De Kriekelaar, 10.45u de groep uit Brussel ontvangt hier een uitgebreide briefing. Er wordt ons op het hart gedrukt geen enkele vorm van geweld te gebruiken. We worden in kleine groepen verdeeld en ontvangen ons klimmateriaal. Wanneer iedereen weet wat er te doen staat, vertrekken we richting NAVO. De vredesactivisten waren goed georganiseerd, jammer genoeg was de politie dat ook. Na een klein halfuurtje wordt ons groepje van tien gearresteerd.

We worden eerst naar een soort openlucht gevangenis gebracht. Een terrein met afspanning waar het wachten kan beginnen. Groepjes activisten blijven binnen druppelen. Ons klimmateriaal werd al afgenomen dus ook over deze omheining kunnen we niet geraken. Iedereen helpt elkaar om de plastieken bandjes waarmee onze polsen vastgebonden zijn los te krijgen. De politie probeert dat tevergeefs tegen te houden. Uiteindelijk worden we in bussen geladen en gaat het richting justitiepaleis.

We moeten geen identeitskaarten tonen en mogen onze spullen ook gewoon bij ons houden. Vrouwen en mannen worden gesplitst en dan verdeeld over kleine cellen. Hoewel wachten vaak lang duurt bleef de sfeer er goed inzitten. Zelfs de politie is in het begin nog zeer tevreden. Wanneer de toestroom van activisten groter wordt en het rumoer luider wordt verdwijnt de triomfantelijke glimlach toch van de agenten hun gezicht. Eén van de activisten wist zich vrij te krijgen en beklom de tralies aan de trappen en daar hing hij een vredesvlag op. Een gebaar dat alle activisten zeer konden appreciëren en dat dus op luid gejuich werd onthaald.

Om 15.45u worden de eerste activisten vrijgelaten. De politie hanteert hier het principe 'vrouwen en kinderen eerst'. Tegen 16.30u mag ook ik mijn cel verlaten. Onze identiteitskaarten worden gecontroleerd en we leggen onze verklaring af. Vredesactie had ons een standaardverklaring mee gegeven die we aan de politie konden overhandigen. Nadat er nog een foto getrokken was kunnen we weer genieten van onze vrijheid.