te lezen « Het transport van de geadresseerde post : de operatoren kunnen kiezen of ze deze activiteit zelf presteren of uitbesteden aan zelfstandigen of aan vennootschappen» en ook dat voor « de lichting, het sorteren en de verdeling van de geadresseerde post …dat een beroep kan gedaan worden op interimarbeid. »

Daarenboven verklaarde Minister Van Quickenborne op TV 1 dat er geenszins sprake van is aan de nieuwe operatoren dezelfde werkvoorwaarden voor hun personeel te voorzien als de Post. .

Wij zijn er van overtuigd dat het mogelijk is dit sociaal bloedbad te vermijden. Wij zien hiervoor drie pistes. :

- Als onmiddellijke maatregel bepleiten wij een moratorium op de sluiting van Postkantoren.. Postpunten compenseren ze slechts zeer ten dele en de sluitingen treffen vooral de minstbedeelden van de maatschappij (met name inzake de universele bankservice in de buurt).

- Rekening houdend met het failliet van de ultraliberale logica en de op til staande ernstige economische crisis, bepleiten wij een strijd op Europees vlak om de liberalisatie van de Postsector in vraag te stellen, vermits zij de Europese economie enkel verder kan verzwakken..

- Op Belgisch niveau is de Post nog altijd voor 50% openbaar maar haar logica is spijtig genoeg voor 100% privé. Wij pleiten er voor een proces in gang te zetten om te komen tot een 100% openbare Post., om terug te komen tot een echte openbare dienst, via een verbeterd beheerscontract. Dit contract zou onder andere de heropening van de gesloten Postkantoren moeten omvattten (geschatte kost 75 miljoen €, een bedrag dat van dezelfde grootte orde is als de huidige winst van de de Post. Deze winst wordt nu uitgekeerd aan de aandeelhouders). Daarnaast zou de sociale rol van de Postbode moeten versterkt worden en de lonen van de directie beperkt (+14% in 2008). Tenslotte moet de bedrijfscultuur de burger en niet het marktdenken centraal stellen (einde van reclame campagnes als SelectPost).

Meer bescheiden en zonder daarom terug te gaan op wat o.i. aan de basis ligt van de huidige malaise , moet het voor de Regering en Belgisch Parlement mogelijk zijn om het sociaal drama, waartoe het huidige project onvermijdelijk zou leiden, te vermijden. Dit zou kunnen door de voorwaarden onder dewelke de liberalisering toegepast wordt, zodanig te vergrendelen, dat de postactiviteit tegen de privé winsthonger beschermd wordt. De EU laat een belangrijke maneuvreer ruimte die kan gebruik worden. Dit is precies wat Finland en Duitsland doen voor hun postmarkt.

Men zou de nieuwe operatoren, zoals de historische operator kunnen verplichten om::

- het hele grondgebied te bestrijken

- de post 5 dagen per week te verdelen

- dezelfde normen toe te passen

- het transport van post uitsluitend door werknemers te laten verrichten

Wij doen beroep op de Parlementsleden om het project van de Regering in deze zin te verbeteren.

Brussel, 5 februari 2009
Het Comité Post-SOS-Poste
www.post-sos-poste.be